Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είχε ηττηθεί κατά κράτος από τις 20 Ιανουαρίου 2017, όταν ένας άνθρωπος της ποιότητας του Ντόναλντ Τραμπ ακούμπησε το χέρι του στη Βίβλο του Αβραάμ Λίνκολν για να ορκιστεί 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είχε μπει στα «μαύρα κατάστιχα» της ιστορίας, όταν μετά από τέσσερα χρόνια οργανωμένων επιθέσεων στους θεσμούς των ΗΠΑ το μόνο στέλεχος που είχε να αντιτάξει απέναντι σε μια πλειάδα αξιόλογων στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος που διεκδίκησαν το χρίσμα του κόμματός τους για την προεδρία, ήταν ένας άνθρωπος της ποιότητας του Ντόναλντ Τραμπ.
Στις εκλογές της περασμένης Τρίτης λοιπόν, δεν ηττήθηκε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα γιατί αυτό είχε ηττηθεί προ πολλού. Στις εκλογές ηττήθηκε ο εμπνευστής του τραμπισμού, μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της περίφημης «Διεθνούς του Λαϊκισμού», αυτής της «δράκας» πολιτικών που εχθρεύεται τη δημοκρατία και τις αξίες της και επιδιώκει την κατάληψη της εξουσίας για να την ανατρέψει διαβρώνοντας συστηματικά και βάσει οργανωμένου σχεδίου τους θεσμούς της. Στην Ελλάδα το φαινόμενο το ζήσαμε με τον Αλέξη Τσίπρα και το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώθηκε γύρω του, αφού πρώτα διέρρηξε τη σχέση του με την παράδοση της ελληνικής αριστεράς, όταν μπροστά στις κάμερες, χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, έπεσε στην αγκαλιά του εκπροσώπου της ειδεχθούς, ρατσιστικής ακροδεξιάς.
Δεν είμαστε σε θέση να σκιαγραφήσουμε την εποχή που ξεκινάει για τις ΗΠΑ με την εκλογή του Τζο Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρρις.
Ξέρουμε όμως ποια εποχή τελειώνει.
Τελειώνει η εποχή που ένας αμερικανός πρόεδρος επιτίθεται στους δημοκρατικούς θεσμούς, την επιστήμη, τους ευάλωτους, τις γυναίκες, τους μαύρους, τους αυτόχθονες Αμερικανούς και τους ισπανόφωνους.
Τελειώνει η εποχή που οι ΗΠΑ αδιαφορούν για την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή.
Τελειώνει η εποχή που ο Λευκός Οίκος, το σημείο αναφοράς για τον ελεύθερο, δυτικό κόσμο, λειτουργεί ως ο μεγαλύτερος πομπός παραγωγής και διασποράς ψευδών ειδήσεων.
Τελειώνει η εποχή που ζητήματα διακυβέρνησης και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, τα οποία μας αφορούν άμεσα, ανακοινώνονται μ’ ένα τουίτ.
Τελειώνει η εποχή αμφισβήτησης του ΝΑΤΟ, η εποχή που οι ΗΠΑ αρνούνται τον ηγετικό τους ρόλο στον πλανήτη.
Τελειώνει η εποχή που οι ΗΠΑ σαλιαριζουν με αυταρχικούς ηγέτες τύπου Πούτιν και Ερντογάν ενώ ελπίζουμε ότι θα υπάρξει και μια σοβαρή διαχείριση της κινεζικής απειλής.
Βέβαια, μπορεί ο εμπνευστής του τραμπισμού να ηττήθηκε αλλά ο ίδιος ο τραμπισμός παραμένει μια υπολογίσιμη απειλή. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει γιατί η Διεθνής του Λαϊκισμού είναι προϊόν κοινωνικών διεργασιών σε βάθος χρόνου και συνέπεια της ελαφρότητας των αστικών ελίτ που έδωσαν υπόσταση στο κάθε σκουπίδι που εμφανιζόταν πρόθυμο να ξοδέψει τα χρήματά του γι αυτές. Οι φωτογραφίες του Τραμπ με το ζεύγος Κλίντον σε κοσμικές εκδηλώσεις είναι χαρακτηριστικές της ηθικής έκπτωσης της αστικής τάξης διεθνώς.
Η Διεθνής του Λαϊκισμού έχασε μια εξαιρετικά σημαντική μάχη. Όμως, δεν έχασε τον πόλεμο. Στις ΗΠΑ και την Ευρώπη η απειλή των δυνάμεων του λαϊκισμού και του ανορθολογισμού παραμένει πολύ μεγάλη.
Πήραμε μια ανάσα αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε, δεν έχουμε καν το δικαίωμα, να εφησυχάζουμε. Ο κίνδυνος δεν έχει απομακρυνθεί.
