Έχοντας παρακολουθήσει επί σειρά ετών τα τεκταινόμενα στους κατά τόπους δήμους, ομολογώ ότι η κατά τόπους διαχείριση, μου δημιουργούσε καθαρά αρνητικά συναισθήματα: κακοδιαχείριση, αυθαιρεσίες, ελλείμματα, προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις αυτοπροβολής. Δεν υπήρξα ποτέ τόσο πεσιμιστής ώστε να μην μπορώ απρόσκοπτα να σχηματίσω νηφάλια γνώμη. Δεν υπήρξα ποτέ τόσο υποτελής, ώστε να μην τολμώ να εκφράσω την γνώμη μου. Ομολογώ ωστόσο, ότι πάλεψα πολύ, προκειμένου, ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης εντός της οποίας κοινωνιολογικά πλέον, καθείς φροντίζει για τον εαυτό του και μόνο, να ψάξω, να βρω κι εν τέλει, να παραδεχτώ, ότι ενώ πολλοί φορείς και στελέχη (δεν θα πω όλοι) της τοπικής αυτοδιοίκησης, αντιμετωπίζουν το αξίωμά τους, ως σκαλοπάτι αυτοπροβολής και αναρρίχησης σε ανώτερα αξιώματα, υπάρχουν κάποιοι Δήμαρχοι που ξεχωρίζουν.
Στο πλαίσιο αυτό, δηλώνω κάτι παραπάνω από ευτυχής που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον Δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη. Ένα δήμαρχο, που κατόρθωσε, όχι μόνο να ξεχωρίσει μεταξύ των ομότιτλών του, εξαιτίας της σπάνιας αμεσότητας και στενής επικοινωνίας που έχει αποκτήσει με τους δημότες του, αλλά και λόγω διατήρησης της δημοτικότητάς του επί 20 συναπτά έτη, όσα σχεδόν απαριθμούνται από την ημερομηνία της πρώτης εκλογής του στον δήμο Παλαιού Φαλήρου.
Αφορμή για τον παραπάνω σχολιασμό αποτέλεσε μία πρόσκληση που έλαβα από τον Δήμαρχο Π. Φαλήρου, προκειμένου να παρευρεθώ στα εγκαίνια του νέου Κλειστού Γυμναστηρίου του δήμου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου. Για να είμαι ειλικρινής, περνώντας τόσο καιρό με το αυτοκίνητό μου παραλιακά, έξω από το νέο «Κλειστό», δεν είδα κάτι που να μου προκαλεί εντύπωση. Έως ότου παρευρέθηκα εκεί για τα προαναφερθέντα εγκαίνια.
Το νέο «Κλειστό Γυμναστήριο Παλαιού Φαλήρου», δεν είναι ένα ακόμα γυμναστήριο με ευκταίες μεν, περιορισμένες δε, δυνατότητες. Πρόκειται για ένα πραγματικό στολίδι για τα Νότια Προάστια καθώς, πέρα από το Κεντρικό Κτίριο περιλαμβάνει και πολλές άλλες αθλητικές υποδομές που εκτείνονται σε μία έκταση 30 περίπου στρεμμάτων. Μία έκταση όπου αξιοποιήθηκε στο έπακρο και η οποία προηγουμένως αποτελούσε έναν απέραντο σκουπιδότοπο με μπάζα, σκουπίδια, ακαθαρσίες, μη προσβάσιμο για οποιονδήποτε δημότη ή επισκέπτη του δήμου μας.
Ως δημοσιογράφος, επιχείρησα φυσικά να έρθω σε επικοινωνία με τον πρωτεργάτη αυτού του εγχειρήματος, τον ίδιο τον δήμαρχο Π. Φαλήρου, προκειμένου να λάβω πληροφορίες για τις διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθήσει και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε προκειμένου να ευοδωθεί το έργο αυτό. Επιπροσθέτως, άδραξα την ευκαιρία να διερευνήσω το γιατί, ο Δήμαρχος Π. Φαλήρου, Δ. Χατζηδάκης θεωρείται ο πιο πετυχημένος δήμαρχος στην ελληνική επικράτεια (γεγονός που εύκολα αποδεικνύεται τόσο από τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά που λαμβάνει στις δημοτικές εκλογές όσο και για τις διεθνείς αναγνωρίσεις και βραβεία που έχει λάβει από την αρχή της θητείας του - όπως το Πανευρωπαϊκό βραβείο "Local Leader of the Year").
Μία μικρή κουβέντα μαζί του ήταν αρκετή ώστε να ξεκαθαρίσω το τοπίο. Άμεσος, με καθαρό και σαφή λόγο, χαρακτηριστικό ενός ανδρός που οι δυσκολίες δεν τον κάμπτουν, ο Διονύσης Χατζηδάκης μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τόσο στην αποπεράτωση του μεγάλου αυτού έργου, όσο και στα υπόλοιπα έργα που έφερε εις πέρας με μεγάλη επιτυχία κατά την διάρκεια της θητείας του. Δυσκολίες γραφειοκρατικές, προσκόμματα στην χρηματοδότηση τόσο του συγκεκριμένου έργου, όσο και των προηγουμένων, τροχοπέδες στην εκταμίευση των αναγκαίων κονδυλίων κ.ο.κ..
Το μυστικό ήταν ένα: καθημερινή και απρόσκοπτη ενασχόληση με τα έργα αυτά - ειδικά με την αποπεράτωση του κλειστού που υπήρξε ομολογουμένως ένας προσωπικός του άθλος λόγω των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετώπισε - τόσο ο ίδιος όσο και οι εμπλεκόμενοι συνεργάτες του. Όπως ο ίδιος σχολίασε «η αποπεράτωση του Κλειστού Γυμναστηρίου του δήμου μας υπήρξε ένας Γολγοθάς, όχι μόνο για μένα που ασχολούμουν επι καθημερινής βάσεως, από το πρωί ως το βράδυ με το συγκεκριμένο έργο, αλλά έτι περισσότερο για μια πλειάδα εργατών και συνεργατών, που εξάντλησαν τα όριά τους, προκειμένου το έργο να παραδοθεί εγκαίρως. Ωστόσο, εάν δεν είχε υπάρξει η μαζική αυτή κινητοποίηση, το έργο ακόμα θα βρισκόταν στα μπετά».
Στην (αφελή ομολογώ) ερώτησή μου «για ποιο λόγο πιστεύετε ότι σημειώνονται τέτοιου είδους καθυστερήσεις, σε ανάλογου μεγέθους έργα, εφόσον υπάρχουν τα προαπαιτούμενα διαπιστευτήρια και έγγραφα, οι αναγκαίες εγκρίσεις και οι απαιτούμενες χρηματοδοτήσεις», η απάντηση του Δημάρχου Π. Φαλήρου, υπήρξε αφοπλιστική: «διότι σε αυτήν την χώρα δυστυχώς πρέπει να δίνεις αέναες μάχες ακόμα και γι'' αυτό που η κοινή λογική θα θεωρούσε αυτονόητο. Είναι πολύ δύσκολο να υποσκελίσεις ανυπέρβλητα γραφειοκρατικά εμπόδια που προκύπτουν σε κάθε ενέργεια του δήμου, αγκυλώσεις της διοίκησης, υπερβάλλοντα ζήλο και εμμονές ανθρώπων που βρίσκονται σε καίριες θέσεις, χωρίς ωστόσο να έχουν την ικανότητα (ενδεχομένως και δυνατότητα) «προτεραιοποίησης» θεμάτων που υπάγονται στις αρμοδιότητες τους. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα μεγάλο έργο προϋπολογισμού 10 εκ. ευρώ (ασχέτως αν λόγω επιτυχημένων κινήσεων του δήμου το έργο ευοδώθηκε τελικά για μόλις 6 εκατ. ευρώ), καταλαβαίνετε για πόσο δύσκολη συγκυρία μιλούμε».
Η συνάντηση με τον Δήμαρχο Π. Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη, οφείλω να πω ότι με επηρέασε πολύ. Πρώτον, λόγω της κοσμοσυρροής των δημοτών που τίμησαν την εκδήλωση αυτή με την παρουσία τους, δημότες που όχι μόνο παρευρέθησαν εκεί αλλά σε αντίθεση με άλλους δήμους, φαίνονταν να έχουν μια πολύ προσωπική σχέση με τον δήμαρχο του δήμου της καρδιάς τους, τέτοια που συναντάς δύσκολα σε άλλους δήμους. Χαρακτηριστικά ήταν τα χαμόγελα των παιδιών και των μελών των αθλητικών συλλόγων για τα γήπεδα που τους παραχωρήθηκαν, όπου θα βοηθήσουν να διατηρηθεί και να εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό η αθλητική παράδοση που υπάρχει στον δήμο Π. Φαλήρου. Χαμόγελα που, αν μη τι άλλο, αντικατόπτριζαν την αίσθηση των δημοτών ότι τα αιτήματά τους για ενίσχυση των παροχών του δήμου, έναντί τους, εισακούονται και γίνονται πραγματικότητα.
Δεύτερον, διότι αντιλαμβάνομαι, ότι ο Διονύσης Χατζηδάκης, δεν είναι ένας απλά καλός δήμαρχος. Είναι ένας δήμαρχος-έμπνευση, ένας δήμαρχος με οράματα, ένας δήμαρχος που αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα για πολλούς ομότιτλούς του. Και δεν θεωρώ καθόλου τυχαία την συσπείρωση νεώτερων δημάρχων των νοτίων προαστίων κάτω από τις συμβουλές και τις υποδείξεις του, προκειμένου οι δήμοι αφενός να ακολουθήσουν το παράδειγμά του όσον αφορά το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών τους κι αφετέρου την από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και την επένδυση σε έργα τοπικής ανάπτυξης, ευοδώνοντας και υλοποιώντας το όραμα της «Αθηναϊκής Ριβιέρας».
