Του Γιάννη Λοβέρδου
Ήταν Μάρτιος του 2017 όταν σε μια συνέντευξη του, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι έχει αντιληφθεί ότι η «ερωτική σχέση», που είχε διαμορφώσει με τον ελληνικό λαό τα προηγούμενα χρόνια, είχε πλέον τερματισθεί. Ένα χρόνο μετά, η σχέση αυτή έχει επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι, που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ. Τσίπρας προσωπικά βρίσκονται σε διαδικασία αποδρομής, που δεν μπορεί να σταματήσει ότι κι αν εφεύρει το Μαξίμου για να σταματήσει την φθορά της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού προσωπικά. Είναι προφανές ότι πλέον τίποτα από όσα σχεδίαζε το επικοινωνιακό επιτελείο δεν αποδίδει τα οφέλη, που προσδοκούσε.
Αρχής γενομένης από το Σκοπιανό, το οποίο είχε θεωρηθεί μια βέβαιη επιτυχία για την κυβέρνηση και μια μεγάλη αποτυχία για τη ΝΔ, καθώς θα την έφερνε σε δύσκολη θέση, ενώ θα ενίσχυε τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, όπως ισχυρίζονταν από το περιβάλλον του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Το Σκοπιανό, ιδίως μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, γύρισε σε μπούμερανγκ εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και εξελίσσεται πολύ άσχημα για την κυβέρνηση, που αναζητεί εύλογο τρόπο απαγκίστρωσης από μια συμφωνία, που πολλοί θεωρούν ως την «ταφόπλακα» του. Ομοίως, η δήθεν «καθαρή έξοδος» από τα Μνημόνια, που ήταν, και παραμένει, το κεντρικό αφήγημα του κυβερνώντος κόμματος, δεν φαίνεται να πείθει τους πολίτες, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις καίρια επισημαίνουν.
Αντίθετα, οι Έλληνες θεωρούν, και σωστά, ότι η λιτότητα θα συνεχισθεί και μετά τον Αύγουστο του 2018 κι ότι η πολυπόθητη ανάκαμψη κι ουσιαστική ανάπτυξη της οικονομίας, αργεί πολύ ακόμα. Μάλιστα, κι οι προσπάθειες αντιπερισπασμού, σε ένα θεωρητικά προνομιακό πεδίο για την κυβέρνηση, αυτό της σκανδαλολογίας, δεν απέδωσε τους καρπούς, που περίμεναν στο Μαξίμου, μετά και το φιάσκο της Novartis, που είχε προαναγγελθεί ως το...«μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Όταν σε μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό, τίποτα δεν βγαίνει, είναι πλέον προφανές ότι πλησιάζει το τέλος κι η εκλογική ήττα. Κι η ανατροπή της τάσης αυτής δεν είναι εφικτή, όπως επιβεβαιώνει κι η προσεκτική μελέτη όλων των δημοσκοπήσεων, που διενεργούνται. Μετά το μικρό κλείσιμο της ψαλίδας με τη ΝΔ, που είχε παρουσιασθεί στις έρευνες του φθινοπώρου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διατηρεί τεράστιο προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσεγγίζει η και ξεπερνά το 10%. Κάτι που δεν έχει καταγραφεί άλλη φορά στο παρελθόν. Ιδίως στην λεγόμενη παράσταση νίκης, που είναι και το καθοριστικό στοιχείο για την εκλογική επικράτηση ενός κόμματος, η πρωτοπορία της ΝΔ είναι συντριπτική και σαφώς μη αναστρέψιμη.
Υπό τις συνθήκες αυτές, η χώρα έχει ουσιαστικά εισέλθει σε οιονεί προεκλογική περίοδο, καθώς ολοένα και περισσότεροι συμφωνούν (μεταξύ των οποίων κι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και συνεταίρος του κ. Τσίπρα, κ. Καμμένος), ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαντλήσει την τετραετία κι ότι θα είναι υποχρεωμένη να προσφύγει στις κάλπες μέσα στο φθινόπωρο του 2018 (ως πιθανότερη ημερομηνία τον τελευταίο καιρό προκρίνεται η 11η Νοεμβρίου αλλά προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι μπορεί να γίνουν και πολύ νωρίτερα, από τα μέσα Σεπτεμβρίου και μετά).
Πλέον για το Μαξίμου, το θέμα δεν είναι να εμποδίσει την πρωτιά της ΝΔ, που είναι βεβαία. Αλλά να παρεμποδίσει την αυτοδυναμία της και να μην μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση ο Κυριάκος. Για το λόγο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να πάει στις πρόωρες εκλογές μέσα σε ένα κλίμα απόλυτης πόλωσης, που εγγίζει τα όρια ενός άτυπου διχασμού. Αυτό όμως θα έχει καταστροφικές συνέπειες και στην οικονομία και στα εθνικά θέματα και στην συνοχή της κοινωνίας, με τρόπο λίαν επιζήμιο για τη χώρα αλλά και υπονομευτικό για την επόμενη κυβέρνηση.
Αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει ούτε να απασχολεί τον κ. Τσίπρα και τους συντρόφους του. Αντίθετα, φαίνεται να επικρατεί η καταστροφική για την πατρίδα αντίληψη του «απαθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Η επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου θα παραλάβει μια σαφώς «καμμένη γη» και θα υποχρεωθεί να επιβάλλει τα μέτρα περικοπών συντάξεων και αφορολογήτου, που θα διευρύνουν την λιτότητα και την μειωμένη κατανάλωση στην αγορά και την κοινωνία.
Με γνώμονα το μικροκομματικό, όπως το αντιλαμβάνεται ο σημερινός πρωθυπουργός, συμφεροντάκι του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μερικές φορές, οι σύντροφοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι η κοινωνία στη διαφαινόμενη αυτή πορεία μπορεί να αντιδράσει στους νέους, καταστροφικούς σχεδιασμούς των συντρόφων του Μαξίμου. Εκτίμηση μου είναι ότι στις κάλπες του φθινοπώρου θα δώσει ευρεία κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στη ΝΔ, έστω κι αν σήμερα αυτό δεν προκύπτει σαφώς.
Φωτογραφία: Intimenews
