Του Σάκη Μουμτζή
Το έγκυρο περιοδικό Forbes σχολιάζει την είδηση πως οι τηλεοπτικοί σταθμοί της Βενεζουέλας, που ελέγχονται όλοι από το καθεστώς του φημισμένου «διατροφολόγου» Μαδούρο, παρουσίασαν εικόνες από πενόμενους Έλληνες, περιγράφοντας με αυτόν τον τρόπο την θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Μάλιστα οι σχολιαστές, πιστοί στα σοσιαλιστικά ιδεώδη τους, την αποδίδουν στον καπιταλισμό και στην παγκοσμιοποίηση.
Είναι τραγικό, ένα κράτος ενταγμένο στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ να χλευάζεται ή να προκαλεί αισθήματα οίκτου σε μια χώρα που πάντα ήταν τριτοκοσμική και τα τελευταία χρόνια και χρεοκοπημένη. Προφανώς, οι προπαγανδιστές του Τσαβισμού χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να αποδείξουν πόσο κακός είναι ο καπιταλισμός και πως ακόμα και μέσα στην πολιτισμένη Ευρώπη υπάρχει μια χώρα που δυσπραγεί.
Το τι συνέβη και γίναμε η χλεύη αυτών των ανθρώπων, είναι γνωστό και υπάρχουν και πολλές ερμηνείες. Ο καθένας ασπάζεται αυτήν που είναι πιο κοντά στις πολιτικές πεποιθήσεις του. Όμως το ερώτημα δεν είναι πώς βρεθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση, αλλά γιατί έξι χρόνια μετά, βρισκόμαστε σε ακόμα χειρότερη θέση.
Η τομή πραγματοποιήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2015, όταν σάλταρε στην εξουσία ένα κόμμα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες, εκινείτο στο 4-5% του εκλογικού σώματος. Ένα κόμμα που μεγάλωσε απότομα, λόγω ακριβώς της κρίσης. Ήταν δημιούργημά της.
Είναι πολύ λογικό, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να έχει αντιληφθεί, πως η επιβίωση του κόμματος τους είναι συνυφασμένη με την παράταση της παρούσας κατάστασης. Μόνον με τη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας μπορούν να επιβιώσουν πολιτικά. Άλλωστε, αυτά τα δύο στοιχεία αποτελούν βασικά γνωρίσματα της Αριστεράς.
Όταν υπάρχει προσδοκία για ανάπτυξη, όταν υπάρχει η αισιοδοξία για το μέλλον, όταν ο κάθε πολίτης έχει το προσωπικό του όραμα, τότε η Αριστερά βρίσκεται στο περιθώριο. Γιατί σε αυτόν τον πολιτικό χώρο καταφεύγουν οι κοινωνικά αποκλεισμένοι, από αγανάκτηση.
Γνωρίζουν πως η κοινωνία που επαγγέλλεται η Αριστερά δεν θα τους λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά μέσα στην απελπισία τους, ικανοποιούνται που θα δημιουργήσει προβλήματα στους άλλους. Θα τους φέρει κοντά τους.
Η καταστροφή των υπαρχουσών κοινωνικών δομών και η αντικατάστασή τους από άλλες, είναι καταστατική αρχή όλων των μαρξιστικών κομμάτων. Η αποδιάρθρωση της κοινωνίας και η παραγωγή φτώχειας είναι οι απαραίτητοι όροι για την μακροημέρευσή τους στην εξουσία.
Το ζούμε εδώ και δύο χρόνια στην πατρίδα μας. Αυτή η καθημερινή καταβύθιση δεν είναι τυχαία. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν οι σπουδαγμένοι στα Βρετανικά πανεπιστήμια υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, πως η αξιοποίηση του Ελληνικού θα δημιουργήσει τουλάχιστον 50.000 θέσεις εργασίας και θα προσθέσει 0,5% στο ΑΕΠ.
Κι όμως. Δεν αδιαφορούν. Δεν είναι ανόητοι, ούτε άχρηστοι. Είναι μαρξιστές και δεν επιθυμούν την ανάπτυξη. Η υπονόμευση της οικονομίας, είναι μια συνειδητή πράξη. Έχει και δόλο και πρόθεση. Προτιμούν να προκαλούμε τη λύπηση των δυστυχισμένων κατοίκων της Βενεζουέλας, παρά να εισπράττουμε τα εύσημα των Ευρωπαίων εταίρων μας.
