Γράφει ο Γιάννος Κ. Ιωάννου
Είναι νομίζω αποδεκτό πως η επόμενη σύναξη για το Κυπριακό που αρχίζει την ερχόμενη βδομάδα στα βουνά της Ελβετίας θα είναι κάποιου είδους τελικός. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας, η απόλυτα «Κυπριακή» του ιδιοκτησία, οι ευρύτερες γεωπολιτικές συνθήκες, το τρυπάνι της Total στην κυπριακή ΑΟΖ τον Ιούλη, κτίζουν ένα ιδανικό, ή ένα φοβερό σενάριο, αναλόγως προσδοκιών.
Η περίεργη τροπή που πήρε η όλη διαδικασία τους τελευταίους μήνες, με τις συνήθεις κατηγορίες περί υπαναχωρήσεων και αδιαλλαξίας – εκατέρωθεν, χάλασαν εκείνο το όμορφο κλίμα που φαινόταν πως οδηγούσε στη λύση. Οι διπλωματικές όμως ικανότητες ου κ. Άιντε, μαζί με την υποστήριξη του αφεντικού, του ΓΓ του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες, «μπλόκαραν» τους δυο Κυπρίους ηγέτες που θα πάνε στο ελβετικό βουνό. Κάπου εκεί και οι τρεις εγγυήτριες, αλλά και η ΕΕ.
Εκεί, είτε θα καταλήξουν σε μια λύση, το γενικό πλαίσιο της οποίας γίνεται αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν της Κυπριακής ηγεσίας, και στηρίζει ο ΟΗΕ , η ΕΕ και οι ΗΠΑ, είτε θα έχουμε σοβαρό αδιέξοδο. Αδιέξοδο που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες, αφού φαίνεται και ο ίδιος ο ΟΗΕ είναι διατεθειμένος να επανεξετάσει την εμπλοκή του με το Κυπριακό, ενώ δεν χρειάζεται να προειδοποιήσω για το τι μπορεί να κάνει ο Ερντογάν στην περιοχή *άνευ* λύσης. Εκεί, χάνουν όλοι, περισσότερο η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Έχουν λοιπόν όλες οι πλευρές ακόμη περιθώριο αλλά και κίνητρο, να τα βρουν σε μια ιδανική win – win – win – win – win –win situation.
Αν πάει κάτι λάθος, αυτό θεωρώ πως θα οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην Τουρκία, αν δηλαδή υπάρχει εμμονή σε μαξιμαλιστικές θέσεις αναφορικά με το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, δεν μπορεί να καταλήξει ο κ. Αναστασιάδης και κανείς δεν θα τον κατηγορήσει. Αν «παίξει» η Τουρκία, μπορεί όμως να μην παίξει ο κ. Κοτζιάς. Ο οποίος έδειξε πολλές φορές πως έχει διαφορετική ατζέντα, ακόμη και από εκείνη του πρωθυπουργού του. Αν ξεπεραστεί και αυτό το εμπόδιο, μπορεί ο ίδιος ο κ., Αναστασιάδης να δειλιάσει. Φαίνεται πως το έκανε ξανά στο Μοντ Πελεράν 1, και από εκεί χάλασε το κλίμα. Είναι αλήθεια όμως πως αν η Τουρκία δείξει διάθεση για συμβιβασμό, αν ο κ. Κοτζιάς δεν βάλει οποιοδήποτε εμπόδιο, ο κ. Αναστασιάδης πολύ δύσκολα θα μπορέσει να κάνει πίσω. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω το γνωρίζει και ο ίδιος, πως δεν του συμφέρει να κάνει κάτι τέτοιο.
Η όποια πρόοδος ή όχι, που περιγράφεται πιο πάνω, αφορά κυρίως τα θέμα που πρακτικά δεν συζητήθηκε καθόλου μέχρι τώρα, την ασφάλεια, την παρουσία ξένων στρατευμάτων στο νησί, το θέμα των εγγυήσεων. Σε αυτό συμφωνούν τουλάχιστον όλοι και εύχομαι συνεπώς πως θα δείξουν την απαιτούμενη επιμέλεια για να καταλήξουν. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει διάφορα σενάρια, που δείχνουν μια μέση λύση συμβιβασμού. Και ήδη φάνηκαν οι αντιδράσεις από τους χώρους που άλλωστε αντιδρούν και απορρίπτουν τα πάντα. Οι μαξιμαλιστικές, ουτοπικές ρητορικές γέμισαν τα μέσα και τα κοινωνικά δίχτυα αδυνατώντας να κάνουν την εξής απλούστατη ανάλυση:
Υπάρχει άραγε έστω και ένας Έλλην Κύπριος , που θεωρεί την παρούσα κατάσταση (χωρίς λύση, χωρίς συμφωνία, με ένα Ερντογάν που γυρεύει καυγάδες, με τις Τουρκικές εγγυήσεις να αφορούν το *σύνολο* του νησιού, και βασικά χωρίς καμιά απολύτως εγγύηση για την ασφάλεια των ελληνοκυπρίων) καλύτερη από αυτό (που νομίζω είναι λίγο η πολύ η φόρμουλα που μπορεί να καταλήξουμε): μείωση ας πούμε 80% των κατοχικών στρατευμάτων, υπογραφή συμφωνίας λύσης, υποστήριξη από όλο τον κόσμο (ακόμη και από την Ρωσία), διπλωματικές σχέσεις Τουρκίας- Κυπριακής Δημοκρατίας, επίσημη ανταλλαγή πρέσβεων, όλη η Κύπρος στην ΕΕ και η Τουρκία τρίτη χώρα, και το κερασάκι, όσοι Τούρκοι στρατιώτες θα μείνουν θα είναι υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ - μέχρι να φύγουν οριστικά και τελεσίδικα;
Όχι, ε; Να φύγουν μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη πριν την λύση λένε κάποιοι!
Η ρητορική αυτή του «ενδιάμεσου» χώρου αφαιρεί νομίζω τις μάσκες: δαγκωτή διχοτόμηση θέλουν, για τον απλούστατο λόγο πως δεν δέχονται να μοιραστούν την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους και ας πάει στο διάολο η μισή Κύπρος.
Για αυτή τη μερίδα συμπατριωτών μας, φτάνει ένα μικρό, αμιγώς ελληνικό κυπριακό κρατίδιο, ενώ έχουν και τη μεγαλύτερη ψευδαίσθηση όλων, πως το στάτους κβο θα μείνει ως έχει, και τίποτα δεν θα ενοχλήσει τη βολική τους δειλία.
ΥΓΣτις 18 του Μάη είχαμε πάλι ένα πισωγύρισμα στη διαδικασία. Μέσω facebook μια ομάδα κυπρίων, και από τις δυο κοινότητες, αποφάσισε να κάνει μια διαμαρτυρία, στο μέσο της Λευκωσίας, μεταξύ των σημείων ελέγχου των δυο πλευρών, στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας. Από τότε και κάθε απόγευμα (το Σάββατο στις 10 το πρωί), μερικές δεκάδες ή λίγες εκατοντάδες κυπρίων, και από τις δυο κοινότητες, με σφυρίχτρες, ταμπούρλα, χορό, θέατρο, μουσική, ποίηση απαιτούν από τους ηγέτες τους το αυτονόητο: λύση στο Κυπριακό, ας γίνουμε επιτέλους μια κανονική χώρα.
#UniteCyprusNow, https://strovoliotis.wordpress.com/
(Η φωτογραφία από την εκδήλωση)
