Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Τη Μεγάλη Πέμπτη η Uber ανακοίνωσε ότι αναστέλλει τη λειτουργία της υπηρεσίας UberX στην Ελλάδα. Αιτία της απόφασης, που αφήνει εκατοντάδες εργαζόμενους στην ανεργία, είναι ο νόμος της κυβέρνησης των «Συριζανέλ» που καθιστά αδύνατη τη λειτουργία της UberX στη χώρα μας.
Σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που κατατάσσεται στον πάτο της οικονομικής ελευθερίας παγκοσμίως, τέτοια άτυπα μονοπώλια και ολιγοπώλια υπάρχουν παντού. Το μήνυμα της κυβέρνησης προς τους επίδοξους καινοτόμους start-uppers και επιχειρηματίες είναι ξεκάθαρο: εφόσον δεν πειράξουν την πολιτική πελατεία της κυβέρνησης και εφόσον αντέξουν την αισχρή φορολόγηση, τότε ίσως τους αφήσει να δοκιμάσουν την τύχη τους στην ελληνική αγορά.
Οι δύο κόσμοι του ελληνικού «υπαρκτού σουρεαλισμού» συγκρούονται εν μέσω πασχαλινής διάθεσης. Και ψάχνοντας αμαρτωλές καταστάσεις να κάνουν παρέα στην αμαρτωλή Uber, βρήκα την Μαρία Μαγδαληνή! Αυτή που η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί ότι δεν πρέπει να την ταυτίζουμε με την πόρνη που περιφερόταν γύρω από τον Ιησού. Την γυναίκα που μπορεί και να παντρεύτηκε τον Χριστό, πριν πάρει το δρόμο για τον Γολγοθά.
Τόσο αμαρτωλή πάντως που ήταν η Μαγδαληνή δεν υπάρχει περίπτωση να μην έπαιρνε Uber. Η τουλάχιστον Taxi beat. Κι όταν στο τέλος, έπεφτε στα χέρια του Σπίρτζη, ο Θύμιος Λυμπερόπουλος θα την ανάγκαζε σε μετάνοια ή θα την έσπρωχνε στον λιθοβολισμό.
Οι γιορτές, τα τραγούδια, οι ζωγραφιές, τα σύμβολα είναι καμπάνες στα μυαλά των ανθρώπων να ξυπνήσουν τον κόσμο. Ο καθένας ό τι θέλει να ζήσει το ζει. Κι ό,τι θέλει να μοιραστεί με τους άλλους το μοιράζεται. Τις λειτουργίες, την πομπή του Επιταφίου, τα βαρετά βλέμματα των συνηθισμένων ανθρώπων πάνω από τη λάμψη των κεριών τους, τις πλαστικές καρέκλες στο σκηνικό μιας σκουριασμένης σούβλας. Σε μια ελεύθερη αγορά και σ΄έναν κόσμο ορθάνοιχτο στις προκλήσεις, οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι θα χαθούν. Όσο όμως μπορούν, αντιστέκονται και πολεμούν.
Σε κάθε Πάσχα, κάτι προκλητικό θα βρεις να μετρήσεις. Από έναν γαλανόλευκο σταθερό σταυρό μέσα στα κύματα του Αιγαίου μέχρι τα καλλίγραμμα πόδια της Μαγδαληνής, στο προαύλιο μιας Εκκλησίας. Αυτά τα πόδια που βγαίνουν βόλτα κάθε Μεγάλη Εβδομάδα. Τα σκαρφαλωμένα στις κατακόκκινες γόβες που χτυπούν αλύπητα το πλακόστρωτο και τα βλέμματα των ανδρών. Τα αδηφάγα αυτά καρφώματα που κρύβονται να μην μαρτυρήσουν την «σταύρωση» που επιθυμούν.
Σε κοινωνίες βραδύτητας, σαν τη δική μας, δεν επιτρέπονται οι προκλήσεις. Όσες είναι να κρυφτούν κάτω από το χαλί, τις ανεχόμαστε. Τις άλλες τις τρώει το μαύρο σκοτάδι του πολιτικού συτήματος, ο κρατισμός και ο πελατειασμός.
Ό,τι πιο ωραίο στην Ανάσταση είναι οι κόκκινες παπαρούνες στα λιβάδια και τα γυμνασμένα πόδια της Μαγδαληνής στις εκκλησίες. Ετοιμα «να πουλήσουν το κορμί της, στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες» όπως λέει κι ο Χριστιανόπουλος. Και μαζεμένοι οι «πιστοί» της, ικέτες και πρόθυμοι να τα αλείψουν με μύρο και να ασπαστούν το Χριστό για την αγάπη της, «γιατί ο έρωτας ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια κι ίσως μείνει αιώνια τ' όνομά του σα σύμβολο εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν».
«Αιώνες βραδυκίνητοι» με τις επαναλήψεις τους, έδωσαν το αίμα της Μαγδαληνής στο σύρσιμο των ποδιών της. Και πάντα, κάθε Λαμπρή, σε εκκλησίες και πλατείες, έρωτας, λίμπιντο, λαγνεία και θείο πάθος ανεβάζουν Χριστούς αμέτρητους στον Γολγοθά της.
Νομίζω ότι μόνο σε ένα αμαρτωλό πεντακάθαρο Uber θα έμπαινε μια τέτοια προκλητική και αισθησιακή «αναστάσιμη πόρνη»...
