Είναι τελειωμένοι, καθώς έχουν τακτοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ψεύτες. Οι δανειστές τους τρολάρουν πλέον ανοικτά και τους εκθέτουν. Σαν να περιφέρουν ένα αδειανό πουκάμισο από δρόμο σε δρόμο και να λένε: «για κοιτάξτε ποιοι ήθελαν να αλλάξουν την Ευρώπη». Είναι λυπηρό το θέαμα. Δεν είχαν το σθένος ούτε καν να διαψεύσουν τον Σόιμπλε. Ο οποίος και τους έδωσε στεγνά.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε θεωρεί κάποιος αναξιόπιστο. Να μην δίνει την παραμικρή αξία στον λόγο σου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ό,τι και να πουν δεν τους πιστεύει ο κόσμος. Έχουν πει τόσα πολλά ψέματα και με τέτοιο τερατώδη τρόπο που η αξία τους είναι πλέον μηδαμινή στο πολιτικό χρηματιστήριο. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι αγοραστές για να «αγοράσουν» τα αφηγήματα που πουλάνε. Μοιάζουν με σαπάκι της Σοφοκλέους. Βρίσκονται ήδη σε ειδική κατηγορία και περιμένουν την ημέρα που οι αρχές (στην προκειμένη περίπτωση το εκλογικό σώμα) θα αποφασίσουν την οριστική παύση διαπραγμάτευσης της μετοχής.
Κρατούν ακόμη στις δημοσκοπήσεις! Επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή στον χώρο της κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης δεν μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ένα άλλο ΠΑΣΟΚ ίσως. Και ένα καινούργιο και «αμόλυντο» σχήμα θα τον διεκδικούσε με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.
Αυτό το 15% είναι κάλπικο. Υπάρχει, αλλά δεν είναι μία ψήφος εμπιστοσύνης. Πρόκειται για ένα κοινό που έχει αντιδεξιά αντανακλαστικά ή που φοβάται ότι η αλλαγή της κυβέρνησης θα βάλει σε κίνδυνο τα ιδιαίτερα συμφέροντά του. Αυτό το κοινό δεν είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει πιστό στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το τέλος.
Πώς μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη στην παρέα του Μαξίμου, όταν ο Σόιμπλε αποκαλύπτει ότι είχαν συμφωνήσει με το σχέδιό του εδώ και τρεις εβδομάδες και ότι ζήτησαν και πήραν «παράταση» για επικοινωνιακούς λόγους; Τους δίνει στεγνά, ότι τις τελευταίες τρεις εβδομάδες με τις διαρροές περί διαπραγμάτευσης και ρήξης μας δούλευαν όλους ψιλό γαζί. Τους λέει με τον τρόπο του ψεύτες κι αυτοί δεν αντιδρούν. Σαν να τους φτύνει όλος ο πλανήτης κι αυτοί να προσποιούνται ότι ψιχαλίζει.
Το γιατί το κάνει αυτό ο κ. Σόιμπλε είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά το κάνει. Τους ξεφτιλίζει δημόσια. Και αυτό δεν είναι ευχάριστο. Καλώς ή κακώς (κακώς απ' ό,τι αποδεικνύεται) ο κ. Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και όχι ένας οποιοσδήποτε Έλληνας που ενόχλησε για κάποιον λόγο τον Γερμανό υπουργό. Ο διασυρμός του πρωθυπουργού μας είναι ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο γεγονός και πλήττει την αξιοπιστία της χώρας. Είναι μία κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη. Να το πούμε πιο καθαρά: Δεν υπάρχει κάποιος που μας παίρνει πλέον στα σοβαρά. Το πολύ - πολύ να μας λυπούνται.
Θανάσης Μαυρίδης
