Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η τοπική αυτοδιοίκηση έδινε πάντα, την εικόνα του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Ή τουλάχιστον, παρείχε αρκετά δείγματα για να σκιαγραφήσουμε το μέλλον των εξελίξεων.
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηρίξει την υποψηφιότητα της κας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, αποκαλύπτει το τεράστιο κενό στην επιλογή στελεχών για να αναλάβουν το βάρος των υποψηφιοτήτων.
Δεν χρειάζεται ειδική ανάλυση για να καταλάβει κανείς ότι η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας είναι ήδη χαμένη για το κυβερνών κόμμα. Η σημερινή περιφερειάρχης δεν έχει να παρουσιάσει κανένα τεκμήριο σωστής αξιοποίησης του αξιώματος που κλήθηκε να υπηρετήσει. Και δεν είναι μόνο η Μάνδρα και το Μάτι. Η κα Δούρου φαίνεται να μην έχει επιδείξει καμία ιδιαίτερη δεξιότητα στην διαχείριση των αρμοδιοτήτων της αλλά και στην χρηστική απορρόφηση των κονδυλίων. Ούτε και μπορεί να της πιστώσει κανείς ότι βελτίωσε σε κάτι την καθημερινότητα των κατοίκων της Αττικής.
Από εκεί και πέρα, οι μεγάλες καταστροφές που συνέβησαν στη "βάρδια" της, όπως η ίδια δήλωσε με κακόγουστο χιούμορ, αποτελούν απαγορευτικές συνθήκες για να επιλεγεί ξανά ως υποψήφια. Όχι μόνο επειδή υπήρξε από τους βασικότερους υπευθύνους στην ανικανότητα των αρχών αλλά και μόνο σε επίπεδο συμβολισμού δεν θα έπρεπε να σηματοδοτεί μία νέα έξαρση θράσους του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκατόμβη του Αυγούστου.
Παρόλα αυτά, ο κομματικός μηχανισμός δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα να της δώσει το χρίσμα. Είτε γιατί δεν κατανοεί τις συνέπειες και τις αντιδράσεις στο πρόσωπό της είτε γιατί δεν υπάρχει άλλος που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει.
Αν επομένως, στην Αττική υποψήφια θα είναι η Δούρου, μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί στις άλλες περιφέρειες και στους άλλους δήμους της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει υποψηφίους. Και η περίπτωση της Αττικής ανοίγει τον δρόμο της μεγάλης πτώσης και της πανωλεθρίας στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Το κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης στις περιφερειακές του δομές. Και πολύ σύντομα, θα ξεκινήσει η διαδικασία της πλήρους αποδόμησης σε επίπεδο στελεχών και οργανώσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας πολιτικός φορέας που δημιουργήθηκε από στρατευμένους συνδικαλιστές του κομματικού σωλήνα για να φτάσουν στην εξουσία. Από σιτιζόμενους από το κράτος οι οποίοι έβλεπαν ότι δεν υπήρχει πλέον η κάλυψη του ΠΑΣΟΚ για να τους συντηρήσει. Και αναγκαστικά βρήκαν στέγη και ορμητήριο ενός πιο ριζοσπαστικού λαικισμού στο νέο κόμμα που αναδείχθηκε από τις μνημονιακές περιστάσεις.
Η Ρένα Δούρου είναι η πρώτη ατυχέστατη -από ανάγκη- επιλογή που δείχνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει τρόπο για να αντιδράσει. Ότι δεν μπορεί να ανανεώσει το κόμμα ή να επιστρατεύσει τις εφεδρείες του. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα βρεθεί πολύ γρήγορα, μπροστά στα μεγάλα αδιέξοδα των παρωχημένων του επιλογών.
Το κόμμα γέρασε και μαζί και ο αρχηγός του. Γέρασε επίσης και ο κουρασμένος του μηχανισμός που δεν μπορεί πλέον να ανακαλύψει νέα πρόσωπα για να στελεχώσουν τις δομές του.
Η Ρένα Δούρου είναι μάλλον το πρώτο δείγμα αδυναμίας που αποκαλύπτει την φθίνουσα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την πτώση.
Μένει να δούμε τις επόμενες υποψηφιότητες για να βεβαιωθούμε για την πανωλεθρία στις εκλογές.
