Του Δημήτρη Καμπουράκη
Για φανταστείτε ένα πολίτευμα ή μια κοινωνία που δεν στηρίζει την λειτουργία της στις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Το πολίτευμα θα ήταν ολιγαρχικό ή δικτατορικό, η δε κοινωνία θα λειτουργούσε με βάση την βούληση του ισχυρότερου. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Για φανταστείτε επίσης ένα δικαστήριο, που ένας από τους δικαστές της έδρας είναι και μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορούμενου.
Και μετά απ' όλα αυτά, κάντε έναν κόπο να μπείτε στα παπούτσια των βουλευτών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ που είναι στην προανακριτική. Εξαιρούν τους δυο δικαστές που είναι και μάρτυρες υπεράσπισης ξέροντας ότι θα κατηγορηθούν για αυταρχισμό ή τους αφήνουν και παίρνουν μέρος σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου; Στα παπούτσια των Συριζαίων μην προσπαθήσετε να μπείτε, εκτός κι αν είστε από την φύση σας παραβατικοί οπότε θα κατανοήσετε μια χαρά τις κραυγές τους.
Πέραν όμως του αναμενόμενου θεάματος (αν οι Τζανακόπουλος και Πολάκης επιμείνουν να πηγαίνουν στην επιτροπή και κληθεί η φρουρά να τους βγάλει έξω), προκύπτουν και άλλα ζητήματα θεσμικού χαρακτήρα από την στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που φώναξε ο Ραγκούσης για «την βία της πλειοψηφίας που μετατρέπει την προανακριτική σε χουντοεξεταστική» ταιριάζει γάντι σε κάποιο αντιεξουσιαστικό φρικιό των Εξαρχείων, αλλά απέχει παρασάγκας από πολιτικούς άνδρες που υπηρετούν τις αρχές της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Και εν πάση περιπτώσει, όταν αμφισβητούμε την αρχή της πλειοψηφίας (που κινείται εντός του νομικού και συνταγματικού πλαισίου της χώρας), καλό θα είναι να λέμε με ποια αρχή προτιθέμεθα να την αντικαταστήσουμε; Με την αρχή της μειοψηφίας μήπως; Μήπως με του ενός ανδρός αρχή; Ή ίσως με την επιβολή του ισχυρότερου (κατά το μπόι ή τις διασυνδέσεις;). Θα μου πείτε πως όλα τούτα είναι ψιλά γράμματα. Το θεατρικό έργο «μας κυνηγά η Δεξιά» παίζουν οι άνθρωποι, δεν έκαναν δα και καμιά Οκτωβριανή επανάσταση ν' αλλάξουν τις αρχές του καθεστώτος.
Είναι πάντως πρωτοφανής η ευκολία με την οποία πετάνε λέξεις και εκφράσεις που συνάδουν περισσότερο με δήθεν επαναστατικό εξωκοινοβουλευτικό ακροαριστερό γκρουπούσκουλο, παρά με κοινοβουλευτικό κόμμα που κυβερνούσε (με την αρχή της πλειοψηφίας) πριν τρεις μήνες. Ομολογώ ότι τους περίμενα πιο έξυπνους και πιο ευέλικτους. Έκανα λάθος. Είναι αδύνατο να ελέγξουν την οργή τους για την απώλεια της εξουσίας. Οι Συριζαίοι για πολύ καιρό ακόμα δεν θα είναι ούτε αριστεροί, ούτε σοσιαλδημοκράτες. Νταήδες θα είναι.
