Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η κατάρρευση των τιμών των τραπεζικών μετοχών συνοδεύτηκε από την κλασσική επωδό, περί καταραμένων κερδοσκόπων. Γύπες που σορτάρουν, κοράκια που αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια και από πίσω ακουγόταν το ποδοβολητό των Μινώταυρων του νεοφιλελευθερισμού. Και όλα αυτά ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας των ζώων.
Είναι απίστευτο να χρησιμοποιούνται είδη ζώων και μυθικά πλάσματα, σε μια προσπάθεια ερμηνείας μιας πραγματικότητας που μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά είναι εκεί. Και μόνο το γεγονός πως μετά από τρεις ανακεφαλοποιήσεις ύφους 43 δισ., υφίσταται ακόμα το ερώτημα της επαρκούς η μη κεφαλαιακής ισχύος των τραπεζών, είναι από μόνο του πρόβλημα. Συγγνώμη, αλλά αυτή είναι η απλή αλήθεια. Και δεν φταίει στο παραμικρό ο επενδυτής από το μακρινό Τέξας, ή την κοντινή Ζυρίχη που βρίσκει την ευκαιρία για να βγάλει λεφτά πάνω στο θολό και ομιχλώδες τοπίο του εγχωρίου τραπεζικού συστήματος.
Μετά το συνταξιοδοτικό, το θέμα που απασχολεί περισσότερο τα οικονομικά αλλά και τα πολιτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εδώ και χρόνια, είναι το ύψoς των NPLs, η μείωση των NPEs, οι πωλήσεις των κόκκινων δανείων στα εξειδικευμένα funds, η αναδιαρθρώσεις των δανειακών χαρτοφυλακίων, οι εθελούσιες έξοδοι, οι αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών, η αγωνία για τα stress tests, η δημοσιοποίηση μιας μεγάλης ποικιλίας δεικτών όσον αφορά στην βιωσιμότητα των τραπεζών, οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί, οι πλειστηριασμοί των ακινήτων που καταλήγουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών και εδώ και κάποιους μήνες το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός τύπου bad bank. Συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων, σενάρια επί σεναρίων, αλλά για την ουσία τίποτα.
Οι ξένοι κατά βάσιν σκέφτονται απλά και λογικά. Τι εμπορεύονται οι τράπεζες; Χρήμα. Τι χρειάζονται οι τράπεζες για να εμπορεύονται χρήμα; Χρειάζονται κεφάλαια και καταθέσεις. Έχουν κεφάλαια; Όχι. Έχουν καταθέσεις; Όχι. Επομένως τι κάνουμε; Πουλάμε! Ουδόλως πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν η λήψη θέσεων “short” από μεγάλους παίκτες του χρηματιστηρίου εδώ και καιρό.
Αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος το προβλήματος αναζητούσαν την ευκαιρία. Και πράγματι μέσα σε 2-3 συνεδριάσεις αποκόμισαν σημαντικά κέρδη, από τις θέσεις που είχαν λάβει εδώ και πολύ καιρό, με ιδιαίτερη υπομονή και σε πείσμα του κλίματος επίπλαστης αισιοδοξίας που κυριαρχούσε λόγω της υποτιθέμενης εξόδου της χώρας από τα μνημόνια.
Και το QCM Fund, είχε χαρακτηριστεί κι αυτό ως κερδοσκοπικό κοράκι, καθώς ουδείς επιθυμούσε να παραδεχθεί πως ένα από τα λαμπερά κοσμήματα του ελληνικού χρηματιστηρίου, το Folli Follie, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας ευτελής παραμορφωτικός καθρέφτης. Και τρέχει λαχανιασμένη η επιτροπή κεφαλαιαγοράς να βρει τους υποτιμητικούς κερδοσκόπους και να καταγράψει τις κινήσεις τους, όταν τους είχε ήδη προσφέρει στο πιάτο για πρωινό, την ευκαιρία του κέρδους από τις κινήσεις short, τόσο στην περίπτωση της Folli Follie, αλλά και της ΔΕΗ.
Κλείνοντας, ας θυμηθούμε και το μυθικό Μινώταυρο που αρκετοί χρησιμοποιούν, κραδαίνοντας απειλητικά πάνω από το κεφάλι μας τις αρχές του Φιλελευθερισμού και της Οικονομικής Ελευθερίας, ως συντελεστές της καταστροφής, την ίδια στιγμή που στην καταστροφή μας έχει οδηγήσει ο κρατισμός και το στρεβλό, προστατευτικό και κλειστό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας.
Αντί να κυνηγάμε τους γύπες, τα κοράκια, τους μινώταυρους και τα λοιπούς εχθρούς του χρηματιστηρίου, της οικονομίας, της χώρας και του έθνους, ας κάτσουμε στο τραπέζι να ασχοληθούμε με αυτά που πρέπει να γίνουν, αντί απλά να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τις ραγδαίες επιπτώσεις των επιλογών μας. Δεν φταίει το ζωικό βασίλειο, για τις επιλογές μας.
