Είναι απολύτως ξεκάθαρο στο κυβερνητικό επιτελείο. Η χώρα δεν αντέχει νέα Ίμια. Η σημαία δεν υποστέλλεται, δεν παρασύρεται από τον άνεμο. Η διαρκής υποχωρητικότητα μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα. Η πολιτική της κουμπαριάς και του ζεϊμπέκικου πέθανε. Η πολιτική της έντιμης συνδιαλλαγής, της καλής γειτονίας, είναι πάντα στο τραπέζι. Αλλά με όρους που αρμόζουν στον δυτικό πολιτισμό.
Μία από τις πιο σκληρές προσωπικές «εμπειρίες» ήταν μια ανέκδοτη ιστορία που διηγήθηκε για τα Ίμια ο ίδιος ο Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα, το 2006, σε εκδήλωση που είχε τότε διοργανώσει το capital.gr, του οποίου ήμουν διευθυντής. Ο Μπιλ Κλίντον λοιπόν είπε σε μία κατάμεστη αίθουσα αθηναϊκού ξενοδοχείου ότι κοιμότανε και ότι τον σήκωσαν μέσα στα άγρια χαράματα, επειδή, λέει, Ελλάδα και Τουρκία βρισκόντουσαν μια ανάσα από τον πόλεμο για λογαριασμό ενός… τσοπάνη που ήθελε να βοσκήσει τα κατσίκια του σε έναν ξερό βράχο στην μέση του πελάγους. Ο Μπιλ Κλίντον ασφαλώς και ήξερε ότι τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αθώα όπως τα παρουσίαζε. Αλλά ο διεθνής παράγοντας δεν ήθελε να πολύ- ζαλίζεται με τέτοια θέματα. Είχε να κάνει σπουδαιότερες δουλειές με την Τουρκία στην Μέση Ανατολή και με την Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή, για να απασχολείται τώρα με τέτοιες «λεπτομέρειες». Να όμως που κοιτώντας τις δουλειές των άλλων και αφήνοντας τις δικές μας στην άκρη, κινδυνεύουμε να χάσουμε το σπίτι μας.
Ο διεθνής παράγοντας εξακολουθεί και δεν θέλει να αφήσει το μεγάλο παιγνίδι για να ασχοληθεί με τις διαφορές της Ελλάδας και της Τουρκίας. Έχει μάλιστα συνηθίσει η Ελλάδα να είναι όλα αυτά τα χρόνια το καλό παιδί. Από τότε που ανέχτηκε την «Μακεδονία» του Τίτο ή που «χάρισε» τους Πομάκους στην τουρκική προπαγάνδα, προκειμένου να «μην τους πάρουν οι κομμουνιστές της Βουλγαρίας». Το θέμα είναι ότι όλη αυτή η πολιτική των υποχωρήσεων δεν μας πρόσφερε κάτι. Το αντίθετο, αποθράσυνε τους Τούρκους.
Η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς. Είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να μας θυμούνται μόνο στις υποχρεώσεις. Και η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να τραβήξει το σχοινί σε όλα τα επίπεδα. Οι μεγάλες χώρες δεν θα έρθουν στην Ελλάδα να πολεμήσουν για λογαριασμό μας. Αλλά θα πρέπει να ξέρουν ότι στους κόλπους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα υπάρξουν αντιδράσεις αν η «φίλη και σύμμαχος» Τουρκία εξακολουθήσει να αμφισβητεί το διεθνές δίκαιο. Αυτή την φορά δεν θα τους κάνουμε το χατίρι να φύγουμε από το ΝΑΤΟ, όπως συνέβη μετά το Κυπριακό. Η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να παρασυρθεί από το «λαϊκό αίσθημα». Με τετράγωνη λογική θα επιδιώξει να κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις: Να εξαντλήσει τα περιθώριά μας. Είναι προτιμότερο να προσπαθήσουμε και να αποτύχουμε, από το να αφήσουμε άλλη φορά την σημαία να παρασυρθεί από τον αέρα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
