Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το προφίλ που επιμένει ο Αλέξης Τσίπρας να παρουσιάζει για την κυβέρνησή του είναι μεσοαστικά επαναστατικό. Κάτι σαν μια παρέα αυτόκλητων αποφασισμένων «Ρομπέν» που βάλθηκαν να κλέψουν τον πλούτο της «Μπουρζουαζίας» και να τον μοιράσουν στους μικροαστούς και κατατρεγμένους…
Παρόλα αυτά, είναι γνωστό ότι αυτή η «αριστερή» κυβέρνηση δεν αποτελείται από εργάτες κι αγρότες. Γιατί οι αριθμοί οι οποίοι, εν προκειμένω, βρίσκονται σίγουρα πάνω από τους ανθρώπους άλλα λένε. Ο πυρήνας τουλάχιστον του υπουργικού συμβουλίου αποτελείται από πάμπλουτους υπουργούς οι οποίοι - έτσι δείχνει το πόθεν έσχες - δεν εμπιστεύονται και τις ελληνικές τράπεζες για τις καταθέσεις τους.
Τα εκατομμύρια πολλών υπουργών παραπέμπουν πιο πολύ σε μια αριστερή «ελίτ». Αυτή λοιπόν, η «άρχουσα τάξη» είτε κυβερνάει η δεξιά είτε η αριστερά, διαθέτει την ικανότητα να συσσωρεύει πλούτο, ντυμένη έναν οποιονδήποτε ιδεολογικό μανδύα για να συμμετέχει στην εξουσία.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στη σύνθεση του Κοινοβουλίου. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανόν να μην έχουν δουλειά μετά τις επόμενες εκλογές. Αρκετοί αγωνιούν να καλύψουν παλιά δάνεια και κάποιοι είναι απολύτως εξαρτημένοι από την βουλευτική αποζημίωση, με σκοπό την επιβίωσή τους.
Περίπου αυτό είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα για κυβέρνηση και κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο προκειμένου να ελέγχει τους βουλευτές του και να εξασφαλίζει πάντα την στήριξη των αποφάσεών του.
Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν σε θέση ο ίδιος να το σκεφτεί – υπήρχαν βέβαια οι ξένοι σύμβουλοι να τον προσανατολίσουν. Όμως, ούτως ή άλλως, οι αριστεροί μηχανισμοί περίπου αυτά προβλέπουν. Από την εποχή των σοβιετικών πρακτικών των «ταπεινών στελεχών» της Βίσνα Πάρτινσκα Σκόλα «?????? ????????? ?????» μέχρι την δομή και την οργάνωση του Πολίτμπιρο, η πυραμίδα προέβλεπε ανίσχυρους και εξαρτημένους συντρόφους.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι ως κόμμα έχει σχεδόν καταρρεύσει, θα διατηρήσει μέχρι τέλους, συμπαγή και απολύτως πιστή στον αρχηγό της, την κοινοβουλευτική ομάδα. Και εκλογές θα κάνει, μόνο όταν θα το αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα δυσκολεύουν. Γιατί τα ταμεία του γαλαντόμου κράτους κλείνουν και οι εποχές των παχέων αγελάδων απομακρύνονται μέχρι νεωτέρας. Μέχρι δηλαδή να εμφανιστεί μία σχετική προοπτική επαναφοράς στην εξουσία.
Η οποία δεν φαντάζει και τόσο εύκολη αν το ποσοστό του κόμματος στις εκλογές, είναι απαγορευτικό για την συνέχεια...
Αυτά και άλλα υπέροχα συμβαίνουν στο πολιτικό μας σύστημα και γενικότερα στη χώρα. Σε μια κοινωνία, που κουβαλάει κατάλοιπα της φεουδαρχίας, του πελατειασμού και της αριστερής δεσποτείας. Με πολιτικούς και πολίτες εξαρτημένους από μία ελιτίστικη εξουσία υπόγειων μηχανισμών και δικτύων.
Οδεύουμε, επομένως, στις εκλογές με βουλευτές και ψηφοφόρους εγκλωβισμένους στην πατρωνία της κυβέρνησης και του Δημοσίου. Με δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους, ανέργους και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να εξαρτώνται από τις διαθέσεις του Μαξίμου για το μέλλον και την επιβίωση τους.
Τηρούμενων λοιπόν, των πολιτικών αναλογιών και δεδομένων των κοινωνικών συνθηκών, Καλά Χριστούγεννα σε όλους…
