Δεν μιλώ για πολιτική αλητεία. Μιλώ για σκέτη αλητεία. Χουλιγκανισμό με τον οποίον επιχαίρουν μόνον οι κάθε είδους χούλιγκανς, καθώς είναι δημιούργημα τους. Θα μου πείτε και παλιότερα είχαμε τέτοιες συμπεριφορές, κυρίως από νεολαίους. Καταδικάστηκαν όμως από τις ηγεσίες των κομμάτων τους και δεν έγιναν viral μέσω πολύ συγκεκριμένων μηχανισμών αναπαραγωγής. Να υπενθυμίσω την ρομαντική εποχή, όταν ο Γεώργιος Ράλλης, ένας ευγενικός και ανοιχτόμυαλος πολιτικός, είπε το περίφημο «δεν θέλω ου», γιατί το πλήθος από κάτω απλώς αποδοκίμαζε—δεν εξύβριζε—τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Δυστυχώς, αυτές τις ημέρες γίναμε μάρτυρες ενός απίστευτου υβρεολογίου που μπήκε στα σπίτια μας από δήθεν «αγανακτισμένους πολίτες» που περιφερόταν συντεταγμένα και όπου έβλεπαν τηλεοπτική κάμερα έβριζαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας δεν αποδοκίμασαν αυτές τις συμπεριφορές, δημιουργώντας ερωτηματικά για το πόσο ψηλά φτάνει αυτός ο ευτελισμός της πολιτικής.
Την τιμή της Αριστεράς την έσωσε ο κ. Στάθης Σταυρόπουλος ο οποίος με σχόλιο του καταδίκασε αυτό το υβρεόλογιο, υπενθυμίζοντας παράλληλα πόσο ξένο είναι με τον λόγο της Αριστεράς.
Και έχει δίκιο.
Ποτέ η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, δεν εξετράπη σε ύβρεις πεζοδρομιακού τύπου. Ακόμα και ο πιο σκληρός λόγος της ήταν λόγος πολιτικός. Όταν το ΚΚΕ εκτόξευε, τότε, κατά της Ανανεωτικής Αριστεράς βαρύτατους χαρακτηρισμούς, αυτοί είχαν σαφέστατο πολιτικό περιεχόμενο, με όρους της παλαιοκομμουνιστικής αργκό.
Πάντα η Αριστερά, με την φρασεολογία και τα κλισέ της απευθυνόταν στον κόσμο της χωρίς να προσβάλλει σε προσωπικό επίπεδο τους πολιτικούς αντιπάλους της. Άλλωστε όλες οι ηγεσίες της είχαν πολύ καλές προσωπικές σχέσεις με τους «ταξικούς εχθρούς» και διαπαιδαγωγούσαν πολιτικά τα μέλη τους, ώστε η αντιπαράθεση να διατηρεί τα πολιτικά χαρακτηριστικά της.
Αυτό που γίνεται σήμερα δεν έχει προηγούμενο και πολύ φοβούμαι πως θα εξαπλωθεί. Το πάντρεμα των χουλιγκάνων των γηπέδων με πυρήνες και συλλογικότητες της Αριστεράς που έγινε στην Νέα Σμύρνη τον Μάρτιο, το φθινόπωρο θα το ξαναβρούμε μπροστά μας. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είτε δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα είτε το έχει αντιληφθεί, αλλά πιστεύει πως την συμφέρει. Πλανάται πλάνην οικτράν.
Απελευθερώνονται δυνάμεις που δεν θα αμφισβητήσουν με χυδαίο λόγο και βίαιες πράξεις μόνον τον Μητσοτάκη, αλλά θα στραφούν κατά του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Όταν γίνει hashtag, μέσω των γνωστών μηχανισμών, και κάποιο ανάλογο σύνθημα κατά του Τσίπρα, θα είναι πολύ αργά. Προχθές στην συνέντευξη του ο Α. Τσίπρας, ενώ ήταν ομολογουμένως μετριοπαθής και συγκρατημένος, άφησε ανολοκλήρωτη την θετική εικόνα του, καθώς δεν καταδίκασε τις αισχρότητες κατά του πολιτικού αντιπάλου του. Σε ποιους δίνει εξετάσεις; Στον υπόκοσμο της πολιτικής και στους χουλιγκάνους των ποδοσφαιρικών θυρών;
Η Αριστερά για να είναι κυβερνώσα, δεν χρειάζεται να είναι και υβρίζουσα.
Οι πυρκαγιές θα σβηστούν, αλλά ο λόγος και οι συμπεριφορές που προέκυψαν από αυτές δυστυχώς θα μας ακολουθούν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως εκστασιασμένοι με το «Μητσοτάκη γαμ…» είναι και οι νοσταλγοί της χούντας!
