Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αυτή η ιστορία με τον δήθεν προβληματισμό της Συριζαϊκής ηγεσίας περί του μέλλοντος, αρχίζει και γίνεται ελαφρώς αστεία. Όταν αναφέρονται θεωρητικώς στις νέες προκλήσεις που έχουν ως κόμμα αντιπολίτευσης, διαβάζω πολλές θεωρητικούρες λες και διδάσκουν σε κανένα σεμινάριο πολιτικής επιστήμης. Αλλά όταν τους ρωτούν για συγκεκριμένα πράγματα που κάνει η κυβέρνηση, εγώ δεν βλέπω καμιά απολύτως διαφορά μεταξύ τους. Βγάζουν νύχια και ορμάνε.
Οπότε, που είναι οι δήθεν αριστεροί των 53 που διαχωρίζονται από τους σχετικά μετριοπαθείς Προεδρικούς κι αυτοί διαχωρίζονται από τους Πασοκογενείς και πάει λέγοντας; Έχετε ακούσει εσείς καμιά έστω και δευτερεύουσα διαφοροποίηση της μιας πλευράς από την άλλη, πάνω σε κορυφαία θέματα της επικαιρότητας που προκύπτουν από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες; Εγώ τις ίδιες ρηχές αντιπολιτευτικές κουβέντες ακούω απ' όλους, διαποτισμένες όχι από κάποιο ιδιαίτερο ιδεολογικό χρώμα αλλά από την ομόφωνη τσαντίλα τους που έχασαν την εξουσία.
Πιστεύω ακραδάντως ότι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να εμπεδώσουν στον σύριζα, πριν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε συζήτηση για το μέλλον τους. Να κατανοήσουν βαθιά μέσα τους ότι έχασαν την εξουσία. Τώρα βρίσκονται στο αρχικό στάδιο της οργής, σαν εκείνους που χάνουν κάποιον δικό τους και δεν θέλουν να το πιστέψουν. Είχαν ταυτιστεί τόσο πολύ ψυχή τε και σώματι με την κυβέρνηση τους, που ακόμα μιλούν και (αντι)δρούν λες και δεν έγιναν εκλογές.
Εξ' άλλου, έχουν πια περάσει δυο μήνες από την ήττα τους. Είδατε καμιά σοβαρή ανάλυση από οποιονδήποτε για τα αίτια της ήττας τους; Ούτε κουβέντα. Η ΝΔ φταίει που έκανε αντιπολίτευση με ψέματα, τα μέσα ενημέρωσης που τους πολέμησαν, τα συμφέροντα που συσπειρώθηκαν εναντίον τους, οι ίδιοι δεν φταίνε σε τίποτα. Το έγραψε άλλωστε ο Τσίπρας στο μήνυμα του για τον έναν χρόνο απ' τα μνημόνια: Ο Σύριζα πέτυχε όλους του τους στόχους εκτός από έναν: Τη νίκη στις εκλογές.
Γι αυτό άλλωστε την πέφτουν κάποιοι στον Σκουρλέτη, διότι –λέει- το κόμμα δεν πήγε καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Για τις εθνικές εκλογές δεν βγάζουν άχνα. Και δεν βγάζουν διότι θεωρούν το ποσοστό τους δεν αποτελεί ήττα, αλλά νίκη. Πείτε μου τώρα, αν αυτό δεν είναι άρνηση της πραγματικότητας, που έχει ανάγκη ψυχαναλυτικής θεραπείας, τότε τι είναι; Εξάλλου, οι πιο κυνικοί εξ αυτών ήδη το λένε: «'Είναι λάθος να μπούμε σε έναν κύκλο εσωστρέφειας, σημασία έχει να κάνουμε τέτοια αντιπολίτευση ώστε να ξαναπάρουμε την εξουσία». Άκουσα τον κ. Παπαδημούλη να το λέει χθες.
Οπότε όλη αυτή η ιστορία για την υποτιθέμενη αλλαγή και ανασυγκρότηση του Σύριζα που θα γίνει στο συνέδριο τους, δεν έχει καμιά πραγματική και ουσιαστική βάση. Είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Ο Τσίπρας και μόνο Τσίπρας θα κάνει ό,τι νομίζει καλύτερο και τον βολεύει για να τραυματίσει το γρηγορότερο την κυβέρνηση της ΝΔ. Θεμιτό, αλλά ας μην μας μπερδεύουν με δήθεν ιδεολογικές αναζητήσεις και πολιτικούς προσανατολισμούς. Τίποτα απ' αυτά δεν υπάρχει. Το κόμμα του Τσίπρα μόνο υπάρχει και ο στόχος του να ξαναγίνει πρωθυπουργός.
