Η κυρία Ζανέτ Τσίπρα είναι εκλεγμένο μέλος στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς έχει κάθε λόγο να ασχολείται με τις εσωκομματικές υποθέσεις, αν και δεν θυμάμαι να έχει κάνει άλλη δημόσια πολιτική παρέμβαση. Παλιότερα υπερασπίσθηκε την οικογένεια της για κάποιες φήμες—μάλλον κακοήθεις—για το παρελθόν της. Και καλά έκανε.
Χθες όμως παρενέβη στην εσωκομματική διαμάχη στηρίζοντας τον αδερφό της οποίος φαίνεται πως δυσφορεί με την κριτική που του ασκεί σε σταθερή βάση ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Η κυρία Ζανέτ Τσίπρα δεν κρίνεται πολιτικά για την αγάπη της προς τον μικρότερο αδελφό της. Στις δύσκολες στιγμές που περνά ο Αλέξης χρειάζεται κάθε είδους υποστήριξη.
Κρίνεται—πάντα πολιτικά—για το περιεχόμενο των δηλώσεων της. Είπε χθες: « όποιος διαφωνεί με την γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παραιτηθεί».
Είμαι σίγουρος πως θα βγει και θα πει ότι παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις της. Μπορεί ήδη να το έχει κάνει, γιατί συνιστούν για την ριζοσπαστική Αριστερά μιαν επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν της, στην σάπια μήτρα της, που τουλάχιστον ένα μέρος της θέλει να ξεχάσει.
Μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ διακρινόταν για την εσωκομματική του δημοκρατία. Υπήρχαν βέβαια κάποιες εξαιρέσεις όταν π.χ. ο Αλέξης Τσίπρας υποχρέωσε την Κεντρική Επιτροπή να ψηφίσει δύο φορές, γιατί το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας δεν του άρεσε.
Τέλος πάντων, αυτό ήταν μια εξαίρεση.
Οι εσωκομματικές διαδικασίες ήταν εξοντωτικά πολύωρες, δείγμα του πλουραλισμού των απόψεων. Εξάλλου, αν θυμάμαι καλά, μέχρι σήμερα ουδέν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφηκε, ακόμα και οι καθ΄έξιν υβριστές των πολιτικών τους αντιπάλων. Υπάρχει απεριόριστη ανοχή.
Αίφνης, ως ταύρος εν υαλοπωλείο, «μπούκαρε» η μεγάλη αδελφή—οι πολιτικοί ηγέτες να προσέχουν τις μεγάλες αδελφές τους-- και έθεσε θέμα υποταγής των μελών στην πολιτική γραμμή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια ζήτησε πλήρη σιωπή όσων έχουν άλλη άποψη, επί ποινή παραιτήσεως.
Να υπενθυμίσω, πως η αποκαλούμενη ανανεωτική Αριστερά έδωσε αγώνες για την εσωκομματική δημοκρατία, που τελικά συμπυκνώνεται στην ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων εντός και ΕΚΤΟΣ κόμματος. Για την Ανανεωτική Αριστερά ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός*, δηλαδή ο τρόπος που λειτουργούσαν τα λενινιστικά κόμματα, ήταν ξεπερασμένος και πηγή πολλών δεινών. Μάλιστα ήταν μια από τις αιτίες της διάσπασης του ΚΚΕ το 1968.
Να υπενθυμίσω πως το δόγμα του ορθόδοξου ΚΚΕ, όπως το είχε διατυπώσει ο γραμματέας του κόμματος Χαρίλαος Φλωράκης το 1976, ήταν :« μέσα στο κόμμα μας ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα την άποψη του, αρκεί αυτή να είναι σωστή».
Mετά από 44 χρόνια φαίνεται πως η κυρία Ζανέτ Τσίπρα επιθυμεί την επιστροφή στην κομματική ορθοδοξία. Ο Ε. Τσακαλώτος μπορεί να λέει ελεύθερα την άποψη του, αρκεί αυτή να συμφωνεί με την γραμμή του κόμματος, όπου κόμμα είναι ο Τσίπρας και η παρέα του.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διακρινόταν για κάτι θετικό, ήταν η εσωκομματική ζωντάνια του, που όπως φαίνεται την κατέκτησαν τα στελέχη του που προέρχονταν από την ανανεωτική Αριστερά. Η απόπειρα επιστροφής στις ζοφερές ημέρες της «μιας άποψης», θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ κατευθείαν στο σταλινικό παρελθόν των στελεχών του που προέρχονται από την κομμουνιστική ορθοδοξία.
*Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σημαίνει πως υπάρχει μεν εσωκομματική δημοκρατία, αλλά προς τα έξω βγαίνει μόνον η κυρίαρχη άποψη. Στην κομμουνιστική πρακτική εξαφανίστηκε ο «δημοκρατικός» και έμεινε ο «συγκεντρωτισμός».
