Η αριστερά διαμαρτυρήθηκε για την αστυνομία που προστάτευσε την ΑΣΟΕΕ από τους μπαχαλάκηδες, αλλά δεν βρήκε να πει μία κουβέντα για τους μπαχαλάκηδες που κτύπησαν φοιτητές στα αμφιθέατρα, επιχειρώντας να τους φιμώσουν. Ποια αλήθεια είναι αυτή η σκοπιμότητα που υπαγορεύει σε μεγάλους ανθρώπους να ταυτίζονται με κουκουλοφόρους τραμπούκους; Ποια δημοκρατική ευαισθησία εξυπηρετεί η προστασία των φασιστοειδών;
Όποιος ψάξει να βρει τις διαφορές των ταγμάτων θανάτου με τους κουκουλοφόρους των Αθηνών, θα παιδευτεί πολύ. Μιλάμε για καταστάσεις που δεν έχουν θέση στα Πανεπιστήμια. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Οι κουκούλες και τα ρόπαλα δεν έχουν σχέση με την μάχη των ιδεών, το άσυλο και την γνώση. Και δεν βρισκόμαστε μακριά από την πιθανότητα να έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιο ατύχημα. Κινδυνεύουν άνθρωποι! Οι τραμπούκοι δεν μοιράζουν λουλούδια. Κι επιπλέον, η δράση φέρνει πολλές φορές και αντίδραση.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να προστατεύσει τους φοιτητές και τους διδάσκοντες. Πρέπει να κλείσει τις πόρτες των ιδρυμάτων σε όποιον δεν είναι φοιτητής. Να βάλει κανόνες για το ποιες δραστηριότητες είναι ανεκτές και ποιες όχι. Στο κάτω – κάτω της γραφής τα Πανεπιστήμια παίρνουν τα λεφτά των φορολογουμένων για να κάνουν μία συγκεκριμένη δουλειά. Δεν πληρώνει το 40% των κερδών του ο βιοτέχνης από την Φλώρινα για να χρηματοδοτήσει εργαστήρια παρασκευής μολότοφ στα υπόγεια της ΑΣΟΕΕ.
Προχτές βρέθηκα σε μια τηλεοπτική συζήτηση με μια καθηγήτρια, η οποία υποστήριξε ότι δεν είναι σωστή η εικόνα τα ΜΑΤ να κυνηγούν τους φοιτητές στις αίθουσες διδασκαλίας. Την ρώτησα που έχει συμβεί αυτό, διότι αυτό που γνωρίζω είναι φοιτητές να έχουν κτίσει καθηγητές στα γραφεία τους και όχι ΜΑΤ να κυνηγούν φοιτητές στις αίθουσες διδασκαλίας. Ήμασταν αντιμέτωποι με ένα fake news. Και προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί. Γιατί η αριστερά τάσσεται υπέρ της ανομίας. Ποιος λόγος την ωθεί σε μία πρακτική που δεν έχει στο τέλος κάποιο πρακτικό πολιτικό όφελος. Μην μου πείτε ότι έχει κάτι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ απ'' όλο αυτό!
Η ουσία πάντως είναι ότι πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Να θυμηθούμε το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και το γεγονός ότι αυτά ζουν ταυτόχρονα από την δική μας χρηματοδότηση, των πολιτών. Κι εμείς, οι πολίτες, δεν μπορούμε να χορηγούμε την βία και την ανομία. Από εκεί και πέρα ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Το Πανεπιστήμιο για τα μέτρα που δεν λαμβάνει, τα πολιτικά κόμματα που δίνουν άσυλο στην παρανομία και τους υπουργούς που συνεχίζουν να χρηματοδοτούν Πανεπιστήμια που δεν πληρούν το άτυπο συμβόλαιο πουν έχουν υπογράψει με την κοινωνία.
Θανάσης Μαυρίδης
