Γειά σου Θανάση!
Πωπω, πότε έφτασε στο τέλος του κι αυτό το καλοκαίρι, ούτε που το κατάλαβα. Και μαζί μ' αυτό τελείωσαν και όλες οι μεγάλες διοργανώσεις αγωνιστικής ιστιοπλοΐας.
Ξέρεις Θανάση, αν και ναυτική χώρα η Ελλάδα, όταν κάποιος ακούει ιστιοπλοΐα νομίζει ότι πρόκειται για ένα άθλημα που απευθύνεται στους σούπερ πλούσιους και αποφεύγει να ασχοληθεί. Να ξέρεις όμως δεν είναι έτσι. Το ίδιο και η κρουαζιέρα αναψυχής. Δεν είναι ακριβές διακοπές.
Τέλος πάντων, φέτος συμμετείχα σε πολλές από τις μεγάλες διοργανώσεις. Διασχίσαμε το Αιγαίο απ' άκρη σ' άκρη και από εκεί ταξιδέψαμε ως πέρα, το Ιόνιο. Όλα τα νησιά ήταν πανέμορφα, κανένα δεν μπορώ να ξεχωρίσω.
Μπορώ όμως να ξεχωρίσω αυτά που είδα ως προς τις υποδομές. Τρία πράγματα ζητάνε τα σκάφη, Θανάση μου: νερό, ρεύμα και πάγο. Τίποτα άλλο. Κι όμως υπήρχαν νησιά πολυδιαφημισμένα που είχαν ελλείψεις ακόμη και σε αυτά τα απλά. Pillar που τοποθετήθηκαν πριν χρόνια κι ακόμη δεν συνδεθεί με ρεύμα, βρύσες που δεν έβγαζαν σταγόνα νερό. Κάποιες κακές γλώσσες μας μίλησαν για συμφέροντα που δεν αφήνουν τα νησιά μας να αναπτυχθούν σωστά και να μπορούν ευπρεπώς να υποδέχονται τους τουρίστες. Λίγες οι φωτεινές εξαιρέσεις, όπως το μικρό λιμανάκι της Λιναριάς της Σκύρου. Πραγματικό κόσμημα, Θανάση μου. Με πλυντήρια, δανειστική βιβλιοθήκη, ντουζιέρες πεντακάθαρες, ίντερνετ κι εκτυπωτές, πυροσβεστήρες, καροτσάκια για εύκολες μεταφορές, ειδικά διαμορφωμένους χώρους για τα λύματα. Ό,τι και να πω γι' αυτό το λιμανάκι, θα είναι λίγο. Δεν μιλάω, βεβαίως, για κάποιες μεγάλες μαρίνες όπως αυτή της Λευκάδας. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτές και κάπως τα πράγματα ισορροπούν.
Θα μου πεις, εδώ κοτζάμ μαρίνα Αλίμου, μία από τις μεγαλύτερες τουριστικές μαρίνες της χώρας και φωνάζει από μακρυά "διώξτε τους τουρίστες", στα μικρά λιμάνια των νησιών κόλλησα εγώ;
Αμ το άλλο; Υπάρχουν Θανάση μου αγώνες που πάλι σύμφωνα με τις κακές γλώσσες στήθηκαν μόνο και μόνο για να φαγωθεί δημόσιο χρήμα. Φήμες μιλάνε για πολλά εκατομμύρια να φεύγουν στα σάντουιτς των επιτροπών. Εγώ δεν ξέρω, μια σαλάτα τρώω συνήθως το καλοκαίρι. Πάντως, την αλήθεια θα την πω. Υπήρξαν αγώνες φτωχοί, που σε έκαναν να αναρωτιέσαι 'τόσα λεφτά που πήραν, τι τα έκαναν;'
Ξέρω, θα γελάσεις με αυτά που σου λέω. Ο κόσμος έχει σοβαρότερα προβλήματα. Εγώ να δεις που πάλι με κυνηγάει η εφορία. Όμως, Θανάση μου, ένα θα σου πω. Κοίτα γύρω σου. Κοίτα την Κροατία, την Ιταλία, τη Μάλτα, την Τουρκία… Αυτές οι χώρες είναι χαζές που παίρνουν την ιστιοπλοΐα στα σοβαρά; Είτε την αγωνιστική είτε την αναψυχής.
Θα σε πάρω μία μέρα μαζί μου στη μαρίνα να δεις πώς γίνεται το τσεκ-ιν. Για να μπορεί να φύγει ένα σκάφος, το λιμεναρχείο πρέπει να ελέγξει όλα τα χαρτιά του. Ολόκληρο ντοσιέ κουβαλάμε πάντα. Κάποια στιγμή έφτιαξαν τη λεγόμενη καρτέλα. Σε αυτή αναφέρονται όλα τα χαρτιά και δίπλα η ημερομηνία μέχρι την οποία είναι σε ισχύ. Και δίπλα έχει την στρογγυλή τη σφραγίδα αυτή που γράφει Ελληνική Δημοκρατία. Σε μία καρτέλα, δηλαδή, με την σφραγίδα του κράτους, μπορείς εύκολα κι απλά να πάρεις όλες τις πληροφορίες που θες. Αλλά όχι! Σου ζητάνε μαζί και τα χαρτιά να ελέγξουν ότι όντως η καρτέλα που οι ίδιοι σου έδωσαν, οι ίδιοι σου υπέγραψαν και οι ίδιοι σου σφράγισαν, τα λέει καλά.
Δεν ξέρω Θανάση μου… Είμαι απελπισμένη. Καμιά φορά σκέφτομαι να πάρω το σκάφος και να πάω να αράξω σε κάποιο ξένο λιμανάκι. Και να μη ξαναγυρίσω ποτέ.
Σε φιλώ,
Κούλα
