Της Γιάννας Παναγοπούλου*
Ο Προϊστάμενος του Εφετείου Αθηνών διώχθηκε πειθαρχικά γιατί πριν από έναν χρόνο συγκάλεσε την Ολομέλεια των Εισαγγελέων με θέμα την «εξωθεσμική παρέμβαση της Προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας». Η παρέμβαση της Προέδρου του ΑΠ είχε σχέση με την πειθαρχική έρευνα που είχε διενεργήσει η ίδια σε σχέση με την υποψηφιότητα του κ. Ντογιάκου, όταν ο τελευταίος είχε εκλεγεί για πρώτη φορά ως προϊστάμενος.
Μάλιστα όταν διενεργήθηκε η πειθαρχική έρευνα δεν είχε την εξουσία για να τη διεξάγει, αφού αυτό έγινε μεταγενέστερα με διάταξη που μπήκε στο νόμο για το «σύμφωνο συμβίωσης» (άρθρο 47 του ν. 4356/2015). Επομένως, πώς προσέβαλε το θεσμικό κύρος της Προέδρου του ΑΠ όταν έκανε λόγο για παρεμβάσεις πέραν των θεσμικών ορίων που είχε;
Το κύρος όμως του δικαστικού λειτουργού ούτε με πειθαρχικές διώξεις και καταδίκες κατοχυρώνεται ούτε με μηνύσεις και "παύσεις" περιφρουρείται. Σφυρηλατείται με την προσωπική στάση του καθενός.
Η συνέχεια είναι γνωστή, η πρωτόδικη ποινή της επίπληξης κρίθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης ήπια και άσκησε έφεση. Το Δευτεροβάθμιο πειθαρχικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου τον καταδίκασε, λίγες μέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές για την ανάδειξη των διοικήσεων των δικαστών.
Παρά όμως την πειθαρχική του καταδίκη από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, οι εισαγγελείς τον επανεξέλεξαν πανηγυρικά, απαντώντας έτσι ταυτόχρονα με «όχι» και στις απαράδεκτες παρεμβάσεις της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και των επιχειρηματιών, που τις προηγούμενες μέρες έκαναν λόγο ''για διατεταγμένη υπηρεσία'' της Εισαγγελίας με αφορμή την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα Δασκαλόπουλου για την υπόθεση των «στημένων παιχνιδιών στο ποδόσφαιρο». Αντίδραση που θυμίζει τη στάση των δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στην υπόθεση Hamdan v. Rumsfeld και το όχι στις επιδιώξεις του πρώην προέδρου Μπους.
Η παύση του Προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών λίγες ημέρες μετά την πανηγυρική επανεκλογή του, δεδομένης και της διαβεβαίωσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι δεν θα εκπέσει του αξιώματος λόγω νομοθετικής μεταβολής, δεν στερείται μόνο στοιχειώδους "πολιτικού τακτ", όπως στερούνταν και η έφεση για το ύψος της ποινής που άσκησε ο ίδιος Υπουργός εναντίον της πρωτόδικης πειθαρχικής απόφασης. Αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη τη στρατηγική της, με πρωτοφανείς και απροκάλυπτες παρεμβάσεις επιδιώκει να επικαθορίσει τη Δικαιοσύνη, να την εργαλειοποιήσει και εν τέλει να χειραγωγεί τη δικαστική έκβαση κρίσιμων δικαστικών υποθέσεων με ποινικές κυρίως διαστάσεις, οι οποίες εξυπηρετούν την πολιτική της ατζέντα (όπως υποθέσεις επιχειρηματιών, ώστε να επιχειρηματολογεί στους οικονομικά αδυνάτους ότι διώκονται τα «διεφθαρμένα επιχειρηματικά συμφέροντα»)!
Η διάκριση των εξουσιών, διακόσια πενήντα οκτώ χρόνια μετά την έκδοση του Πνεύματος των νόμων του Μοντεσκιέ, με την εξουσία των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, πλησιάζει όλο και πιο πολύ το μύθο.
Η ανάγκη άμεσης τροποποίησης της συνταγματικής διάταξης που δίνει τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης με προδήλως κομματικά κριτήρια, γίνεται, ενόψει και της συνταγματικής αναθεώρησης, ακόμη πιο επιτακτική.
*Η Γιάννα Παναγοπούλου είναι δικηγόρος και υπεύθυνη του τομέα Δικαιοσύνης του Ποταμιού
