Του Σάκη Μουμτζή
Το σημαντικό έργο των κυβερνήσεων Σαμαρά έχει αναπτυχθεί επαρκώς. Ένα έργο δύσκολο, καθώς ο μέσος πολίτης δεν είχε αντιληφθεί ακόμα το μέγεθος του προβλήματος που έπρεπε να διαχειρισθεί η κυβέρνησή του.
Ας σημειωθεί, πως τον πρώτο, ιδιαίτερα δύσκολο χρόνο, η Νέα Δημοκρατία σήκωσε ουσιαστικά μόνη της όλο το βάρος της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων, καθώς το ΠΑΣΟΚ διέπραξε το σοβαρότατο λάθος να μην συμμετάσχει ευθύς εξ αρχής στην κυβέρνηση με όλα τα στελέχη του, αλλά με «φιλικά πρόσωπα», η δε ΔΗΜΑΡ αποτελούσε την μόνιμη τροχοπέδη στην υλοποίηση όσων έπρεπε να γίνουν.
Δεν θα ασχοληθώ με τα επιτεύγματα και τις επιδόσεις των δύο κυβερνήσεων Σαμαρά. Είναι πλέον γνωστά και ανεγνωρισμένα από την πλειοψηφία του κόσμου. Θα ασχοληθώ με δύο προσωπικές επιλογές του πρώην πρωθυπουργού που σήμερα είναι απόλυτα δικαιωμένες.
1. Με την άρνηση του να ακολουθήσει το τυπικό της παράδοσης –παραλαβής της πρωθυπουργίας στον Α.Τσίπρα, την επομένη της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε επικρίθηκε σφόδρα ακόμα και από φίλους του. Και σήμερα ακόμα, κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί τον συμβολισμό αυτής της κίνησης.
Ο Α. Σαμαράς από τότε έβλεπε το τι θα ερχόταν και δεν ήθελε να το νομιμοποιήσει, έστω και τυπικά, με την χειραψία του. Αυτά που αποκαλύπτονται σήμερα για τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του όλου ΣΥΡΙΖΑ, τον δικαιώνουν πλήρως. Ηγέτης δεν είναι αυτός που κάνει εκ των υστέρων κριτική, αλλά αυτός που, σε χρόνο ενεστώτα, προειδοποιεί γι΄αυτό που έρχεται.
Και ο Α.Σαμαράς με ευκρίνεια το έβλεπε. Τότε χαρακτηρίσθηκε εμπαθής και ακραίος, από τους καλόπιστους και ανυποψίαστους. Από τους συνήθεις αφελείς. Από όλους αυτούς που, τότε, πίστευαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Οι εξελίξεις φανερώνουν ποιος είχε δίκιο και ποιος όχι.
2. Το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ήταν προφανές πως το συγκεκριμένο μαγαζί δεν μπορούσε να λειτουργήσει έτσι όπως λειτουργούσε. Πολλοί έκαναν αυτήν την διάγνωση, αλλά ουδείς τόλμησε την θεραπεία. Οι ευθύνες διαχρονικές. Αλλωστε γιατί να ενδιαφερθούν για τον συγκεκριμένο οργανισμό, όταν οι τηλεθεάσεις του ήταν πολύ χαμηλές—όχι βέβαια όσο είναι σήμερα.
Έτσι, η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά όταν διαπίστωσε πως η ΕΡΤ δεν μπορούσε να εξυγιανθεί εν λειτουργία, λόγω των αντιδράσεων, πήρε την γενναία απόφαση να κατεβάσει τα ρολά. Ξεσηκώθηκαν οι πάντες. Έγινε σλόγκαν το περίφημο «τι έκανες το βράδυ που έκλεισαν την ΕΡΤ;» Όλος ο γνωστός θίασος των προοδευτικούληδων, παρέλασε από τον προαύλιο χώρο.
Βέβαια, σήμερα κανένας από αυτούς δεν διαμαρτύρεται για την κατάντια του ενημερωτικού τμήματος της ΕΡΤ, που μετατράπηκε σε παραμάγαζο του Μαξίμου.
Όλοι αυτοί δε, που αναφέρονται στο «μαύρο», αποσιωπούν πως λίγο αργότερα επαναλειτούργησε ο τηλεοπτικός σταθμός με το 1/3 του προσωπικού. Η σημερινή εικόνα της ΕΡΤ, μια εικόνα με Τσαβικά χαρακτηριστικά, δικαιώνει την πολιτική επιλογή του Α.Σαμαρά, να ξεκαθαρίσει ριζικά έναν αρρωστημένο οργανισμό.
Νομίζω, πως όσο περνούν οι ημέρες και έρχονται στο φως νέες πληροφορίες για το τι πήγε να γίνει το καλοκαίρι του 2015, και όσο η ΕΡΤ βυθίζεται στην ανυποληψία και στα μηδενικά ποσοστά τηλεθέασης, τόσο θα δικαιώνονται οι δύο συγκεκριμένες κινήσεις του Α. Σαμαρά, προς μεγάλη λύπη των ποικιλώνυμων άσπονδων «φίλων» του.
