Τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, κύριε Πρόεδρε, είναι σε έναν βαθμό δεδομένα. Πέντε - δέκα οικογένειες, δύο - τρεις μεγάλοι παίκτες, δύο συστήματα εξουσίας. Και ανάλογα με τον συσχετισμό δυνάμεων που αναπτυσσόταν μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολιτικής και οικονομική ζωής, στήνονταν και τα αντίστοιχα σκηνικά. Αλλά οι ηθοποιοί ήσαν ίδιοι, άλλαζαν ίσως οι ρόλοι. Τα νέα τζάκια του Παπανδρέου πρωταγωνίστησαν και στον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, για να συμβιβαστούν στη συνέχεια με το αίτημα για την… ανασύσταση του κράτους και ούτω καθεξής.
Ο Κώστας Καραμανλής αντέδρασε έντονα σε αυτό ακριβώς το σκηνικό και προσπάθησε να το αλλάξει. Αλλά πιστεύω ότι το αντιμετώπισε με λάθος τρόπο και γι'' αυτό απέτυχε. Επειδή στόχευσε στα πρόσωπα, υποτιμώντας την αυτόνομη δυναμική του ίδιου του περιβάλλοντος. Τα πρόσωπα ήταν οι εκφραστές ενός συστήματος. Με το να εξαφανίσει κανείς δύο ή τρεις εκπροσώπους του δεν σημαίνει και ότι άλλαξε το σύστημα. Απλά, βοήθησε, άθελά του, στην ανάδειξη νέων προσώπων εντός του ίδιου πλέγματος συμφερόντων.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό το ίδιο οικονομικό σύστημα αγκάλιασε με πολλή θέρμη τον Αλέξη Τσίπρα και σήμερα βλέπει θετικά την προσπάθεια μεταμόρφωσης της χώρας. Αυτό το σύστημα, κύριε Πρόεδρε, θα είναι με κάθε κυβέρνηση που θα βρίσκεται στην εξουσία. Είναι γνωστό και ως δόγμα Μποδοσάκη.
Έχω αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό το θέμα, ακριβώς επειδή είναι ο λόγος για τον οποίο η οικονομία της χώρας δεν μπορεί να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά. Είναι δέσμια αυτών των συστημάτων, τα οποία στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν φροντίζουν να πνίξουν οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια εμφανίζεται και απειλεί τη θέση τους στην αγορά μέσω του ανταγωνισμού. Είναι σαν ένας κήπος να έχει καταληφθεί από ζιζάνια και παράσιτα. Ο κήπος αυτός είναι παράδεισος για τα παράσιτα και τα ζιζάνια, αλλά δεν πρόκειται να είναι φιλόξενος για άλλες μορφές ζωής.
Ανάλογα προβλήματα είχαν κι άλλες χώρες. Δεν είμαστε τα πρώτα θύματα του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Με μικρές παραλλαγές το ίδιο μοντέλο αναπτύχθηκε και σε άλλες χώρες και αποτέλεσε βαρίδι για την ανάπτυξη.
Δεν πρόκειται να εξαφανιστούν οι ολιγάρχες και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το θέμα είναι να μπορέσουν να ανθήσουν όλα τα λουλούδια στον κήπο. Να υπάρξει ελευθερία στην οικονομία. Ταυτόχρονα χρειάζεται και φιλελεύθερη πολιτική και στα θέματα της κοινωνίας. Διαφορετικά έχουμε φαινόμενα τύπου Χιλής. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Το σημαντικό, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι έχετε κατανοήσει τον πυρήνα του προβλήματος και προσπαθείτε να το αντιμετωπίσετε. Όχι σε θεωρητική βάση, ούτε κυνηγώντας φαντάσματα. Αλλά προσπαθώντας να φέρετε ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Επειδή η είσοδος μεγάλων παικτών στην ελληνική αγορά είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν οι ισορροπίες και να δοθεί έτσι περιθώριο να παρασχεθεί οξυγόνο ελευθερίας στην αγορά.
Θα τα καταφέρετε; Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν εξαρτάται από εσάς. Δεν είναι στο χέρι σας. Εσείς, όμως, οφείλετε να κάνετε τη δουλειά σας. Να βρείτε επενδυτές, να τους εξηγήσετε για ποιον λόγο μπορούν να μας εμπιστευτούν. Κι από την άλλη πλευρά θα πρέπει να κάνετε όλα εκείνα που απαιτούνται για να γίνει η Ελλάδα μία φιλική χώρα για τους επενδυτές. Να μην είμαστε άδικοι. Ο Κώστας Καραμανλής είδε πρώτος την ανάγκη ανοίγματος σε Κίνα και Ρωσία. Ο Αντώνης Σαμαράς πάλεψε πολύ το θέμα των ξένων επενδύσεων. Ίσως όμως δεν ήταν τότε ώριμες οι συνθήκες σε επίπεδο κοινωνίας. Προσπάθησαν, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν αντάξιο της ενέργειας που δαπάνησαν.
Εσείς, κύριε Πρόεδρε, έχετε το πλεονέκτημα ότι η κοινωνία είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ για να δεχτεί το αυτονόητο. Κι επιπλέον διαθέτετε μεγαλύτερη εμπειρία από τους προκατόχους σας στα θέματα της οικονομίας. Είναι μία μοναδική ευκαιρία για τη χώρα να γίνουν πολλά βήματα προς τα μπροστά.
Παρατηρούσα το ταξίδι στην Κίνα. Τις επαφές της ελληνικής αντιπροσωπείας. Δεν περιμένουμε ότι αύριο το πρωί θα έρθουν όλες οι κινεζικές εταιρείες για να βάλουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα. Αλλά η δουλειά έγινε. Η προσέγγιση έγινε. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα γίνει και σε άλλες χώρες που θα επισκεφτείτε. Αυτή είναι η δουλειά μιας κυβέρνησης σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Κι αυτό είναι που μας έλειψε τα τελευταία χρόνια. Ένας πρωθυπουργός που θα κάνει τη δουλειά του.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
