Αν δεν το κάνουν επίτηδες, τότε το κάνουν σίγουρα από λόγους βλακείας. Όταν η Οικονομία είναι κύρια και πάνω απ' όλα θέμα ψυχολογίας, θα πρέπει κανείς να είναι ή στημένος ή ανόητος για να πυροβολεί συνεχώς τον πιανίστα. Προτιμούμε το σενάριο του ικανού δολοπλόκου. Δεν αντέχουμε στην ιδέα να καταστραφούμε για κάποιον απροσδιόριστο ανόητο λόγο…
Το DNA της Αριστεράς μας πείθει ότι η δραχμή δεν είναι η προοπτική ενός ατυχήματος, αλλά η σταθερή επιλογή ενός κόσμου που για λόγους ιδεοληπτικούς θέλει να μας οδηγήσει στον δικός του «παράδεισο». Στο μυαλό του θα είμαστε όλοι περισσότερο ευτυχισμένοι τρώγοντας ζωοτροφές από το να είμαστε μέλη της Ενωμένης Ευρώπης. Το πιστεύουν. Ό,τι και να προσπαθήσει κανείς να τους πει, είναι αδύνατον να τους μεταπείσει. Πόσοι είναι αυτοί; Λίγοι! Αλλά κι αυτό δεν πρέπει να μας προξενεί εντύπωση. Η Αριστερά δεν πιστεύει στις πλειοψηφίες, αλλά στις φωτισμένες μειοψηφίες.
Από την άλλη πλευρά μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι στις τάξεις της Αριστεράς δεν υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τις ολέθριες συνέπειες τέτοιων επιλογών. Ότι η έξοδος από την ΕΕ ισοδυναμεί με την ρίψη πυρηνικής βόμβας στην χώρα. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι είναι όλοι τους τόσο παρμένοι από το όνειρο της επανάστασης που δεν υπολογίζουν την αντίδραση του ελληνικού λαού την επομένη του «ατυχήματος».
Ας μην έχουν αμφιβολία! Εκείνοι που σήμερα τους «σπρώχνουν» στην δραχμή θα είναι οι ίδιοι που αύριο θα ζητούν το κεφάλι όλων εκείνων που θα ευθύνονται για τις σκληρές μέρες που θα ακολουθήσουν. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κόσμος διαπιστώσει ότι η έξοδος από το ευρώ συνεπάγεται ένα σκληρότερο μνημόνιο από εκείνο που απαιτείται για την παραμονή της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Τότε είναι που θα τους πάρει με τις πέτρες. Κυριολεκτικά. Κι όχι μόνο αυτούς, αλλά κι όλους εκείνους τους παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής που σήμερα στηρίζουν «μυστηριωδώς» τον Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς την δική τους στήριξη ο Αλέξης Τσίπρας θα είχε ήδη πέσει.
Το ανησυχητικό είναι ότι συνεχίζουν στην ανεδαφική πρακτική των συνεχών καθυστερήσεων, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν ήδη τι κόστισε αυτή η ίδια πολιτική τους το 2015. Με άλλα λόγια, το 2015 ήταν πιστευτό το επιχείρημα ότι δεν γνώριζαν. Νέα παιδιά ήταν, δεν είχαν την εμπειρία της εξουσίας, δεν είχαν τις γνώσεις. Αυτό το 2015. Το 2017; Δεν ξέρουν τι θα συμβεί; Αυτός είναι ένας λόγος που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τελικά η δραχμή δεν θα είναι ατύχημα!
Θανάσης Μαυρίδης
