Της Έφης Μπάσδρα*
Το απόφθεγμα σε πλήρη ανάπτυξη λέει: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου» και αποδίδεται στον Ηράκλειτο. Στην πολιτική και σε όσους ασχολούνται με αυτήν θα πρέπει να αποτελεί βασική γνώση. Κάτι σαν το μάθημα 101 στα Οικονομικά με εισαγωγικά στοιχεία για τον πληθωρισμό, την ανεργία, την κατανομή πόρων... Βασικά πράγματα δηλαδή.
Ο αστικός μύθος θέλει τον Ανδρέα Παπανδρέου να είχε κορνιζαρισμένο το «τσιτάτο» στο γραφείο του, προφανώς για να το έβλεπαν οι επισκέπτες, πιστεύω όμως για να το επαναλαμβάνει στον εαυτό του ο ίδιος. Έμπειρος καθώς ήταν, ήξερε ότι ο λαός ξεχνάει και ξεχνάει και πολύ γρήγορα. Ιδίως όταν έχεις αποδειχτεί αναξιόπιστος.
Κατά πώς φαίνεται, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει μελετήσει καλά τον Ανδρέα Παπανδρέου, παρά τα όσα θρυλούνται για μίμηση ακόμη και του τόνου της φωνής. Γιατί αν το είχε κάνει θα ήξερε καλά ότι ο λαός δεν «τσιμπάει» από φτηνά δωράκια και αντίδωρα. Πολύ περισσότερο από υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και ειδικά όταν έχουν τη μορφή ανακατανομής του στυλ «αφαιμάζω εσένα για να δώσω στον άλλο». Και δεν σου χρωστάει...
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Νοέμβριο, η κυβέρνηση συσσώρευσε ένα τεράστιο πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 7,6 δισ. ευρώ, ποσό διπλάσιο κατά 3,54 δισ. από τον στόχο που είχε αρχικά υπολογιστεί. Σε αυτό συνέβαλε η μη εκπλήρωση υποχρεώσεων της κυβέρνησης, όπως η μη πληρωμή επιστροφών φόρων και φορέων του Δημοσίου, καθώς και η υποεκτέλεση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, που έχει μπει κανονικά στο ψυγείο.
Οι υποσχέσεις και οι παροχές, με το μάτι στραμμένο στην εκλογική χρονιά του '19 και κυρίως οι υπέρογκες υποχρεώσεις που δημιουργήθηκαν από τα αναδρομικά και το κοινωνικό μέρισμα, αναγκάζουν την κυβέρνηση να στραφεί εξ ολοκλήρου προς μια πελατειακή πολιτική με την ελπίδα ότι οι ψηφοφόροι την ώρα της κάλπης θα θυμηθούν και θα ανταποδώσουν.
Με το 5,5% του ενεργού πληθυσμού της χώρας να έχει εκπατριστεί, πρακτικά περίπου ένας Έλληνας ανά οικογένεια, και το 48% του πληθυσμού, 5,1 εκατομμύρια άτομα δηλ., να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, τα 382 ευρώ/μήνα και 1,5 εκατομμύρια Ελλήνων να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με λιγότερα από 182 ευρώ/μήνα, τα φτωχά επιδόματα του Σύριζα δεν είναι πλέον ικανά να σβήσουν τη ζοφερή πραγματικότητα. Η στασιμότητα και η φτωχοποίηση, διάχυτη πλέον παντού, δεν μπορεί να αντιστρέψει το παγιωμένο κλίμα δυσφορίας και της διάχυτης αίσθησης εμπαιγμού και φενάκης.
Δέκα χρόνια μέσα στην κρίση ο λαός είναι πλέον δύσπιστος και η προσοδοπαροχή με σκοπό την ψηφοθηρία έχει κακοφορμίσει. Η στιγμιαία «ευεργεσία» εκλαμβάνεται ως οφειλή χωρίς υποχρέωση ανταπόδοσης. Ακόμη και αυτή η διάσωση των συντάξεων και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις οποίες τόσο πολύ «κόπιασε» η κυβέρνηση, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει τελείως αλλιώς, δεν εκτιμήθηκαν. Η κυβέρνηση συνεχίζει να καταρρέει και ο λαός βιάζεται να ανταποδώσει συσσωρευμένα τις ευεργεσίες...
*Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
** Tο άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 31 Δεκεμβρίο 2018.
