Χρειαζόμαστε περισσότερους... Πρεμ Γουάτσα να εμπιστευθούν τη χώρα, και να πάρουν το "στοίχημα Ελλάδα", γιατί ευκαιρίες υπάρχουν, εκείνο που λείπει είναι η πολιτική σταθερότητα και η κυβερνητική σοβαρότητα.
Στη φράση αυτή συνοψίζει, ο σύμβουλος επιχειρήσεων Γιώργος Προκοπάκης, μιλώντας στο Liberal.gr, το μήνυμα που συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία η συμφωνία συγχώνευσης Eurobank-Grivalia, τονίζοντας με νόημα ότι για να γίνουν τέτοια deals χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας να σκέφτεται αντισυμβατικά, έξω από τη πεπατημένη.
Και εκτιμά ότι τέτοιες κινήσεις θα πολλαπλασιαστούν μόνο αν η κυβέρνηση αφήσει την επιχειρηματικότητα να δραστηριοποιείται χωρίς παρεμβάσεις, και περιοριστεί στην αποτελεσματική λειτουργία των ρυθμιστικών αρχών και του κανονιστικού πλαισίου, θυμίζοντας ταυτόχρονα ότι η υποχρέωση για πολιτικές αντιμετώπισης κόκκινων δανείων, προβλέπονταν ήδη από το 3ο Μνημόνιο, το καλοκαίρι του 2015. Οι ιδεοληψίες όμως της κυβέρνησης καθυστέρησαν πολύ την εφαρμογή τους.
"Φαντασθείτε τον καημένο τον Γουάτσα στις συχνές επισκέψεις του, να πρέπει να συζητά με ανώτατα κυβερνητικά στελέχη για χαριτωμενιές, όπως το παράλληλο τραπεζικό σύστημα, ενώ αυτός είχε τα λεφτά των επενδυτών του (και το κεφάλι του στον τορβά) επενδεδυμένα σε συστημική τράπεζα, εντός του πλαισίου που καθορίζουν οι επόπτες”, λέει χαρακτηριστικά ο κ. Προκοπάκης.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Τι σημαίνει ευρύτερα για την οικονομία το deal Eurobank- Grivalia; Εκτός του ότι η τράπεζα ενισχύεται κεφαλαιακά και περιορίζει τους κινδύνους, μήπως το deal σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη χώρα μας;
Είμαι από τους πάντα αισιόδοξος, από αυτούς που έχουν εμπιστοσύνη στη χώρα μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση προκύπτει πως πρέπει να έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα στελέχη στην ελληνική οικονομία. Αποδεικνύεται πως λύσεις για τα προβλήματα υπήρχαν και υπάρχουν.
Αυτό που χρειάζεται είναι η σκέψη "out of the box", η αποφασιστικότητα και η εμπιστοσύνη των stakeholders στο σχέδιο. Ας έχουμε υπ' όψιν πως βαρίδι στην εκπόνηση πολιτικών αντιμετώπισης κόκκινων δανείων ήταν η ιδεοληπτική αβελτηρία της κυβέρνησης. Θυμίζω πως, σύμφωνα με το μνημόνιο, πολιτική NPLs/NPEs έπρεπε να υπάρχει από τον Οκτώβριο 2015! Όπως βλέπουμε, τώρα φτιάχνεται με τους σχεδιασμούς ΤΧΣ/ΤτΕ και τις κινήσεις Eurobank.
- Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση γα να προσελκύσει κι άλλους Γουάτσα στην Ελλάδα;
Είναι προφανές πως η προσέλκυση επενδυτών με μακροπρόθεσμο ορίζοντα είναι η συνταγή της επιτυχίας. Χρειαζόμαστε κάποιοι να πάρουν το «στοίχημα-Ελλάδα», όπως έκανε ο Γουάτσα από το 2014. Προφανώς πρέπει να υπάρχει και το αντικείμενο ενός στοιχήματος – δεν φτάνει όμως. Χρειάζεται καθαρό θεσμικό πλαίσιο και η ύπαρξη ικανής ομάδας διαχείρισης (management team).
Αν το σκεφθούμε λίγο, χωρίς το σημερινό κανονιστικό πλαίσιο, το deal θα ήταν αδιανόητο. Θυμηθείτε τις φωνές από πολλές πλευρές της κοινωνίας και της οικονομίας για τον «αφελληνισμό των τραπεζών» και τα «κοράκια που θα μας πιουν το αίμα». Επίσης, κανένας Γουάτσα δεν μπορεί να κάνει διαφορά χωρίς το τοπικό μάνατζμεντ.
Ειδικά για την Eurobank ας θυμηθούμε πως την Άνοιξη του 2013, με την ακύρωση της συγχώνευσης με την Εθνική, η τράπεζα ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση, με φοβερά ανοίγματα, με τον κύριο μέτοχο να την έχει εγκαταλείψει. Στην πορεία μέχρι σήμερα συνεισέφεραν οι νέοι μέτοχοι, αλλά είναι αδιαμφισβήτητη επιτυχία του management team.
- Η κίνηση του Γουάτσα είναι εύλογη με δεδομένη την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα θα ανακάμψει σημαντικά την επόμενη τετραετία. Όμως το διεθνές περιβάλλον δεν είναι ευνοϊκό. Πιστεύετε ότι αν αλλάξουμε πολιτική μπορούμε να εξελιχθούμε σε επενδυτικό προορισμό και να σημειώσουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης;
Οι επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα υπάρχουν. Οι θεσμικές αλλαγές που έχουν γίνει κατά την μνημονιακή οκταετία καθαρίζουν το πλαίσιο του επιχειρείν σε ορισμένους τομείς όπως τον χρηματοοικονομικό.
Χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και κυβερνητική σοβαρότητα. Φαντασθείτε τον καημένο τον Γουάτσα στις συχνές επισκέψεις του να πρέπει να συζητά με ανώτατα κυβερνητικά στελέχη για "χαριτωμενιές" όπως το παράλληλο τραπεζικό σύστημα, ενώ αυτός είχε τα λεφτά των επενδυτών του (και το κεφάλι του στον "τορβά") επενδεδυμένα σε συστημική τράπεζα, εντός του πλαισίου που καθορίζουν οι επόπτες.
Η κυβέρνηση, πρέπει να αφήνει την επιχειρηματικότητα να δραστηριοποιείται χωρίς παρεμβάσεις – δουλειά της είναι οι ρυθμιστικές αρχές και το κανονιστικό πλαίσιο να λειτουργούν αποτελεσματικά.
- Έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες να εγκαταλείπουν τις μη τραπεζικές δραστηριότητες. Εδώ βλέπουμε το αντίθετο, ότι η Eurobank εστιάζει με τη κίνηση αυτή στα ακίνητα. Τι μας δείχνει αυτό;
Η εγκατάλειψη των μη τραπεζικών δραστηριοτήτων υπήρξε πανευρωπαϊκή πολιτική – η σχετική παρότρυνση έγινε ρητά στη σύνοδο κορυφής της 25-26/10/2011, μαζί με την απόφαση για το ελληνικό κούρεμα. Για κάποιες από τις τράπεζες, ο κύκλος ενίσχυσης της κεφαλαιακής τους βάσης μέσω της πώλησης στοιχείων ενεργητικού έχει ολοκληρωθεί – η Eurobank είναι μία απ' αυτές.
Δεν «βλέπω» την συγκεκριμένη κίνηση ως εστίαση στα ακίνητα. Πρόκειται για κίνηση που φέρνει πολλαπλά οφέλη: κεφαλαιακή ενίσχυση, ταχεία μείωση NPEs, δυνατότητα να ασκηθεί ανταγωνιστική τραπεζική σε 12-18 μήνες. Δεν είναι η «πάντρεμα δραστηριοτήτων» το χαρακτηριστικό – είναι η δομή του προκύπτοντος ομίλου. Πρόκειται για εξαιρετική επιλογή και αποτελεσματική εκτέλεση για την ικανοποίηση των επί μέρους στόχων.
- Στην Ελλάδα ασκούμε συνεχώς κριτική στο ρόλο του Δημοσίου. Πιστεύετε ότι ο ιδιωτικός τομέας ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στο ρόλο του να συμβάλλει στην ανάκαμψη της οικονομίας ή τελικά είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτος;
Ο ιδιωτικός τομέας, αντίθετα με το δημόσιο που έχει κεντρική διαχείριση, είναι ένα σύνολο χιλιάδων ιδιαίτερων περιπτώσεων και «ατομικοτήτων». Συμβάλλει ή όχι στην ανάκαμψη ως συνισταμένη των ιδιαίτερων περιπτώσεων – εξ αυτού και οι αντιφάσεις.
Την ίδια περίοδο που ναυαρχίδες της βιομηχανίας φεύγουν από τη χώρα, έχουμε το σημερινό deal. Την ανάκαμψη πάντως θα φέρει ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος-επιχειρηματίας. Δεδομένου ότι ευκαιρίες υπάρχουν, το πλαίσιο του επιχειρείν (φορολογία, εισφορές, κανονιστικό πλαίσιο, γραφειοκρατία, δικαιοσύνη) θα καθορίσει πόσο γρήγορα η συνισταμένη του ιδιωτικού τομέα θα δείχνει καθαρά προς την ανάκαμψη.
