Λέγεται ελεγχόμενη πολιτική ασάφεια. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που ήδη ζούμε και θα ζήσουμε ακόμη πιο έντονα στα επόμενα χρόνια. Από την εποχή των ιερών τεράτων της ελληνικής πολιτικής σκηνής ή δεινοσαύρων καταλήξαμε στα σημερινά πολιτικά σχήματα. Μέχρι να κλείσουν όλα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, θα ευνοούν τα αδύναμα κυβερνητικά σχήματα, τα οποία είναι και εύκολα χειραγωγούμενα…
Ένα ισχυρό κυβερνητικό σχήμα δεν προϋποθέτει την επάνοδο του δικομματισμού. Σίγουρα, όμως, απαιτεί αυξημένο αίσθημα ευθύνης στις τάξεις των πολιτικών και έναν ώριμο λαό. Αν υποθέσουμε ότι αυτά δεν τα έχουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει άλλοθι για την εξαφάνιση του πολυκομματικού παιγνιδιού. Σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν σαν να καταργούσαμε το δημοκρατικό πολίτευμα. Ότι το δημοκρατικό πολίτευμα αδυνατίζει από το έλλειμμα Παιδείας και από φαινόμενα φαυλότητας, αυτό είναι γεγονός. Αλλά δεν φταίει γι'' αυτό η Δημοκρατία…
Ένα ακόμη ερώτημα είναι ποιος ήταν κατά καιρούς ο βαθμός διείσδυσης του ξένου παράγοντα στα ελληνικά πράγματα. Έχουν γραφτεί άπειρα δοκίμια από επιφανείς επιστήμονες της πολιτικής επιστήμης επί του θέματος. Πάντως, σε μία χώρα που τα πρώτα κόμματα είχαν την ονομασία αγγλικό, ρωσικό, γαλλικό, οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές!
Η Ελλάδα υπήρξε στο παρελθόν προτεκτοράτο! Ήταν πάντα ένα κράτος ελεγχόμενο από τις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες φρόντιζαν με τον άλφα ή βήτα τρόπο να ελέγχουν και την πολιτική ζωή του τόπου. Η μοναδική περίοδος που η χώρα απέκτησε πραγματική δύναμη ήταν αυτή της ενσωμάτωσής της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη σε μία μεγάλη μερίδα του κοινού που θα ήθελε να δει τον Πούτιν να είναι ο μεγάλος πατερούλης αυτής της χώρας ή άλλους που θα ήθελαν να επιστρέψουμε στις περιόδους εκείνες του «ιδού ο στρατός σας». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι τα τελευταία χρόνια και πριν τη χρεοκοπία ζήσαμε μία μεγάλη ευκαιρία που είχε η χώρα μας.
Την ευκαιρία αυτή την πετάξαμε στα σκουπίδια! Αντί να την αρπάξουμε και να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μιας μεγάλης και ισχυρής Ελλάδας, κατορθώσαμε να χρεοκοπήσουμε τη χώρα και να την οδηγήσουμε στην υποτέλεια. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό διαρκή πίεση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την περίοδο αυτή επιχειρείται να κλείσουν όλα τα ανοικτά εθνικά μας θέματα: Κύπρος, Αιγαίο, Σκόπια. Και θα κλείσουν σε βάρος μας. Γι'' αυτό να μην έχουμε αμφιβολία. Η χώρα έχει υποστεί μία ήττα τεραστίων διαστάσεων.
Το κλείσιμο των εθνικών θεμάτων δεν πρόκειται να συμβεί μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Σήμερα, όμως, τίθενται οι βάσεις για να κλείσουν όλα αυτά τα ζητήματα μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα. Η ύπαρξη αδύναμων κυβερνήσεων είναι ένα βοηθητικό εργαλείο για να μπορέσουν να ολοκληρωθούν όλες οι επιδιωκόμενες μεγάλες αλλαγές. Τα γεωπολιτικά είναι μία πιο σοβαρή υπόθεση από τους οικονομικούς δείκτες, επειδή γεννάνε κέρδη και ζημίες.
Βρισκόμαστε στο επίκεντρο μιας επίθεσης. Όχι, η κρίση δεν προκλήθηκε από κάποιον αόρατο εχθρό για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο. Η οικονομική κατάρρευση είναι η αφορμή που περιμένει κάθε αντίπαλος για να πετύχει τις επιδιώξεις του. Η χώρα, πάντως, έχει πιθανότητες να περιορίσει τις ζημιές της όσο παραμένει στο ευρωπαϊκό άρμα. Η επιστροφή μας σε περιόδους που η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο με διορισμένες κυβερνήσεις από τις ξένες πρεσβείες θα σημάνει πολλά περισσότερα δεινά από τα σημερινά. Αντίθετα, η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία στα επόμενα χρόνια να επανορθώσουμε.
Η χώρα χρειάζεται ισχυρές κυβερνήσεις. Αποφασιστικούς ηγέτες και έναν λαό που να έχει επίγνωση των επιλογών του κι όχι ένα περιβάλλον ελεγχόμενης πολιτικής ασάφειας. Αν κάπου χρειάζεται να επιστρέψει η Ελλάδα, αυτό το κάπου είναι οι ρίζες του πολιτισμού της και η Παιδεία των προγόνων μας. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον είναι προϊόν του ελληνικού πνεύματος, είναι ο φυσικός μας χώρος.
Θανάσης Μαυρίδης
