Του Τριαντάφυλλου Καρατράντου
Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να είχε πραγματοποιηθεί τρομοκρατική επίθεση εναντίον πρώην πρωθυπουργού (Λουκάς Παπαδήμος) και να μην ακολουθούσε μια συνολική πολιτική, κοινωνική και επιχειρησιακή απάντηση στην τρομοκρατία.
Το χειρότερο στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πως όχι μόνο δεν υπήρξε μία ξεκάθαρη και ολιστική απάντηση, αλλά, αντίθετα, πολύ σύντομα η επίθεση χάθηκε από τη συλλογική μνήμη. Κάτι που έρχεται σε ευθεία αντιδιαστολή με τη μεγάλη συζήτηση που ξεσπά στη χώρα ύστερα από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα από ισλαμική οργάνωση ή μεμονωμένο δράστη στο εξωτερικό. Η ετήσια έκθεση της EUROPOL για την κατάσταση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη ανέδειξε τη διάσταση της απειλής για την τρομοκρατία. Βέβαια, δεν νομίζω πως χρειαζόταν κανείς τα αριθμητικά στοιχεία της έκθεσης για να αντιληφθεί την κατάσταση με τον αναρχικό/ακροαριστερό εξτρεμισμό και την τρομοκρατία στην Ελλάδα.
Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η σημαντικότερη απειλή για την Ελλάδα, όπως και για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες άλλωστε, είναι η λεγόμενη εγχώρια τρομοκρατία, μόνο που στην περίπτωση της χώρας μας αυτή δεν είναι ισλαμική, αλλά αναρχική/ακροαριστερή. Άλλωστε, αυτή η μορφή της τρομοκρατίας δεν προέκυψε ξαφνικά τα τελευταίο χρόνια - αποτελεί διαχρονικά τη μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα. Πρέπει όμως να τονιστεί πως μετά τον Δεκέμβριο του 2008 διαφοροποιήθηκε σε μια σειρά από παράγοντες, ποσοτικούς και ποιοτικούς, οι οποίοι την κατέστησαν επικινδυνότερη (μαζική ριζοσπαστικοποίηση, αξιοποίηση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όσμωση με το οργανωμένο έγκλημα, δικτύωση με το εξωτερικό κ.τ.λ.).
Η απάντηση στον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία από πλευράς κράτους, αλλά και κοινωνίας, πρέπει να είναι ξεκάθαρη και δυναμική. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανοχή στη βία. Ωστόσο, δεν αρκεί μόνο η καταστολή των οργανώσεων και οι συλλήψεις. Πρέπει να αντιμετωπιστούν τρία ζητήματα, τα οποία έχουν αναδειχθεί πολύ έντονα τα τρία τελευταία χρόνια: α) η πολιτική υποστήριξη και νομιμοποίηση του εξτρεμισμού και της τρομοκρατίας, β) η διασύνδεση των νέων εξτρεμιστικών ομάδων με τις παλιές τρομοκρατικές οργανώσεις, και γ) η ευρεία δεξαμενή ριζοσπαστικοποιημένων ανθρώπων που βρίσκονται ακόμη σε προ βίας στάδιο. Η αντιμετώπιση της πολιτικά υποκινούμενης τρομοκρατίας και από τα δύο άκρα είναι πολιτική υπόθεση και δεν χωρούν σε αυτήν αστερίσκοι και στρογγυλέματα.
