Του Τάσου Ι. Αβραντίνη
Φίλος επιχειρηματίας αποφάσισε το 2016 να κάνει μια νέα αρχή. Δημιούργησε μια μικρή εισαγωγική επιχείρηση ηλεκτρικών συσκευών. Με σκληρή εργασία επτά ημέρες την εβδομάδα από τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της τετραμελούς οικογένειάς του κατάφερε τον πρώτο χρόνο να μην εμφανίσει ζημιές η επιχείρησή του. Το 2017, παρά τις αντίξοες συνθήκες και τη μείωση της ζήτησης στην αγορά, η εργατικότητά του ανταμείφθηκε με καθαρό κέρδος 23.800 ευρώ. Κάπου εδώ αρχίζει το ανέκδοτο του αρπακτικού κράτους των φοροφυγάδων. Η επιχείρηση θα πληρώσει φόρο 6.700 ευρώ.
Επιπλέον αυτού θα πληρώσει άλλα 6.700 ευρώ ως προκαταβολή φόρου για το 2018, καθώς και εισφορές στον ΕΦΚΑ 6.632 ευρώ. Σύνολο επιβαρύνσεων 20.032 ευρώ. Δηλαδή αυτό που μένει είναι το... αστρονομικό ποσό των 3.768 ευρώ για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του. Από το «αστρονομικό» αυτό ποσό θα πρέπει να αφαιρέσετε 904,32 ευρώ, που ως τελικός καταναλωτής θα πληρώσει ως ΦΠΑ στον φούρναρη, στο σούπερ μάρκετ, στον μανάβη και όπου αλλού αποφασίσει να ξοδέψει το κέρδος του, αγοράζοντας είδη καθαρής αξίας 2.863,68 ευρώ. Εάν χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του και καπνίζει τότε το πραγματικό ποσό του διαθέσιμου εισοδήματος θα μειωθεί κι άλλο, καθώς η βενζίνη και τα τσιγάρα βαρύνονται με δυσβάστακτους φόρους κατανάλωσης.
Η ερώτηση στο κουίζ είναι: Με αυτά τα δεδομένα τι περιμένετε άραγε να κάνει ένας δραστήριος και παραγωγικός έμπορος;
Α) Να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια ευχαριστώντας τον Θεό που παρήγαγε πλούτο για να φάνε κάποιοι άλλοι.
Β) Να στείλει γράμμα στον υπουργό Οικονομικών διαμαρτυρόμενος που δεν αύξησε κι άλλο τους φόρους για να χρηματοδοτήσει τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Γ) Να ζητήσει την κρατικοποίηση της επιχείρησής του και την ένταξη του ιδίου και της οικογένειάς του σε κάποια επιδοματική πολιτική.
Δ) Να φοροδιαφύγει με κάθε τρόπο.
Ε) Να μετοικήσει σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη για να πάψουν στον κόπο του να απλώνουνε χέρι.
ΣΤ) Δεν ξέρω/Δεν απαντώ.
Δυστυχώς, εδώ και καιρό η καταστροφική πλάνη, που θεωρεί δίκαιο το κράτος να ληστεύει τους παραγωγικούς πολίτες, ενώ άδικο οι παραγωγικοί πολίτες να τολμήσουν να αντισταθούν στην κρατική φοροληστεία κυριαρχεί στη λογική των πολιτικών, των γραφειοκρατών και των συνδικαλιστών της χώρας.
