Ο συνομιλητής μου από το υπουργείο Aγροτικής Aνάπτυξης ήταν ευγενικός αλλά και σαφής: «Καλά τα γράφεις για τα αναξιοποίητα δημόσια χωράφια που νέμονται διάφοροι, αν όμως ερχόσουν μια βόλτα από δω θα έβλεπες ότι τα πράγματα έχουν ήδη δρομολογηθεί. Και μάλιστα μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες που είναι εδώ ο υπουργός, που βρήκε έναν μόλις υπάλληλο στο συγκεκριμένο τμήμα για να λύσει κληρονομημένα προβλήματα τεσσάρων δεκαετιών, μην σου πω δεκατεσσάρων».
Επειδή μου αρέσει να είμαι ακριβοδίκαιος, οφείλω να πω ότι στο κείμενο μου με τίτλο «ιδού μια καίρια μεταρρύθμιση, κύριε πρωθυπουργέ» δεν την «έπεσα» σε κανέναν συγκεκριμένα. Πολύ περισσότερο δεν την «έπεσα» στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, όταν ξέρω πολύ καλά τα τεράστια και κατεπείγοντα θέματα που έχει στο κεφάλι της να διαχειριστεί.
Για παράδειγμα, μόλις πρόσφατα έσκασε στην Ευρώπη από το πουθενά μια αλλόκοτη σήμανση της ποιότητας των τροφίμων και τον ποτών που πουλιούνται στα σούπερ μάρκετ, με βάση την οποία η Coca Cola βγαίνει πιο υγιεινή από το ελαιόλαδο. Lobbying πολυεθνικών που μπορεί μακροπρόθεσμα να κάνει φοβερή ζημιά στα αγροτικά μας προϊόντα. Και το υπουργείο κινήθηκε αστραπιαία, την μπλόκαρε πριν καν εκδηλωθεί. Θέλω να πω, ξέρω πως δίνουν αγώνα εκεί με αποτελέσματα και μάλιστα κάτω από τα ραντάρ της δημοσιότητας.
Εξάλλου, τα δύο αυτά εκατομμύρια στρέμματα δημόσιας γης που κανείς δεν ξέρει την τύχη τους, μόνο κατά μικρό μέρος ανήκουν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Σκορπισμένα στους φακέλους δεκάδων υπουργείων και κρατικών οργανισμών είναι. Και χαίρομαι που υπάρχει μεταρρυθμιστική διάθεση εκεί στην Αχαρνών για ένα προαιώνιο και μπερδεμένο σαν κουβάρι πρόβλημα, η οποία όμως καλό θα είναι να επεκταθεί και αλλού διότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, όσο αγροτικό κι αν είναι το πουλί.
Καμιά φορά ξέρετε, αν δεν δημοσιοποιηθεί ένα θέμα ώστε να το αντιληφθεί ο κόσμος και να ψιλοταρακουνηθούν οι ηγεσίες, παραμένει ανύπαρκτο και άλυτο όσο μεγάλο κι αν είναι. Ακόμα και κάποιος ανοικτομάτης πολιτικός να το ανακινήσει μονομερώς, το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό και το κράτος το θάβουν για να μην βάλουν μπελά στο κεφάλι τους. Σαν τη δημόσια γη που θα μπορούσε να είναι ένας φοβερός πλουτοπαραγωγικός πόρος, όμως η καταγραφή της, το ξεκαθάρισμα της, η διεκδίκηση από καταπατητές και η αξιοποίηση της θέλουν δουλειά σε βάθος, η οποία θα πέσει πάνω σε πολλά μικροσυμφέροντα και σε πολιτικές εξυπηρετήσεις.
Ο κ. Λιβανός στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει βάλει το σχέδιο μπροστά και μάλιστα με μεταρρυθμιστική λογική. Δεν συντονίζονται το λοιπόν και οι υπόλοιποι υπουργοί, διοικητές και πρόεδροι που έχουν δημόσια γη στα χέρια του, ώστε να βγει κάτι καλό εφ'όλης της ύλης; Δύο εκατομμύρια στρέμματα χαμένα είναι αυτά, δεν είναι καμιά αυλή σε εξ αδιαιρέτου ερείπιο, ώστε να την αγνοήσουμε.
