Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, εκδόθηκε, χθες το απόγευμα, μια ανακοίνωση, με την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιδρά και απειλεί να θέσει εκτός κόμματος, όποιον πρώην βουλευτή της ΝΔ μπει στη διαδικασία διεκδίκησης αναδρομικών.
Ο πολύς κ. Κατρούγκαλος σαν γνήσιος «κομμουνιστής» - έτσι αυτοπροσδιορίζεται- καταθέτει μία ρύθμιση για το δικαίωμα της αξίωσης αποζημιώσεων για τους πρώην βουλευτές! Το κόμμα του, ο ΣΥΡΙΖΑ το ψηφίζει και ενεργοποιείται έτσι η απαίτηση της αποζημίωσής τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιδρά και ξεκαθαρίζει τη θέση του, απομακρύνοντας από το κόμμα όποιον συνεχίσει να προκαλεί το κοινό αίσθημα με διεκδικήσεις βουλευτικών αποζημιώσεων από το ελληνικό κράτος.
Ας δούμε τώρα τις εντυπώσεις της κοινής γνώμης για το συγκεκριμένο ζήτημα: Η πρώτη και βασική πεποίθηση είναι ότι όλοι οι βουλευτές είναι διεφθαρμένοι και εξασφαλίζουν για το εαυτόν τους προνόμια. Η δεύτερη, ότι οι αριστεροί βουλευτές είναι- από τη φύση τους- λιγότερο επιρρεπείς στην προνομιακή μεταχείριση από τους υπόλοιπους. Και η τρίτη, ότι ο «φιλοχρήματος νεοφιλελεύθερος» Μητσοτάκης – σε αντίθεση με τον Κατρούγκαλο που δηλώνει κομμουνιστής- δεν είναι δυνατόν να μην συναινεί στην αναδρομική αποζημίωση των πρώην βουλευτών του κόμματός του.
Και διεισδύοντας ακόμα πιο βαθιά, στο υποσυνείδητο της «λαϊκής κρίσης», είναι πιο εύκολο να αντικρίσουμε στον τοίχο της ετυμηγορίας τα κάδρα πολλών ενόχων. Ανεξάρτητα από την πραγματικότητα και συνήθως, πέρα από την εικόνα των γεγονότων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ας πούμε, ως μέγιστη απειλή των «φτωχών» πλην τίμιων δημοσίων υπαλλήλων. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ως πειθήνιος υπάλληλος του Μπόμπολα. Ο Στέφανος Μάνος κυνικός νεοφιλελεύθερος και η Διαμαντοπούλου υπηρέτης ιδιωτικών συμφερόντων στο χώρο της Παιδείας…
Στον αντίποδα, το 1,5 εκατ. ανέργων δεν εκλαμβάνεται ως αριθμός θυμάτων- όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι- αλλά ως φυσιολογική συνέπεια της κρίσης. Οι νέες αναθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις εταιρείες του Μπόμπολα δεν αποτελούν αμάρτημα σαν τα σκοτεινά σχέδια του Θεοδωράκη. Και τέλος, η μείωση των συντάξεων είναι αριστερή «ήττα» σε αντίθεση με το «έγκλημα» της πρότασης Μάνου για βασική σύνταξη για όλους στα 700 ευρώ.
Είναι φανερό ότι το φασματικό ως πεποίθηση της κοινής γνώμης, υπερέχει σε όλα. Και για να επικρατήσει το πραγματικό, θα πρέπει να δώσει διπλάσιες μάχες από τους «καλλιτέχνες» της προπαγάνδας. Είναι βέβαια ευκαιρία, αφού η Αριστερά αποδεικνύει καθημερινά πόσο ταυτισμένη είναι με το κατεστημένο το οποίο διαχρονικά ήθελε να ανατρέψει. Από την άλλη, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αποδείξει κανείς ότι δεν είναι ελέφαντας.
Επομένως, πολύς κόσμος θα πρέπει να πολεμήσει για να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα και κυρίως, ο Μητσοτάκης που το κόμμα του φέρει και τις παλιές αμαρτίες.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για τον ίδιο και την ΝΔ να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα. Να μας ταράξει στη νομιμότητα! Και να πείσει τους πάντες για το ανώτερο ήθος των προθέσεων του. Διπλή δουλειά από τον Τσίπρα αλλά αυτό πρέπει να κάνει.
Από εκεί και πέρα, ας περιμένουμε το δείγμα από τη στάση των πρώην. Θα αποσύρουν την διεκδίκηση ή θα θέσουν εαυτόν εκτός κόμματος; «Γιατί τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς…Και δόξη μεν χρήματα κτητά, δόξα δε χρημάτων ουκ ωνητή»…
