Του Θανάση Χειμωνά
Ήταν μια πολύ δύσκολη εβδομάδα για τον πλανήτη Γη. Την Δευτέρα, τζιχαντιστές τρομοκράτες επιτέθηκαν σε σταθμό του μετρό στην Αγία Πετρούπολη με αποτέλεσμα διψήφιο αριθμό νεκρών και δεκάδες τραυματίες.
Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε πολύνεκρη επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Χαν Σεϊχούν της βορειοδυτικής Συρίας. Ανάμεσα στους νεκρούς και δεκάδες παιδιά. Οι φωτογραφίες των άψυχων κορμιών τους προκάλεσαν παγκόσμιο σοκ ενώ βασικός ύποπτος θεωρείται ο Σύριος ηγέτης, Μπασάρ αλ Άσαντ.
Την Παρασκευή τα ξημερώματα οι ΗΠΑ απάντησαν με 59 πυραύλους Τόμαχωκ κατά της συριακής αεροπορικής βάσης Σαϊράτ, στην κεντρική επαρχία Χομς. Και εκεί αρκετοί νεκροί, κάποιοι από αυτούς, σύμφωνα με καταγγελίες, άμαχοι.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, αυτή τη φορά στη «φιλήσυχη» Στοκχόλμη, φορτηγό που οδηγούσε Ουζμπέκος οπαδός του Ισλαμικού Κράτους έπεσε πάνω σε ανυποψίαστους πεζούς σε πολυσύχναστο δρόμο της σουηδικής πρωτεύουσας. Άλλοι τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν.
Ένα αδιανόητο γαϊτανάκι θανάτου που μόνο τρόμο και αγωνία για το μέλλον προκαλεί.
Ό,τι και να γράψω σε αυτό το άρθρο δεν θα αλλάξει κάτι. Θεωρώ όμως πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως «υποδέχτηκε» τα συγκεκριμένα θλιβερά γεγονότα μια συγκεκριμένη κατηγορία συμπατριωτών μας.
Μιλάω για τους «Αγανακτισμένους». Ναι καλά διαβάσατε, οι «Αγανακτισμένοι» υπάρχουν ακόμα. Και φυσικά προϋπήρχαν πολύ πριν τις μαζώξεις της Πλατείας Συντάγματος, το 2011. Φυσικά, τον τίτλο των «Αγανακτισμένων» δεν φέρουν όλοι οι Έλληνες που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του '11. Αναφέρομαι στον «σκληρό πυρήνα». Σε αυτούς που ξημεροβραδιάζονταν στο κέντρο της Αθήνας από την πρώτη έως την τελευταία μέρα του ιβέντ. Σε αυτούς που κράδαιναν απειλητικά ελληνικές σημαίες και φόρτωναν με φάσκελα του μπου… τη Βουλή. Πρόκειται για ένα κράμα ακροδεξιών, ψευτοαριστερών και –κυρίως- συριζαίων οι οποίοι αν και θεωρητικά ξεκινούν από τελείως διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες καταλήγουν σε ένα νοσηρό κοινό τόπο. Τον τόπο της «Αγανάκτησης».
Αυτός ο -απολιτίκ κατά βάθος- όχλος λοιπόν καταδίκασε μετά βδελυγμίας την επίθεση στην Αγία Πετρούπολη. Θετικό αυτό, θα μου πείτε. Και πρωτοφανές θα προσθέσω εγώ καθώς οι «Αγανακτισμένοι» αυτού του είδους σε κάθε μέχρι τώρα επίθεση του ISIS στην καλύτερη σφύριζαν αδιάφορα, στη χειρότερη σιγοντάριζαν, μιλώντας για θεία δίκη- τιμωρία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των δυτικών αλλά και των σταυροφοριών των αρχών της προηγούμενης χιλιετίας. Η κλασική ατάκα ήταν πάντα «Ναι αλλά όταν υπήρξαν Χ νεκροί σε Αφγανιστάν/ Ιράκ/ Παλαιστίνη (all time classic) δεν είχατε γράψει τίποτα». Εδώ όμως τα θύματα ζούσαν στη Ρωσία του Πούτιν. Και οι «Αγανακτισμένοι» λατρεύουν τον Πούτιν. Γιατί είναι ορθόδοξος, εχθρός των ποταπών Ευρωπαίων, και συμπατριώτης των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του Κομμουνισμού. Ο απόλυτος σουρεαλισμός δηλαδή…
Όταν οι εικόνες με τα νεκρά από τα χημικά όπλα παιδάκια εξαπλώθηκαν στα ΜΜΕ και τα σόσιαλ μίντια, οι «Αγανακτισμένοι» ξανάπαιξαν το χαρτί των συμψηφισμών. Οι πιο hardcore από αυτούς βέβαια κατέφυγαν στην κλασική λογική της προβοκάτσιας: «Εμείς δεν σκοτώνουμε ποτέ κανέναν. Είμαστε οι καλοί. Μόνο οι άλλοι σκοτώνουν».
Όπου «Εμείς» για τους «Αγανακτισμένους» είναι ο Άσαντ. Τον οποίο υποστηρίζει ο Πούτιν. Ο οποίος Πούτιν είναι ορθόδοξος, εχθρός των δυτικών, συμπατριώτης των κομμουνιστών. Άρα ο Άσαντ είναι αθώος. Εγώ κι εσύ, φίλε αναγνώστη, δεν είμαστε σε θέση να πούμε με σιγουριά αν έριξε ή όχι τα χημικά. Οι αγανακτισμένοι τέτοιες αμφιβολίες δεν έχουν.
Αντίθετα, σε ό,τι αφορά τους βομβαρδισμούς των Αμερικανών δεν υπήρξε ο παραμικρός συμψηφισμός. Ξεκάθαρο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και επίθεση εναντίον ενός αθώου (Άσαντ, φίλος του Πούτιν κ.ο.κ.). Εδώ βέβαια, οι «Αγανακτισμένοι» διχάστηκαν λίγο. Βλέπετε ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στις τάξεις τους μια και επικράτησε της «συστημικής» και «φιλελέ», Χίλαρι Κλίντον στις πρόσφατες αμερικανικές.
Τέλος, με την επίθεση της Στοκχόλμης επέστρεψε η κανονικότητα. Οι αγανακτισμένοι άρχισαν ξανά να σφυρίζουν αδιάφορα, να θυμούνται των ιμπεριαλισμό και τις σταυροφορίες, να χλευάζουν τους «μενουμευρώπηδες» που έβαλαν τη σουηδική σημαία στα προφίλ τους στο Facebook.
Έχει πάντα λιακάδα στη ζωή των «Αγανακτισμένων». Όλα είναι απλά και ξεκάθαρα γι αυτούς. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών» που έλεγε και ο Τζίζας…
