Του Ιωακείμ Γρυσπολάκη*
"Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου" θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ιλαροτραγωδίας, που εξελίσσεται τον τελευταίο χρόνο για την ενότητα του μεσαίου χώρου.
Η ομόφωνη απόφαση του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο 2015 -η οποία παρεμπιπτόντως έχει εξαφανιστεί από το διαδίκτυο- είναι η τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, που με την ιδιότητα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ μίλησε σαφώς για νέο σχήμα: «..Το ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτείται ως θεσμική οντότητα και συμβάλλει συντεταγμένα, αλλά ειλικρινά και γενναιόδωρα, στη συγκρότηση ενός πραγματικά ευρύτερου σχήματος, που ακριβώς λόγω του εύρους του είναι ένα ΓΝΗΣΙΑ ΝΕΟ ΣΧΗΜΑ...». Παρούσα στο συνέδριο και στην ψήφιση της απόφασης ήταν και η κα Γεννηματά.
Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη των περιστάσεων. Τον Φεβρουάριο 2016 στη διάσκεψη της Κρήτης, που έλαβε χώρα στο Ηράκλειο με στόχο την ανάδειξη περιφερειακής επιτροπής της ΔΗΜ.ΣΥΜΠ., η κα Γεννηματά μας διαβεβαίωνε στην ομιλία της ότι «ιδρυτικό συνέδριο του νέου και ενιαίου χώρου δεν θα πραγματοποιηθεί» υπό τις επευφημίες εκείνων που πιστεύουν ακόμη στη νεκρανάσταση του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος. Τον Μάιο 2016 στην ομιλία του στα Χανιά ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σ. Ξεκαλάκης τόνιζε ότι «προέχει η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ» και αποκαλούσε ομάδες και αποκόμματα τους συνεταίρους στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Την επομένη ημέρα στο ίδιο μήκος κύματος βρέθηκε και ο βουλευτής Β. Κεγκέρογλου στο Ρέθυμνο (οι άλλοι δύο ομιλητές ήσαν ο Γ. Σιακαντάρης εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ και ο υπογράφων εκ μέρους των ΚΠΣ).
Προσφάτως (3/9/2016) στην Πάτρα η κα Γεννηματά τόνισε και πάλι ότι «φορέας αλλαγής ήταν, είναι και θα είναι το ΠΑΣΟΚ», αποκλείοντας εμμέσως μεν πλην σαφώς την συγκρότηση του νέου και ενιαίου καθαρά φιλοευρωπαϊκού κόμματος της σοσιαλδημοκρατίας, των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και της οικολογίας.
Μία παρατήρηση όμως επιβάλλεται να καταγραφεί τώρα. Τον Ειρηνικό Ωκεανό δεν τον διασχίζεις εμπιστευόμενος φουσκωτές βάρκες ή ψαρόβαρκες. Τότε εις γνώσιν σου ουδέποτε θα φθάσεις στον προορισμό σου. Τον διασχίζεις με δοκιμασμένο σκάφος, που κατευθύνει μία ομάδα με ηγετικές ικανότητες, εμπειρία και γνώση των κινδύνων. Λυπούμαι που οι εκτιμήσεις μου για την κατάληξη της προσπάθειας δεν ήσαν ευοίωνες. Βασίσθηκε όμως στα γεγονότα, στις προθέσεις και στις ικανότητες των ανθρώπων που επωμίσθηκαν ένα τόσο βαρύ φορτίο. Μία τέτοια υπόθεση θέλει ανθρώπους με όραμα, βούληση, εμπειρία και καταγεγραμμένο τον οδικό χάρτη. Πάνω απ'' όλα απαιτεί προσδιορισμό του στόχου. Και εδώ ο στόχος ήταν σκοπίμως ασαφής από την αρχή. Οι αρχηγοί των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι μιλούσαν για συμπαράταξη, για ομοσπονδία κομμάτων, για φορέα, για συνδιάσκεψη και όχι για ιδρυτικό συνέδριο, προσπαθώντας να θολώσουν το τοπίο. Οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία έχουν από την ιδρυτική τους διακήρυξη τον Σεπτέμβριο 2015 καθαρή και ξάστερη θέση στο θέμα της αναγκαιότητας ίδρυσης ενός νέου και ενιαίου κόμματος, εντός του οποίου θα αφομοιωθούν όλα τα κόμματα και κινήσεις του χώρου. Θολές και αμφίσημες δηλώσεις έγιναν κατά καιρούς από τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Μικροί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα μας έκαναν να πιστέψουμε ότι θα γίνει το θαύμα και θα πραγματοποιήσουν το άλμα.
Δράττομαι της ευκαιρίας και πω ότι «λυπάμαι, αλλά επιβεβαιώνονται οι φόβοι και οι προβλέψεις μου». Όταν διατύπωσα εγγράφως την άποψη ότι ο καθένας εκ των Γεννηματά και Θεοδωράκη, φοβούμενοι μία ενδεχόμενη ήττα στη διεκδίκηση της αρχηγίας, προφασίζονται δυσκολίες και αναβάλουν το άλμα, που τόση ανάγκη έχει πρωτίστως η χώρα μας και δευτερευόντως ο χώρος μας, δέχθηκα επιπλήξεις και θεωρήθηκα κινδυνολόγος και απαισιόδοξος. Διατύπωσα την άποψη ότι οι προϋποθέσεις επιτυχίας του εγχειρήματος ανόρθωσης της χώρας στην μετά – ΣΥΡΙΖΑ εποχή είναι οι ακόλουθες: (α) Επιτυχία του Κ. Μητσοτάκη στην μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμό της ΝΔ, (β) επιτυχής συγκρότηση του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας με στιβαρή ηγεσία και (γ) καθαρή εξήγηση προς τους πολίτες ότι στο αυριανό τοπίο εμείς θα συνεργαστούμε με όλες τις καθαρά φιλοευρωπαϊκές, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, που πιστεύουν στη δημοκρατία, στην ελεύθερη (και όχι κρατικίστικη) οικονομία και στο κοινωνικό κράτος. Όλες αυτές οι ιδιότητες βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, αποτελούν άστοχες και ανόητες πράξεις τόσο οι δηλώσεις της κας Γεννηματά ότι «μας χωρίζει άβυσσος με τη ΝΔ», «δεν θα γίνουμε συμπλήρωμα τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και του κ. Θεοδωράκη, που τόσο τον Ιανουάριο όσο και τον Σεπτέμβριο 2015 επεδίωκε συνεργασία με τον «καλό ΣΥΡΙΖΑ» (αλήθεια ποιους εννοούσε;).
Με μία ανοικτή επιστολή μου προς κ.κ. Γεννηματά, Θεοχαρόπουλο και Θεοδωράκη στις 6/1/2016 είχα προτρέψει τους τρεις προέδρους να κάνουν δύο βήματα πίσω, ώστε να δοθεί η δυνατότητα ανάδειξης ηγεσίας ανάλογης των αναγκών της χώρας, αντάξιας των προσδοκιών μας και ικανή να προσελκύσει το σεβασμό μεγάλης μερίδα των πολιτών και των ευρωπαϊκών θεσμών. Οι Θέσεις της ΔΗΜ.ΣΥΜΠ. έχουν καταρτισθεί από τον Ιούνιο 2016, αλλά ακόμη δεν έχουν δημοσιοποιηθεί και διαδοθεί, μέσω δημόσιων συσκέψεων σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Το ίδιο έχει συμβεί στο παρελθόν με την Επιτροπή Ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, τις Περιφερειακές Επιτροπές της ΔΗΜ.ΣΥΜΠ., οι οποίες συγκροτήθηκαν και δεν λειτούργησαν, μεγεθύνοντας την αξιοπιστία της. Οι πολίτες βλέπουν, ακούνε, οσφραίνονται, ανησυχούν και, τέλος, απογοητεύονται.
Πιστεύω ότι ήμουν και παραμένω ρεαλιστής, λέγοντας την αλήθεια. Γιατί «στο παγκοσμιοποιημένο ψεύδος αποτελεί επαναστατική πράξη η διατύπωση της αλήθειας» (George Orwell).
«Και τώρα τί κάνουμε;» είναι ο τίτλος ενός βιβλίου, που καταγράφει την συνομιλία δύο σημαντικών γάλλων φιλοσόφων, του Alain Bodiou και του Marcel Gauchet. Ο τίτλος αρμόζει απολύτως και στη δική μας περίπτωση. Ήρθε η ώρα πιο ικανών, έμπειρων, σοβαρών ανθρώπων να προσπαθήσουν. Ας πούμε άνθρωποι όπως ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου, ο Λυκούδης, ο Φλωρίδης, ο Μανιάτης, η Χριστοφιλοπούλου και μαζί με αυτούς μία ομάδα ενεργών πολιτών, όπως ο Βούλγαρης, ο Μπίστης, ο Αλιβιζάτος, ο Σιακαντάρης, ο Τσούκαλης, ο Ιωακειμίδης, ο Τούντας, ο Διακουλάκης, ο Γκιώνης, ο Κούρκουλας, αλλά και αρκετοί νέοι (και ηλικιακά) ενεργοί πολίτες, που είχα τη χαρά να γνωρίσω στις Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία. Εμείς πάντως δεν καταθέτουμε τα όπλα και την προσπάθεια. Αφήνουμε τους ολίγιστους και ανάξιους στη μιζέρια τους.
Και επειδή από χθες θα ανοίγουν σαμπάνιες στο Μέγαρο Μαξίμου, ας προσπαθήσουμε από σήμερα να μεθοδεύσουμε και να προετοιμάσουμε τον καλοψημένο πικρό καφέ, που θα τους σερβίρουμε κάποια στιγμή.
*Ο κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία
