Της Έλενας Κορρέ
Οταν ήμουν μικρή έλεγα τα κάλαντα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά όσο μακριά μπορούσα να φτάσω με το τρίγωνό μου. Στη γωνία πιο πάνω υπήρχε ένα μαγαζί με μικρά δώρα, όπως αυτά που υπήρχαν τότε σε κάθε γειτονιά και πια έχουν εξαφανιστεί. Η χαρά μου ήταν να αγοράσω ένα δωράκι για τον καθένα στην οικογένειά μου. Μια φορά η γιαγιά μου με μάλωσε:«Γιατί δεν κρατάς τα λεφτά σου και τα ξοδεύεις;». Αυτά που έπαιρνα τότε ήταν μικρά και φτηνά. Κεράκια και παιχνίδια για μεγάλους.
Στις «Μικρές κυρίες» της Λουίζα Μέι Αλκοτ, η ηρωίδα του η Joe κόβει και πουλάει τα μακριά της μαλλιά για να αγοράσει δώρα για τους δικούς της. Ενα από τα πρώτα πράγματα που κάνει στη «χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Καρόλου Ντίκενς ο τσιγκούνης Σκρουτζ μετά την εμφάνιση των φαντασμάτων είναι να αγοράσει μία τεράστια γαλοπούλα και δώρα για την οικογένειά του φτωχού υπαλλήλου του και να αναλάβει να βοηθήσει στην αποκατάσταση του μικρούλη Τιμ, του αρρώστου γιου του.
Το αφήγημα που ακούμε από τους αριστερούς για τις γιορτές είναι ότι τις έχουμε μετατρέψει σε γιορτή καταναλωτισμού. Ισχυρίζονται ότι έχουμε ξεχάσει την αγάπη. Προσωπικά ένα από τα πράγματα που με πονάνε περισσότερο είναι το να μην μπορώ να αγοράσω τα δώρα που θέλω για τον καθένα, είτε επειδή δεν έκανα σωστό προγραμματισμό είτε επειδή ξόδεψα πολλά για εμένα.
Υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη αγάπης από το να σκέφτεσαι τι αντικείμενο θα ευχαριστήσει τον άλλον και να του το προσφέρεις; Οι αριστεροί ενοχοποιούν την ύλη. Οι ίδιοι βέβαια λατρεύουν τα επιδόματα, τα δώρα του κράτους, τα κοινωνικά μερίσματα, την εισφορά αλληλεγγύης και διεκδικούν ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι 13ο και 14ο μισθό ως δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιριού. Θέλουν δηλαδή να λαμβάνουν από το κράτος, ως κρατιστές και διαμαρτύρονται όταν συνεισφέρουν σε αυτό, ενώ δεν τους πειράζει να σηκώνουν όλο το βάρος οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, που είναι και αυτοί που παράγουν πλούτο.
Σας θυμίζω ότι η Θάτσερ, που βασίστηκε σε θεωρητικούς όπως ο Χάγιεκ, είχε προσπαθήσει να διαμοιράσει δίκαια τη φορολογία σε όλες τις κοινωνικές τάξεις μέσω του poll tax, γιατί θεωρούσε ότι το αφορολόγητο οδηγεί σε αδιαφορία για τα κοινά και ότι όλοι πρέπει να συνεισφέρουν στο κράτος, ώστε να νοιάζονται γι' αυτό. Και ξεκαθαρίζω: Δεν είμαι υπέρ των φόρων, αλλά υπέρ της δικαιοσύνης απέναντι σε όλους του πολίτες, όπως αυτή κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα. Με τον καταναλωτισμό η πείνα και οι κακοί δείκτες, η αρρώστια, οι ανισότητες και η παιδική θνησιμότητα εξαλείφονται.
Οι αριστεροί και οι αναρχικοί μιλούν για έναν «σοσιαλιστικό παράδεισο αγάπης», όπου όλοι θα έχουν τα ίδια, ανεξάρτητα από το έργο που παράγουν και όπου μέσω καταλήψεων και κοινόβιων θα κάνουν «δράσεις».
Ξεχνούν ότι όπου έγιναν σοσιαλιστικοί παράδεισοι ο λαός πείνασε, ενώ οι ηγέτες και τα μέλη του κόμματος ζούσαν σκανδαλωδώς πλούσια. Λοιπόν το πιο τίμιο μέσο ανταμοιβής για την εργασία σου είναι το χρήμα.
Ο φιλελευθερισμός υπερασπίζεται την αξία του ατόμου και όχι του πλήθους. Ακόμα και μέσα στις κοινωνίες των αναρχικών υπάρχουν ηγέτες. Είναι οι πιο δυνατοί.
Τα τελευταία χρόνια μέσα από την κρίση ζούμε το φαινόμενο οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να τιμωρούνται αμφότεροι όταν ο εργοδότης πάει να δώσει ένα δώρο στον εργαζόμενο αντί να φοροαπαλλάσσεται. Μεγάλο μέρος του δώρου πηγαίνει στο κράτος.
Η Πρωτοχρονιά και τα Χριστούγεννα είναι φωτάκια που λάμπουν μέσα στο σκοτάδι, παιδιά που κρατούν δώρα, το χαμόγελο των γόνων σου όταν τους χαρίζεις κάτι, τα πρόσωπα των ηλικιωμένων όταν τους αγαπάς και είναι περήφανοι για σένα, οι μνήμες όσων έχασες και μοιράστηκες μαζί τους γιορτινά τραπέζια και αγάπη, ο ζεστός αρωματικός καφές στον δρόμο σε γιορτινό ποτήρι, ο σκύλος σου που τον βγάζεις βόλτα στο κρύο, οι άγνωστοι που θα χαιρετήσεις στον δρόμο, είναι η ζέστη στο σπίτι και η ζεστασιά που θα δώσεις. Τα φιλιά και οι αγκαλιές. Να προσφέρεις στους άλλους, αλλά και στον εαυτό σου. Να μάθεις να αγαπάς εσένα και να σου χαρίζεις. Η ελευθερία από τον φόβο και τον θυμό. Οι θρησκευτικοί ύμνοι των Καθολικών και των Ορθοδόξων. Το να εύχεσαι «Καλό Χάνουκα» στους Εβραίους φίλους σου. Και να κουβαλάς τη μνήμη των παραδόσεων της πατρίδας σου με τα στολισμένα καραβάκια, αλλά και της Ευρώπης με τους καθεδρικούς της. Τα αγγελάκια και τα παιχνίδια στο δέντρο. Κι όλα αυτά κατασκευάστηκαν με ανθρώπινο, ατομικό και ομαδικό μόχθο που προορίζεται για να αμειφθεί. Καλή χρονιά με ελευθερία, φίλοι μου!
* Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου
