Σε φόρμουλα ανακοίνωσης, πριν από την Σύνοδο Κορυφής, της συμφωνίας για επανέναρξη των διερευνητικών σε ημερομηνία όμως αμέσως μετά την Σύνοδο φαίνεται ότι καταλήγουν Αθήνα και Άγκυρα καθώς η δυσπιστία διακατέχει και τις δυο πλευρές μετά τα όσα έχουν συμβεί και τις τελευταίες εβδομάδες αλλά και λόγω των συνεχιζόμενων επιθετικών δηλώσεων της τουρκικής ηγεσίας σε περιτύλιγμα διαλλακτικότητας.
Η πίεση που ασκήθηκε από τους Γερμανούς αλλά και η διευθέτηση στο πλαίσιο του πρώτου βήματος αποκλιμάκωσης με την απόσυρση του Oruc Reis, που επίσημα δηλώνεται από την Άγκυρα ως προσωρινή, προέβλεπε κάποια σημαντική κίνηση στην κατεύθυνση έναρξης διαλόγου, πριν από την Σύνοδο Κορυφής.
Εξάλλου η Τουρκία θεωρεί ότι τουλάχιστον πέτυχε καταρχήν να διχάσει την Ε.Ε. σε ότι αφορά την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο και να διεμβολίσει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο, αλλά και ότι με την αποστολή του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα πέτυχε ένα ισοδύναμο τετελεσμένο στην κίνηση της Αθήνας να υπογράψει συμφωνία έστω και μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο.
Και έτσι θεωρεί ότι μπορεί με μικρό κόστος να δώσει αυτήν την «ευκαιρία» στην διπλωματία, αναζητώντας μάλιστα… ανταλλάγματα για την... παραχώρηση της να αποσύρει για « συντήρηση» το Oruc Reis!
Αυτό φυσικά διευκολύνει τους χειρισμούς της Γερμανίας να απομακρύνει από το τραπέζι της Συνόδου τις προδιαγεγραμμένες σε διαφορετική περίπτωση κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, ενώ δυσκολεύει την προσπάθεια της Ελλάδας να πείσει ότι πρέπει να διαμορφωθεί και εγκριθεί λίστα κυρώσεων ως ελάχιστη έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης, αλλά και ως εγγύηση ότι δεν θα επιτραπεί στην Τουρκία να «ξεγελάσει» την Ε.Ε. με τον ελιγμό της προσωρινής απόσυρσης του Oruc Reis στις παραμονές της Συνόδου.
Όμως από την άλλη πλευρά η Αθήνα δεν ήθελε βιαστικές κινήσεις και εγκλωβισμό σε μια πιθανότατα αδιέξοδη διαδικασία που θα έδινε άλλοθι για τον ενταφιασμό των κυρώσεων.
Έτσι η κατ' αρχήν συμφωνία για επανέναρξη των διερευνητικών αλλά η μετάθεση της έναρξης τους μετά την Σύνοδο θεωρήθηκε ότι αφήνει ορισμένα περιθώρια διαπραγμάτευσης ώστε να υπάρξει η συζήτηση περί κυρώσεων και να επιδιωχθεί, αν και μάλλον θα είναι δύσκολη η αναφορά σε μια διαδικασία που θα ενεργοποιούσε τις κυρώσεις σε περίπτωση υποτροπής της Τουρκίας και επανάληψης των προκλήσεων.
Βεβαίως υπάρχει θέμα με τις πρόσθετες κυρώσεις που είχε ζητήσει η Κύπρος και είχε αποσπάσει μάλιστα και απόφαση των υπουργών στο άτυπο Συμβούλιο Γκυμνιχ, στο Βερολίνο. Και για την Λευκωσία φυσικά δεν έχει τελειώσει τίποτε καθώς τα τουρκικά πλοία Barbaros και Yavuz παραμένουν εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας.
Αλλά έχουν ασκηθεί πιέσεις στον Ν. Αναστασιάδη να εγκαταλείψει την απόφαση που είχε ληφθεί σε επίπεδο ΥΠΕΞ με παρέμβαση του Ν. Χριστοδουλίδη, και έδινε την δυνατότητα βέτο στην άλλη σημαντική για τους υπόλοιπους εταίρους απόφαση επιβολής κυρώσεων στην Λευκορωσία. Είχε μάλιστα διαμηνυθεί από την Αθήνα ότι εφόσον υπάρξει συμφωνία για επανέναρξη των διερευνητικών και με δεδομένο ότι θα είναι σε εξέλιξη η γερμανική πρωτοβουλία για τα ελληνοτουρκικά η Αθήνα δεν θα μπορεί να στηρίξει τις κυπριακές θέσεις…
Η κακοπιστία της Τουρκίας και οι πραγματικές προθέσεις της αποκαλύφθηκαν βεβαίως και με την νέα NAVTEX που εξέδωσε το βράδυ της Παρασκευής για παράταση των παράνομων ερευνών του Barbaros στην κυπριακή ΑΟΖ λίγες ημέρες αφότου είχε παρατείνει την παράνομη γεώτρηση του Yavuz σε οριοθετημένη και αδειοδοτημένη ΑΟΖ της κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία έτσι θέλησε να «στραπατσάρει» την Ε.Ε. η οποία πιέζει την Κύπρο ώστε να μην επιμείνει στην υιοθέτηση έστω και μικρού βεληνεκούς κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, δυσκολεύει τους χειρισμούς της Αθήνας η οποία θα φανεί ότι εγκαταλείπει την Λευκωσία και επιδιώκει να εμπεδώσει την εικόνα ότι ο διάλογος και η διαδικασία εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι εντελώς ανεξάρτητη από το Κυπριακό και τα όσα συμβαίνουν με την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου.
