Του Σάκη Μουμτζή
Ο Σύριζα ευθύς εξ αρχής αντιλήφθηκε πως η παραμονή του στην εξουσία προϋπέθετε την ποικιλόμορφη εξόντωση αυτών που θεωρούσε πολιτικούς αντιπάλους του. Και τα υπερόπλα προς τούτο ήταν, η Δικαιοσύνη και οι τράπεζες.
Και η άλωση των τραπεζών ήταν πολύ εύκολη υπόθεση, καθώς αυτές με την ανακεφαλαιοποίησή τους πέρασαν ουσιαστικά στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. Ο έλεγχος της ροής του χρήματος και η παροχή εγγυήσεων ήταν αρκετά για να κλείσουν επιχειρήσεις ή άλλες να τις επιτρέψουν να λειτουργήσουν. Να βγάλουν ενοχλητικούς παίκτες εκτός παιχνιδιού. Η δέσμευση των καταθέσεων του τηλεοπτικού σταθμού Mega από τις τράπεζες, τον οδήγησε στην αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του και στην de facto χρεοκοπία του, κάτι που ήταν βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Δικαιοσύνη η κατάσταση ήταν πιο περίπλοκη, καθώς η συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της περιόριζε το εύρος των παρεμβάσεων. Ήταν όμως επιβεβλημένος ο έλεγχός της, γιατί ήταν ο άλλος βραχίονας καθυπόταξης συγκεκριμένων κέντρων οικονομικής εξουσίας που είχαν ανοικτούς λογαριασμούς μαζί της. Εντάσσοντας την λειτουργία της στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχαινε δύο σημαντικούς στόχους: πρώτον, την αποφυγή δυσάρεστων αποφάσεων που θα ανέτρεπαν τον κυβερνητικό προγραμματισμό και δεύτερον, την επίδειξη δύναμης προς κάθε κατεύθυνση, με άμεση συνέπεια την αναβάθμιση της απλής διακυβέρνησης σε άσκηση εξουσίας.
Συγκροτήθηκε προς τούτο ένας συμπαγής παρα-κρατικός μηχανισμός καθοδηγητής του οποίου ήταν υπουργός, που στους διαδρόμους της Βουλής υποστήριζε δημοσίως πως αντλεί την δύναμή του από πρώην πρωθυπουργό και μόνον από αυτόν. Η προηγούμενη θητεία του σε ευαίσθητη κρατική υπηρεσία και οι διασυνδέσεις του με συγκεκριμένους δικαστικούς λειτουργούς, είχαν άμεσα αποτελέσματα.
Δικαστικοί που αντιδρούσαν στις μεθοδεύσεις αυτές, εδιώχθησαν ή εξαναγκάσθηκαν σε παραίτηση. Το μήνυμα που έστελνε αυτή η ομάδα σε κάθε βαθμίδα της Ελληνικής Δικαιοσύνης ήταν σαφές: ή πλήρης υποταγή στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς ή περιθωριοποίηση των «απρόθυμων» και πειθαρχικός έλεγχος.
Η περίπτωση του Ι. Ντογιάκου είναι ενδεικτική της κατάστασης. Αφού ο υπουργός Δικαιοσύνης απέκτησε δια νόμου το δικαίωμα παρέμβασης στην άσκηση πειθαρχικού ελέγχου των δικαστών, παρενέβη προκειμένου ο ενοχλητικός ανώτατος δικαστικός λειτουργός να εξουδετερωθεί και στις επικείμενες εκλογές των δικαστών και εισαγγελέων να αποκλεισθεί η υποψηφιότητα του.
Σε χρόνο μηδέν και με διαδικασίες που ελάχιστα μαρτυρούν δημοκρατικό καθεστώς, ο στόχος επετεύχθη. Ο Ι. Ντογιάκος δεν θα είναι υποψήφιος, προς μεγάλη τέρψη και μεγαλοεπιχειρηματία που τον είχε στοχοποιήσει ονομαστικά, πριν από λίγες μέρες. Όλως τυχαίως είχε προηγηθεί συνάντησή του με την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, που δημοσιοποιήθηκε, για να σταλεί μήνυμα προς τους δικαστικούς λειτουργούς που χειρίζονταν υπόθεσή του.
Ας σημειωθεί, πως συνάντηση μεγαλοεπιχειρηματία - που αποκλήθηκε από ευρωβουλευτή του κυβερνώντος κόμματος Εσκομπάρ των Βαλκανίων και που βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση- με Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν έχει ξαναγίνει.
Η δίωξη του Ι. Ντογιάκου ήταν φυσικό να προκαλέσει την αντίδραση σύσσωμης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, που είδαν σε αυτήν, την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και των φίλα προσκείμενων σε αυτόν επιχειρηματικών κέντρων όχι απλώς να ελέγξει την δικαστική εξουσία, αλλά να την εντάξει στην προώθηση, χωρίς αντιστάσεις, της κυβερνητικής πολιτικής.
Είναι εμφανές πως όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνώνεται δημοσκοπικά, τόσο θα καταφεύγει σε ακραίες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Όσο το πολύμορφο μπλοκ εξουσίας βλέπει πως έρχεται το τέλος του και θα υπάρξει λογοδοσία για τα πεπραγμένα του, τόσο οι δημοκρατικές λειτουργίες θα δίνουν την θέση τους σε αυταρχικές πρακτικές.
Είναι ίδιον των ολοκληρωτικών καθεστώτων, των καθεστώτων που οι φορείς της εξουσίας ελάχιστη πίστη έχουν στις δημοκρατικές αρχές, την πτώση τους να την συνοδεύουν με έκπτωση της Δημοκρατίας. Η δημοκρατική Νέμεση θα έρθει αναπόφευκτα.
Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές έγινε γνωστή η έφοδος των εισαγγελέων στο σπίτι του Γ. Στουρνάρα λίγες ώρες μετά την αδρανοποίηση Ντογιάκου και την άρνηση του Διοικητή της ΤτΕ να εγκρίνει τους εκλεκτούς του ΣΥΡΙΖΑ στην «αμαρτωλή» Τράπεζα Αττικής.
Υ.Γ. Για λόγους προστασίας του Liberal και δικής μου, δεν ανέγραψα ονοματεπώνυμα.
