Τα εκλογοαπολογιστικά κείμενα των κομμάτων της Αριστεράς, παραδοσιακά, δεν παρουσίαζαν κανένα ενδιαφέρον, καθώς αφορούσαν την διαχείριση της μιζέριας τους. Τα ίδια και τα ίδια, και στο τέλος βέβαια, το εκλογικό αποτέλεσμα «επιβεβαίωνε την ορθότητα της γραμμής του Κόμματος» κι ας ήταν μονοψήφιο νούμερο.
Τα κόμματα της Αριστεράς, σε όλες τις εκδοχές της, έχουν κακή σχέση με τους αριθμούς. Μπερδεύουν την σκέψη τους, καθώς οι αριθμοί εκφράζουν κάτι πολύ συγκεκριμένο και αδιαμφισβήτητο. Αν μιλήσουμε για «την μεγάλη επιρροή του Κόμματος στις μάζες», ο καθένας μπορεί να φανταστεί ό,τι θέλει. Όταν όμως το Κόμμα λάβει π.χ. 6% τότε η φαντασία τελειώνει και έρχεται η σκληρή πραγματικότητα.
Με μεγάλο ενδιαφέρον περίμενα την αποτίμηση που θα έκανε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του καλοκαιριού, καθώς για πρώτη φορά θα εξηγούσαν τα αίτια όχι της μιζέριας τους, αλλά της απώλειας της εξουσίας.
Τέτοιο κείμενο δεν είχε προϋπάρξει, καθώς η Αριστερά ουδέποτε άσκησε εξουσία στην Ελλάδα. Συνεπώς, αυτό το εκλογοαπολογιστικό κείμενο θα ήταν πρωτότυπο.
Δυστυχώς, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναμάσησε τα ίδια και τα ίδια. Απέδωσε την ήττα στο αριστερό μνημόνιο, χωρίς να εξηγήσει γιατί φτάσαμε σε αυτό και, όπως συμβαίνει σε όλα τα κόμματα που ηττώνται στις εκλογές, έφταιγε η επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος.
Με απλά λόγια «εμείς καλά τα κάναμε, αλλά εσείς δεν το καταλάβατε.»
Φαίνεται πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην θέλει να δει κατάματα την πραγματικότητα. Δεν αντιλαμβάνεται πως κέρδισε τις εκλογές, αποκλειστικά και μόνον γιατί εξέφρασε τον θυμό ενός λαού, που δεν ήθελε να παραδεχτεί και την δική του υπαιτιότητα για την οικονομική κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές γιατί καβάλησε το αντιμνημονιακό κύμα που τον οδήγησε στην εξουσία.
Οταν έγινε αντιληπτό από τους πολίτες πως ο αντιμνημονιακός δρόμος ήταν μια απάτη —ή μια αυταπάτη— τότε άρχισε η σταδιακή φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν οι πολίτες διαπίστωσαν πως ο Γ.Παπανδρέου, ο Α.Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος, δεν ήταν προδότες, αλλά πολιτικοί που κλήθηκαν να διαχειριστούν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, τότε άρχισε η απομυθοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το παραμύθι έλαβε τέλος.
Ολα τα υπόλοιπα, δηλαδή η υπερφορολόγηση, η συνειδητή ανοχή στην ανομία και στο μπάχαλο και η ανεπαρκής διαχείριση κρίσεων, ήταν τα κερασάκια σε μια τούρτα που ήδη είχε κατασκευαστεί.
Η καταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και η σωτηρία της Ελλάδος ήταν η κατάρρευση του αντιμνημονιακού μύθου. Καταλάγισαν οι εντάσεις και οι μαδουρικές κυβερνητικές πρακτικές, επειδή δεν είχαν οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο, δεν απέδωσαν. Σταμάτησε ο εφιαλτικός διχασμός μνημόνιο- αντιμνημόνιο.
Καθώς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να εκτιμήσει σωστά τα αίτια της ήττας, είναι λογικό να αδυνατεί να χαράξει την νέα αντιπολιτευτική τακτική. Αδυνατεί να ξεφύγει από την αντιμνημονιακή ρητορεία του 2011-2014 κι έτσι αδυνατεί να συγκροτήσει ένα σύγχρονο αντιπολιτευτικό αφήγημα.
Τα αίτια της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται μέσα στα αίτια της νίκης του. Οταν το καταλάβουν, τότε μπορεί και να εκσυγχρονισθούν.
Μέχρι τότε ο Μητσοτάκης παίζει μπάλα μόνος του.
