Την περασμένη Παρασκευή η Βουλή, συζητούσε ένα νομοσχέδιο για την κύρωση μιας σύμβασης Δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου και του Ελληνικού Δημοσίου για την ενίσχυση και αναβάθμιση των υποδομών στον τομέα της Υγείας.
Στο νομοσχέδιο αυτό, εκτός από κάποιες επείγουσες διατάξεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας, εντάχθηκε και μια τροπολογία. Εμπεριείχε όλο το πακέτο των οικονομικών μέτρων που είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από τη Διεθνή ‘Εκθεση της Θεσσαλονίκης.Ποιος εμφανίστηκε από πλευράς κυβέρνησης να εισηγηθεί την τροπολογία; Ο εξαιρετικά συμπαθής, Υφυπουργός Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας κ.
Απόστολος Βεσυρόπουλος.
Να έχεις συνθέσει σε μια περίοδο τεράστιων αβεβαιοτήτων ένα οικονομικό υπερόπλο, με ελαφρύνσεις άνω των 3,5 δισ. ευρώ, κίνητρα για νέες θέσεις εργασίας νέων ανθρώπων, ενίσχυσης της ρευστότητας των επιχειρήσεων, προώθησης πράσινων και ψηφιακών επενδύσεων, στήριξης νοικοκυριών, υποστήριξης των πραγματικά ευάλωτων και να το ξεπετάς με μια τροπολογία, Παρασκευή απόγευμα.
Μετά το στραπάτσο με τις καταστροφικές φωτιές και τον ανασχηματισμό του ναυάρχου που υπαναχώρησε, να καταφέρνεις σχεδόν αμέσως να γυρνάς το παιχνίδι και μόλις το καταφέρνεις να αποσύρεσαι.
Ο κοινοβουλευτικός χειρισμός του πακέτου της Θεσσαλονίκης είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η κυβέρνηση, κάτω από το επίπεδο του
πρωθυπουργού, χωλαίνει να επικοινωνήσει οτιδήποτε θετικό. Επιλύονται προβλήματα, γίνονται τομές και ούτε καν ακούγονται. Υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη, διοικητικοί μηχανισμοί δουλεύουν έχουν αποτέλεσμα και το μαθαίνουν μεταξύ τους. Χαντάκωσαν ένα οικονομικό σχέδιο που επιτρέπει στην κυβέρνηση να συνομιλεί με τους νέους και την πλειοψηφία της μεσαίας τάξης στο όνομα της ανάπτυξης.
Διεκπεραίωσαν με συνοπτικές διαδικασίες την ψήφιση των μέτρων αντί να επιδιώξουν μια εξαντλητική συζήτηση. Με τους αρμόδιους υπουργούς να παρελαύνουν στο βήμα να λένε και να ξαναλένε τα μέτρα, να αναλύουν ποιους και πόσους αφορούν, ποια είναι η θετική τους επίδραση στην
οικονομία και στην κοινωνία και να ανεβάζουν τα βιντεάκια με τις ομιλίες τους και τα αντεπιχειρήματα της αντιπολίτευσης, σε όλα τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης.
Ακατανόητο. Πολιτικά και επικοινωνιακά ανόητο.
Η κυβέρνηση παράγει πολιτική και αποτέλεσμα αλλά δεν ξέρει πως να τα περάσει στον κόσμο. Υποτιμά την αξία της επανάληψης ως μέθοδο μαθήσεως και εμπέδωσης.
Επιπλέον, δυσκολεύεται να καθορίσει βασικές παραμέτρους της δημόσιας συζήτησης γιατί δεν διαθέτει στρατηγική για τις δημόσιες εμφανίσεις
των στελεχών της.
Οι περισσότεροι, υπουργοί και άλλοι που έχουν προνομιακή έκθεση στην τηλεόραση σύρονται στη θεματολογία που θέτουν τα τρολς και οι σκαλέτες των τηλεοπτικών εκπομπών.
Παραμελούν το βασικό καθήκον της δημόσιας παρουσίας τους: να πουν στους πολίτες όσα κάνουν οι ίδιοι ως υπουργοί στους τομείς ευθύνης
τους και να αναδείξουν όσα γίνονται συνολικότερα από την κυβέρνηση και αφορούν τη ζωή τους.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Φιλότιμα προσπαθούσαν την περασμένη εβδομάδα ο Κωστής Χατζηδάκης και η Δόμνα Μιχαηλίδου να επικοινωνήσουν το πρόγραμμα «Κυψέλη», τις νταντάδες της γειτονιάς και τους βοηθούς για τα άτομα με αναπηρία που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καταψήφισε η αντιπολίτευση. Χωρίς κεντρική διαχείρισης και αυτά χάθηκαν.
Εξίσου επείγουσα με τη χάραξη στρατηγικής για τη δημόσια παρουσία των κυβερνητικών στελεχών είναι πάντως η επαναφορά της Βουλής στην
λειτουργική της κανονικότητα.
Αρκετά με τις έκτακτες συνθήκες.
