«Πολύ καλό το κομμάτι σου για το Ισραήλ. Υπάρχει όμως ένας ακόμη λόγος, ο σημαντικότερος κατ' εμέ: Τα logistics του συστήματος υγείας της χώρας είναι υπό ιδιωτική διαχείριση». Αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον από τα μηνύματα που έλαβα σχετικά με το άρθρο για το «Πως και γιατί τα κατάφερε το Ισραήλ, καλύτερα από όλους;».
Είχα εστιάσει στο άρθρο, στην επιλογή του Ισραήλ να λειτουργήσει σαν ένα μεγάλο εργαστήριο, σε πραγματικές συνθήκες, όχι μόνο προς όφελος της παγκόσμιας εμβολιαστικής προσπάθειας, αλλά κυρίως για δικό του όφελος. Όμως για να μπορέσει αυτή η απόφαση να γίνει πράξη και να επιτύχει τόσο o εμβολιασμός, όσο και η άντληση των δεδομένων, απαιτήθηκε η χρήση σημαντικών υποδομών. Μια από αυτές ήταν τα συστήματα των logistics στην υγεία. Και αυτά στο Ισραήλ, είναι ιδιωτικά.
Αλλά και στη χώρα μας η διαδικασία των εμβολιασμών, παρομοιάζει με την εκτέλεση ενός ιδιωτικού επιχειρηματικού σχεδίου. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ειδικά σε ένα περιβάλλον περιορισμένης προσφοράς και αυξημένης ζήτησης, που έχει σαν μοναδικό κριτήριο επιτυχίας, την επίτευξη των κρίσιμων μεγεθών, που θα οδηγήσουν τη χώρα μας στην ανοσία κατά του covid-19.
Πρώτα απ’ όλα, το σύστημα θα πρέπει να προμηθευτεί τα εμβόλια και ακολούθως να κινητοποιήσει τον μηχανισμό του, ανάλογα με τις παραλαβές. Δεν είναι λογικό να ενεργοποιήσει με τη μια, όλα τα κέντρα εμβολιασμού, ούτε να προσλάβει 1.000 αλλεργιολόγους, όπως προτείνουν οι κρατιστές, έναν για κάθε κέντρο. Τι νόημα θα είχε να αναπτυχθούν όλες τις γραμμές εμβολιασμού, όταν δεν υπάρχει σήμερα η δυνατότητα εμβολιασμού του συνόλου των πολιτών;
Κάθε κέντρο θα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, ανάλογα με την προέλευση του κάθε εμβολίου και των χαρακτηριστικών του. Διότι γνωρίζουμε ότι είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις για το εμβόλιο της Pfizer, διαφορετικές για το εμβόλιο της Moderna, διαφορετικές για εμβόλιο της AstraZeneca και διαφορετικές για εμβόλιο της Johnson & Johnson. Διαφορετικές απαιτήσεις και διαφορετικές διαδικασίες.
Οι γραμμές εμβολιασμού θα αναπτυχθούν σταδιακά, αφού έχει προηγηθεί η εκπαίδευση του προσωπικού, που διενεργεί τους εμβολιασμούς, που ακολουθεί διαδικασίες και πρωτόκολλα που υιοθετούνται για πρώτη φορά και που καταγράφει ή καταχωρεί τα στοιχεία και τα δεδομένα που θα φανούν χρήσιμα στην ιατρική κοινότητα.
Θα πρέπει να σχεδιαστεί με χειρουργική ακρίβεια το σύστημα των logistics, δηλαδή η λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας διανομής των φιαλιδίων του εμβολίου. Και αυτό λόγω των αυστηρών προδιαγραφών αποθήκευσης, ψύξης, συντήρησης, ασφάλειας, μεταφοράς και διανομής των εμβολίων από τα 5 βασικά κέντρα μέχρι τα τελικά σημεία των εμβολιασμών. Και αυτό, αφού έχει προηγηθεί επιτυχώς η διαδικασία της «παραγγελιοληψίας», μέσω της ψηφιακής ένταξης των δικαιούχων στο σύστημα του εμβολιασμού.
Συμπληρωματικά, λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί στον τομέα της έγκαιρης παραγωγής και διανομής των εμβολίων από τις φαρμακοβιομηχανίες στα διάφορα κράτη, απαιτείται η δημιουργία μηχανισμών πρόβλεψης για την επάρκεια των απαιτούμενων δεύτερων δόσεων. Διότι οποιαδήποτε διακοπή στη ροή παραλαβής των εμβολίων, δεν θα πρέπει να αφήσει ακάλυπτους όσους έχουν ήδη εμβολιαστεί με την πρώτη δόση.
Οι πόροι που διατίθενται γι’ αυτήν την πρωτοφανή προσπάθεια που γίνεται στην χώρα μας είναι δεδομένοι. Η διαδικασία αυτή δεν χρειάζεται ούτε επιτάξεις, ούτε διορισμούς, όπως προτείνει η αντιπολίτευση, που δεν έχει διοικήσει επιτυχώς ούτε ψιλικατζίδικο. Χρειάζεται μέθοδο, προγραμματισμό, σχεδιασμό και συντονισμό του μηχανισμού των κρατικών υγειονομικών αρχών, σύμφωνα με τα πρότυπα που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα.
Το project των εμβολιασμών των πολιτών, αποτελεί μια πρόκληση για τους κρατικούς μηχανισμούς της χώρας μας. Η επίτευξη του στόχου, θα είναι ένας πραγματικός άθλος και μια παρακαταθήκη για το αύριο. Και σίγουρα θα δομήσει μια διαφορετική σχέση ανάμεσα στον πολίτη και στο κράτος.
