Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Αργά το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, είδε το φως της δημοσιότητας μια διαρροή από το Ελληνικό υπουργείο εξωτερικών η οποία, όπως δημοσιεύτηκε στο ΑΠΕ, αναφέρει:
«Οι Ρώσοι φαίνεται ότι έχουν μια δυσκολία να αντιληφθούν ότι ένα μικρό κράτος μπορεί και είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα εθνικά του συμφέροντα. Δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει ο εμπορικός μας στόλος στη διεθνή οικονομία και τα συμφέροντα που έχει η χώρα για να υπερασπιστεί αυτόν τον ρόλο. Δυσκολεύονται να αντιληφθούν το δικαίωμα της χώρας μας να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα στην περιοχή και όλο βλέπουν τρίτες δυνάμεις από πίσω. Και δυσκολεύονται επίσης στην προκειμένη να αντιληφθούν ότι δεν αφήνουμε να παρεμβαίνουν τρίτες δυνάμεις στα εσωτερικά μας».
Το βράδυ της Παρασκευής, το κινητό μου τηλέφωνο πήρε φωτιά από ανθρώπους που είτε θυμόντουσαν τα όσα είχα πει προσκεκλημένος των AHEPA στην ομιλία μου στο Μουσείο της Ακρόπολης στις 13 Ιανουαρίου 2018, και που είχα κάνει τότε συγκριμένη αναφορά σε Ρώσους και στη δράση τους στην Αλεξανδρούπολη, είτε γιατί παρακολουθούν την αρθρογραφία μου και θυμήθηκαν τα όσα είχα γράψει στο παρελθόν για την κόντρα Αθήνας-Βερολίνου για τη φορολόγηση της ναυτιλίας καθώς και τα θαλάσσια συμφέροντα της Μόσχας στη βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή.
Το ερώτημα όλων ήταν το εξής: Πού κολλάνε τα συμφέροντα της ελληνικής ναυτιλίας με την κρίση στις Eλληνορωσικές σχέσεις;
Ουσιαστικά μιλάμε για δυο ξεχωριστά Ρωσικά στρατηγήματα που με την πάροδο του χρόνου έγιναν ένα και πολύ επικίνδυνο, έτσι και το ελληνικό ΥΠΕΞ αποφάσισε να βγει μπροστά, να προλάβει ακόμη πιο άσχημες εξελίξεις. Το δυστύχημα είναι ότι δεν το έκαναν γιατί είδαν τον κίνδυνο. Το έκαναν διότι οι κινήσεις της Μόσχας υπονόμευαν τη σημερινή συγκυβέρνηση και γιατί χρειάζονταν εσπευσμένα ένα σοβαρό λόγο απονομιμοποίησης της μαζικής λαικής διαμαρτυρίας εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η Ρωσική Επιρροή
Από τις αρχές του 2000, η Ρωσία έχει βάλει στο στόχαστρο τη χώρα μας και με ψυχολογικές επιχειρήσεις προσπαθεί να την προσεταιριστεί, κυρίως καλλιεργώντας το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας, ώστε να επηρεάσει ανάλογα τη συμπεριφορά του στην κάλπη. Στην Αμερική ακόμη ψάχνονται για το ρόλο των Ρώσων στις εκλογές. Στην Ελλάδα να έρθει το FBI να δει τι γίνεται…
Στόχος της Ρωσίας είναι ο νομός Έβρου. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αλεξανδρούπολη είναι στο επίκεντρο των πρόσφατων εξελίξεων και ορισμένων άλλων στο παρελθόν. Θα βόλευε πολύ τη στρατηγική της Ρωσίας η δημιουργία ενός νέου Καλίνινγκραντ δυτικά των Δαρδανελίων. Και σταματώ εδώ αυτή τη συζήτηση!
Πρόσφατα, η εξέλιξη του να κλείσει το ονοματολογικό με τη πΓΔΜ και να δρομολογηθεί η είσοδος της χώρας στο ΝΑΤΟ (δεν εξετάζω το γιατί και το πώς…) ήταν μια κίνηση που σχεδόν αιφνιδίασε τη Μόσχα. Και έχει κάνει ότι περνά από το χέρι της να ακυρώσει αυτές τις εξελίξεις…
Στα Βαλκάνια διεξάγεται ένας μεγάλος πόλεμος για μερίδια ελέγχου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, όπου η Αμερική μπορεί να έκανε τα στραβά μάτια για την Κριμαία, αλλά δεν θα αφήσει να συμβεί το ίδιο στα Βαλκάνια.
Ανταγωνισμός για τις ναυσιπλοικές διαδρομές
Το δεύτερο στρατήγημα της Μόσχας αφορά το άνοιγμα της βόρειας ναυσιπλοικής διαδρομής με παράλληλη «καταστροφή» την ιστορικής πλέον διαδρομής Γιβραλτάρ – Σουέζ, Βόσπορος-Σουέζ, Σουέζ-Ερυθρά, Ερυθρά-Ινδικός.
Έχοντας προσεταιριστεί την Άγκυρα, η Μόσχα θα βάλει την Τουρκία απέναντι σε κάποια χώρα της Ανατ. Μεσογείου (πιθανότατα με ταυτόχρονη εμπλοκή Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου) προκειμένου να πάρει φωτιά η Ανατ. Μεσόγειος και η Ερυθρά Θάλασσα και να καταστεί επικίνδυνη για τη διεθνή ναυσιπλοία με τα ασφάλιστρα των εμπορευμάτων να εκτοξευτούν για τα πλοία που διέρχονται το Σουέζ και έτσι να γίνει προσφορότερη η βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή στην οποία οι Ρώσοι έχουν επενδύσει τεράστια συμφέροντα με συνεχείς ναυπηγήσεις σύγχρονων παγοθραυστικών, τάνκερ και πλοίων μεταφοράς κοντέινερ.
Οι ναυσιπλοικοί σχεδιασμοί της Μόσχας βάζουν απέναντι τα συμφέροντα της ελληνόκτητης ναυτιλίας που μεταφέρει με τα καράβια της σχεδόν το 50% των παγκόσμιων θαλάσσιων φορτίων. Συγκεκριμένα σε ότι αφορά το Κινεζικό θαλάσσιο εμπόριο και τις ανάγκες της Κίνας σε ενέργεια, η συμμετοχή της ελληνόκτητης ναυτιλίας σε αυτό ξεπερνά το 60%. Τα ελληνικά καράβια ωστόσο δεν μπορούν να παίξουν εύκολα στη βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή.
Τα σχέδια της Μόσχας σιωπηρά στηρίζει το Βερολίνο που αφού είδε ότι δεν μπορεί να αγοράσει στην αρχή τον ελληνόκτητο στόλο, μετά είδε ότι δυσκολεύεται να τον φορολογήσει, τώρα βλέπει ένα νέο παράθυρο ευκαιρίας να ανοίγεται ώστε μέσω των Ρώσων να τον εκτοπίσει από το θαλάσσιο εμπόριο.
Η σύγκληση των Ρωσικών στρατηγημάτων οδήγησε σε κρίση…
Με αφορμή λοιπόν τα σχέδια των Ρώσων στην Αλεξανδρούπολη, το ζήτημα της πΓΔΜ και με τα όσα γίνονται με τον ακήρυκτο πόλεμο στις θάλασσες, ήρθε το πράγμα και έγινε εξόχως επικίνδυνο και η κρίση πήρε την έκταση που είδαμε…
Ο ρόλος της Ουάσιγκτον…
Πολλοί έσπευσαν να δουν την Ουάσιγκτον ως τον ηθικό αυτουργό πίσω από την Ελληνορωσική κρίση. Βολικό! Όμως πραγματικά πιστεύει κανείς με την φαυλότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στους πολιτικούς διαδρόμους της Ουάσιγκτον, ότι μπορούν σήμερα οι ΗΠΑ να έχουν ξεκάθαρη στρατηγική απέναντι στην Ελλάδα; Θα ήταν ευχής έργο να ήταν έτοιμες οι ΗΠΑ να έχουν ξεκάθαρη και κοινή στρατηγική με την Ελλάδα. Δυστυχώς δεν έχουν…
Και το χειρότερο είναι ότι Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο έχουν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας και αγαστή συνεργασία σε ότι αφορά τα κοινά τους συμφέροντα ή τους κοινούς τους εχθρούς. Κοινός τους λοιπόν εχθρός είναι η Κίνα, και δυστυχώς για εμάς, έχουμε πολύ στενά συμφέροντα με το Πεκίνο στις θαλάσσιες μεταφορές…
Με την πλάτη εκτεθειμένη…
Και έρχομαι στο τελευταίο σκέλος, που αφορά το εύλογο ερώτημα αν πράξαμε σωστά που τα σπάσαμε έτσι με τη Μόσχα; Υπήρχε άλλος τρόπος διαχείρισης του ζητήματος; Φυσικά! Αλλά τέτοιοι χειρισμοί, σε τέτοια ζητήματα, χρειάζονται και άλλου είδους τιμονιέρηδες…
*Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος.
