Μετά από έναν μήνα καραντίνας και τέσσερις μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο κορονοϊός, αρχίζουμε και βγάζουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα για την ποιότητα των ηγεσιών που καλούνται να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή κρίση. Διαμορφώνεται η αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε, εκτός των άλλων, με μια διεθνή των λαϊκιστών που δεν τα έχουν πάει καλά, καθώς βρέθηκαν απέναντι στις συστάσεις των ειδικών και των επιστημόνων.
Συχνά, το κόστος το πληρώνουμε όλοι καθώς υπάρχουν μερικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, των οποίων η ηγεσία δεν επηρεάζει μόνο αυτές αλλά συνολικά τον κόσμο, εξαιτίας της μεγάλης ισχύος τους. Η απόφαση του Τραμπ να διακόψει τη συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) είναι καταστροφική και ακριβώς το αντίθετο από ότι χρειαζόμαστε.
Δεν πρόκειται, όμως, μόνο για τους λαϊκιστές της Δεξιάς, όπως ο Τραμπ, ο Ερντογάν και ο Βραζιλιάνος Πρόεδρος Μπολσονάρο, αλλά για τους λαϊκιστές εν γένει, δηλαδή και της Αριστεράς. Τρανό παράδειγμα ο ριζοσπάστης αριστερός πρόεδρος του Μεξικού, AMLO, ο οποίος αναδεικνύεται ίσως στον χειρότερο όλων, από τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες, στον κόσμο, στην αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης.
Ούτε, βέβαια, η αριστερή κυβέρνηση της Ισπανίας, με τους Podemos, μπορεί να επαίρεται, καθώς υπήρξε μοιραία η μη ακύρωση σειράς διαδηλώσεων και εκδηλώσεων κοινωνικής διαμαρτυρίας, το πρώτο κρίσιμο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. Αλλά και ο Μακρόν έκανε το τεράστιο λάθος να επιτρέψει τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, πριν απαγορεύσει την κυκλοφορία την επομένη!
Η ποιότητα της ηγεσίας παίζει ρόλο. Το ξέρουμε από τη δική μας προηγούμενη επώδυνη εμπειρία αλλά και από τη σημερινή μας επιτυχία στον περιορισμό του αριθμού των θυμάτων της πανδημίας, σε αντίθεση με τις εκατόμβες αλλού. Με απλά λόγια, κακή ηγεσία ίσον περισσότεροι νεκροί, συχνά πολλοί περισσότεροι.
Θα μπορούσα να πάω κι ένα βήμα παραπέρα: παρατηρώ ότι όσες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχηγό της κυβέρνησης προερχόμενο από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Γερμανία και η Αυστρία, τα έχουν πάει πολύ καλύτερα από τους άλλους. Εν τέλει, οι Ευρωπαίοι κεντροδεξιοί ίσως αποδεικνύονται σοβαρότεροι και αποτελεσματικότεροι των υπολοίπων. Με εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στους ειδικούς, υψηλή διαχειριστική επάρκεια κι ένα μείγμα αποφασιστικότητας, διάθεσης για ευρύτερες συναινέσεις και διεθνείς συνεργασίες, και αποστροφή στις ιδεολογικές αγκυλώσεις και τη λαϊκιστική εχθροπάθεια, που συχνά χαρακτηρίζει τους αντιπάλους τους, έχουν συμβάλει σε ένα μικρότερο πρώτο κόστος της πανδημίας.
AP Photo/Alex Brandon
