Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα. Η Τράπεζα Αττικής «πληγώνει» επειδή είναι μαχαιριά στην καρδιά μιας ιδεοληψίας, ότι ετούτοι εδώ είναι «καθαροί». Προσέξτε! Σε εποχή capital controls ο κ. Καλογρίτσας παίρνει πολλαπλάσια δάνεια απ' ότι στο παρελθόν με bonus επιτόκια της χαράς. Αυτό, λέει, δεν είναι διαπλοκή. Όπως η τρόικα δεν είναι πλέον τρόικα, αλλά… θεσμοί!
Ο ίδιος επιχειρηματίας, ο κ. Καλογρίτσας, συμβαίνει να είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Κάτι σαν τον Γκαστόνε των Μίκυ Μάους. Δεν είναι μόνο που στραβώθηκαν οι άνθρωποι στην Τράπεζα Αττικής και τους έδωσαν τα κλειδιά της Τράπεζας. Είναι που η ίδια κυβέρνηση έσπασε σε πολλές εργολαβίες τον έργο του δρόμου Πάτρας -Πύργου. Εδώ να δείτε τύχη. Αν δεν είχε σπάσει η εργολαβία σε πολλά κομμάτια, τότε η κατασκευαστική του κ. Καλογρίτσα δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στο έργο, καθώς δεν έχει τα τυπικά από τον νόμο προσόντα. Αλλά ο κ. Καλογρίτσας έχει την τύχη του Γκαστόνε. Το έργο έσπασε και ως δια μαγείας μπόρεσε αυτός να συμμετάσχει και να πάρει μέχρι σήμερα όλα τα κομμάτια του έργου που έχουν προκηρυχτεί…
Η διαπλοκή είναι ένας χορός που χρειάζεται δύο για να χορευτεί. Από την μία ο πολιτικός κόσμος και από την άλλη ο επιχειρηματικός. Εκείνοι που αποφασίζουν για το ποιος θα πάρει τις δουλειές κι οι άλλοι που έχουν στα χέρια τους την οικονομική ισχύ. Το deal είναι απλό: Ο ένας δίνει τις δουλειές και ο άλλος αναλαμβάνει να δείξει την ευγνωμοσύνη του.
Η διαπλοκή υπήρχε χτες και είναι βέβαιο ότι υπάρχει και σήμερα. Σε σχέση με το χτες δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά ως προς την ένταση του φαινομένου. Εκεί που παρατηρούμε κάτι διαφορετικό είναι το πόσο ξεδιάντροπα συμπεριφέρεται η πολιτική εξουσία. Κάνει πράγματα που δεν θα τολμούσαν άλλοι στο παρελθόν. Δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Κι η Τράπεζα Αττικής είναι μία καλή απόδειξη γι αυτό.
Κι αυτό συμβαίνει επειδή ο ελληνικός λαός έχει σχηματίσει την πεποίθηση ότι αυτοί εδώ είναι καλοί άνθρωποι, τίμιοι, αμόλυντοι. Ο μύθος του ηθικού πλεονεκτήματος τους κάνει να γίνονται ωμοί και απρόσεκτοι. Δεν τους ενοχλεί, επειδή οι πεποιθήσεις του κόσμου δύσκολα γκρεμίζονται κι αυτό το γνωρίζουν.
Ακόμη κι αν τους πιάσουν με το αρνί στον ώμο, όπως συμβαίνει τώρα με την υπόθεση της Τράπεζας Αττικής, δεν κινδυνεύουν άμεσα από την οργή του κόσμου. Τουλάχιστον όχι γι αυτό τον λόγο. Κι αυτό διότι έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι οι «άλλοι» έκαναν χειρότερα. Ψάχνοντας κανείς να δει τι άλλαξε σήμερα σε σχέση με χτες, θα διαπιστώσει ότι η Αττική Οδός είναι ακόμη στην θέση της και ότι οι ίδιες οικογένειες που είχαν στα χέρια τους την οικονομική ισχύ της χώρας εξακολουθούν να κυριαρχούν στα ελληνικά πράγματα. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά εκείνοι παραμένουν εδώ και μάλιστα πανίσχυροι.
Παρόλα αυτά, η αποκάλυψη του πορίσματος της Τράπεζας της Ελλάδας για την Αττικής «πόνεσε». Όχι γιατί αποδείχτηκε ότι στις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει διαπλοκή. Όχι γιατί δήθεν εκτέθηκαν. Αλλά διότι αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός λειτουργίας. Όχι γενικά κι αόριστα ότι κάποιος επιχειρηματίας ευνοήθηκε. Αλλά το πώς ακριβώς ευνοήθηκε. Κι αν ενώσει κανείς τις γραμμές μπορεί να στηρίξει τα περί ισχυρών ανταλλαγμάτων. Αυτό ναι, είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο κι όχι ένα κατασκεύασμα των παρακρατικών. Η υπόθεση της Τράπεζας Αττικής «πονάει» επειδή αποκαλύπτει πέρα από πρόσωπα και τον τρόπο. Είναι σαν να λέμε ότι είχαμε μέχρι χτες το θύμα και τον ένοχο, αλλά μας έλειπε το φονικό όπλο.
Είναι, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ μία κυβέρνηση που ευνοεί την διαπλοκή; Ναι, όπως ακριβώς την ευνοούσαν κι οι προηγούμενες. Το έχουμε ξαναπεί! Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κι αυτός ένα κομμάτι της μεταπολίτευσης. Είναι ίσως το τελευταίο ανάχωμα της.
Το πραγματικό πρόβλημα μιας μελλοντικής κυβέρνησης με φιλελεύθερο πρόσημο θα είναι ακριβώς αυτό! Πως θα κατορθώσει να σπάσει την αλυσίδα της διαπλοκής και να επιτρέψει έτσι σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού να γίνουν κοινωνοί της οικονομικής ανάκαμψης. Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα της διαπλοκής είναι ότι δεν επιτρέπει σε άλλους να μεγαλώσουν, να αναπτυχθούν και να απειλήσουν εν τέλει την παντοκρατορία της. Η διαπλοκή πρέπει να κτυπηθεί, αλλά όχι μόνο για λόγους ηθικής. Πρέπει να κτυπηθεί αποφασιστικά επειδή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ανάπτυξης.
Θανάσης Μαυρίδης
