Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης*
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Nτόναλντ Τραμπ, μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, αποφασίζει την «αργή» αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία, καθώς το πάλαι ποτέ ισχυρό «Ισλαμικό Κράτος» όχι μόνο έχει νικηθεί, αλλά στην ουσία έχει πρακτικά εξαλειφθεί, όπως ισχυρίζεται προσπαθώντας να δικαιολογήσει στην διεθνή κοινότητα τη συγκεκριμένη απόφαση.
Τα νέα δεδομένα. Η απομόνωση των ΗΠΑ από την διεθνή σκηνή
Η αλλόκοτη απόφαση του Προέδρου Τραμπ, να τερματίσει την έστω και σταδιακά, αμερικανική παρουσία στην πολύπαθη Συρία κλείνοντας τον πόλεμο με τον ISIS, εγκαινιάζει το νέο δόγμα της αμερικανικής διπλωματίας.
Οι Η.Π.Α εισέρχονται στην εποχή της αναβίωσης του ολοκληρωτικού αμερικανικού απομονωτισμού.
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι στην παρούσα ανάλυση και για να μιλάμε με όρους καθαρούς, για την «αργή» αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία θα πρέπει ν' αποδώσουμε όσες ευθύνες αναλογούν και στον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Η πολιτική Ομπάμα στο ζήτημα της Συρίας
Η αμφιταλάντευση του Μπαράκ Ομπάμα, ως προς το συριακό ζήτημα, αλλά και γενικότερα στα ζητήματα που αφορούσαν την άσκηση πολιτικής απόφασης για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως και η συνεχόμενη αναστολή, ως προς μια πιο ολοκληρωτική -ισοπεδωτική αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους», άφησε και αφήνει ανοιχτό το πεδίο στους ανά τον κόσμο εχθρούς της δημοκρατίας να παρεμβαίνουν σε εσωτερικές υποθέσεις χωρών με συστηματική σκληρότητα ως προς τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Κατά την διάρκεια της Προεδρίας Ομπάμα πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οργανώθηκε με τη μορφή του άτακτου πολέμου η επιθυμία της ισλαμικής αδελφότητας για μια ολοκληρωτική επικράτηση εναντίον των «απίστων» χριστιανών της Ευρώπης.
Η υποκρισία και η απουσία της ΕΕ από τη Συρία
Η ανακήρυξη από τον Πρόεδρο Τραμπ της αμερικανικής αποχώρησης από τη Συρία, αφενός αφήνει μόνους τους Κούρδους να μάχονται κατά του ISIS, να πολεμούν την παράνοια του Σουλτάνου Ερντογάν, αλλά και να προσπαθούν να σωθούν από τα χημικά του δολοφόνου Άσαντ, αφετέρου αποκαλύπτει την παντελή υποκρισία και απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το γεωπολιτικό «gambling» που βρίσκεται σε πλήρη ισχύ σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η απαίσια υποκριτική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο συριακό ζήτημα θεωρείται από έγκυρους αναλυτές ως επικίνδυνη, ουσιαστικά συμβάλει στην δημιουργία συνθηκών της απόλυτης πολιτικής περιθωριοποίησης των Βρυξελλών από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Την ώρα που ο Πρόεδρος Τραμπ μπορεί , χωρίς να έχει το δικαίωμα, να κλαψουρίζει και να επιδιώκει την απομόνωση των Ηνωμένων Πολιτειών από τον υπόλοιπο κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση χάνει ή δεν θέλει να έχει την δυνατότητα ώστε να λειτουργεί ως ασπίδα για την άμυνα και την ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών που ζουν στην επικράτειά της.
Αποτέλεσμα της συνολικής ανικανότητας των Βρυξελλών η προσφορά στους δικτάτορες της Μέσης Ανατολής ενός ικανού περιθωρίου ώστε να μπορούν να διεξάγουν τις εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος της ανθρωπότητας.
Έχετε αναρωτηθεί, στ'' αλήθεια, τι πρέπει να μας πει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το συριακό ζήτημα;
Έχετε ακούσει τα τελευταία χρόνια μια συνολική ευρωπαϊκή πρόταση για τη Συρία;
Έχετε δει κάποια συντεταγμένη παρουσία των Βρυξελλών , ή έστω και τη λήψη της οποιαδήποτε πρωτοβουλίας ώστε να αντιμετωπιστεί ελεγχόμενα και αποτελεσματικά η κατάσταση που επικρατεί στη Συρία;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εάν ήταν σοβαρή θα μπορούσε, ως ανεξάρτητη πολιτική οντότητα, άξια σεβασμού, να επωμιστεί το βάρος της υπεράσπισης των Κούρδων αλλά και των λαών που καταπιέζονται από τυράννους, όπως ο δικτάτορας Άσαντ της Συρίας, ο Σουλτάνος Ερντογάν της Τουρκίας , ή ο πρόεδρος Ροχανί του Ιράν….
Τι έχουν να μας πουν ,οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, για την κατάσταση στη Συρία;
Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει μια νέα μάζα προσφύγων οι οποίοι θα κληθούν εκ νέου να εγκαταλείψουν τη νέα συριακή σφαγή, ενδεχόμενο σίγουρο από τους ειδικούς αναλυτές, μετά από την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία;
Η διαμόρφωση μιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής από τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελέσει το αντίδοτο στο δόγμα Τραμπ, στο νέο αφήγημα του αμερικανικού απομονωτισμού αλλά και στις άτακτες επιθέσεις των τζιχαντιστών σε πόλεις της ευρωπαϊκής επικράτειας.
Ο πλανήτης γη, εδώ και μερικές ώρες, έχει εισέλθει στο αβέβαιο και απροσδιόριστο 2019.
Ολόκληρη η ανθρωπότητα εύχεται η νέα χρονιά να είναι πλούσια σε υγεία, πρόοδο ευημερία και μεταξύ των ανθρώπων να υπάρχει αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο.
Οι παραπάνω ευχές, δυστυχώς, δύσκολα θα πραγματοποιηθούν εξαιτίας του νέου δόγματος Τραμπ , το οποίο ενεργοποιεί την απομόνωση των Η.Π.Α από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά και της συνολικής απουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το γεωπολιτικό «gambling» , το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην πολύπαθη, εύφλεκτη και πάντα πλούσια σε υγρό στοιχείο Συρία.
Καλή Χρονιά. Χρόνια μας πολλά. Ευτυχισμένο το 2019.
*Ο αρθρογράφος κ. Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος - πολιτικός αναλυτής.
