Του Σάκη Μουμτζή
Σχεδόν πάντα μια χυδαιότητα κρύβει και μιαν αλήθεια. Σχεδόν πάντα μια ακρότητα προδίδει και μιαν απόγνωση. Σχεδόν πάντα αυτά που λέει ο κάθε Πολάκης έχουν και μια δεύτερη ανάγνωση.
Τα όσα είπε προχθές ο υπουργός αποδοκιμάστηκαν από όλη την αντιπολίτευση, ακόμα και από κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, λίγα όπως αναμενόταν. Ο δεύτερος Πολάκης, με το παρατσούκλι «Αλέξης ο Τσίπρας», σιώπησε. Και τι να πει; Αφού τα ίδια, λίγο πιο κομψά, τα είπε στην Ιθάκη.
Πάντως, πολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η δεύτερη ανάγνωση των δηλώσεων του κ.Π.Πολάκη, καθώς το πρώτο επίπεδο τους είναι τόσο κραυγαλέο, που ο σχολιασμός τους εξαντλείται αμέσως.
Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από αυτές; Ο υπουργός παραδέχεται πως η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν θα κερδίσει τις εκλογές, αν δεν βάλει στην φυλακή κάποιους από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Μάλιστα επειδή είπε και κάποια ονόματα, μιλούμε πλέον για κανονικές προγραφές. Μαζί έσπευσε να συμφωνήσει και ο ομογάλακτος του κ.Πολάκη, ο κ.Καμμένος. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Όμοιος, ομοίω αεί πελάζει.
Η ομολογία αυτή του κ.Πολάκη φανερώνει το πολιτικό πρόβλημα που έχει η κυβέρνηση. Δεν μπορεί να διεκδικήσει την εκλογική νίκη μόνον με τα πεπραγμένα της. Οι πολίτες, που είναι οι τελικοί κριτές, δεν μπορεί να πεισθούν, καθώς το έργο της είναι αρνητικό. Έτσι, τα στελέχη της εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην ομάδα εκείνη των επίορκων κρατικών λειτουργών, που έχουν συνδέσει την τύχη τους με αυτήν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, οι κυβερνήσεις παραθέτουν το έργο τους, η αντιπολίτευση καταθέτει το δικό της πρόγραμμα και μέσα από την συνηθισμένη διαδικασία των αντιπαραθέσεων, οι πολίτες ψηφίζουν. Αυτά γίνονται στις δημοκρατίες. Στα καθεστώτα τύπου Μαδούρο, που έχει ως υπόδειγμα ο πρωθυπουργός, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης είτε φυλακίζονται είτε καταφεύγουν στο εξωτερικό για να μην φυλακισθούν.
Δηλαδή κινδυνεύουμε να γίνουμε Βενεζουέλα, Νικαράγουα ή Κούβα; Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Απάντηση: σίγουρα δεν πρόκειται να γίνουμε π.χ. Γαλλία ή Γερμανία ή κάποια άλλη πολιτισμένη χώρα, όσο το πολιτικό κλίμα το διαμορφώνουν οι κάθε λογής Πολάκηδες. Το τι θα γίνουμε θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση που δύο υπουργοί της κυβέρνησης προτρέπουν για εκτροπή, σιωπά. Προτιμά τους ανέξοδους λεονταρισμούς, από το να προστατεύει το Σύνταγμα.
Όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα γι΄αυτό που έρχεται. Όσοι πιστεύουν—το έχω γράψει πολλές φορές—πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα πορευθούν μέσα στον δρόμο της δημοκρατικής ομαλότητας και της συνταγματικής νομιμότητας, είναι βαθύτατα νυκτωμένοι. Αυτά που λέει ο Πολάκης και ο Καμμένος εκφράζουν την συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών των δύο κομμάτων. Έχουν ενστερνισθεί την θεωρία πως οι εκλογές δεν αφορούν την εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση των τόπου, αλλά την αλλαγή καθεστώτων. Και θα υπερασπιστούν με κάθε τρόπο αυτό που θεωρούν δικό τους καθεστώς.
Οσο τραγικό είναι μια κυβέρνηση—γαντζωμένη στην εξουσία-- να καταφεύγει σε σχέδια εκτροπής επειδή δεν έχει να επιδείξει θετικό κυβερνητικό έργο, άλλο τόσο τραγικό είναι στελέχη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να μην μπορούν να δούν αυτά τα σχέδια και να εφησυχάζουν.
