Του Σάκη Μουμτζή
Δεν θα έπρεπε να γραφούν πεντακόσιες λέξεις για να υποστηριχθεί το αυτονόητο. Πως ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται δίπλα στον νεοεκλεγμένο αρχηγό του κόμματος.
Δυστυχώς, αυτό καθίσταται αναγκαίο καθώς κάποιοι πρώην συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή ερωτοτροπούν με το σύστημα εξουσίας Τσίπρα-Καμμένου-Παυλόπουλου. Είναι λογικό, από την στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός έδειξε πως δεν τον ενδιαφέρει η επανεμφάνιση του στο ανώτατο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, κάποιοι από τους παλιούς του συνεργάτες να αναζητήσουν καινούργιους ρόλους, αποστασιοποιημένοι από το κόμμα που τους ανέδειξε.
Αυτό δεν σημαίνει πως ενεργούν με την έγκριση του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος βέβαια και δεν μπορεί να τους αποτρέψει να κάνουν αυτό που κάνουν. Ενήλικες άνθρωποι είναι, με πλήρη επίγνωση των πράξεων τους.
Ο ίδιος δε ο Κώστας Καραμανλής όσες φορές παρενέβη, λειτούργησε υποστηρικτικά προς την ηγεσία του κόμματος. Μάλιστα, πρόσφατα επιτέθηκε στον Π. Καμμένο, καθώς διαπίστωσε πως αυτός έκανε αδικαιολόγητα και προκλητικά χρήση του ονόματος του.
Έχω γράψει κατ΄επανάληψη, πως η Νέα Δημοκρατία δεν είναι μόνον ένα μεγάλο κόμμα. Είναι συγχρόνως και ένα σοβαρό κόμμα. Τιμά όλους αυτούς που διετέλεσαν αρχηγοί της και υπερασπίζεται τα πεπραγμένα τους, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σε άλλους πολιτικούς χώρους.
Ετσι, σήμερα όλα τα στελέχη της υπερασπίζονται το έργο της συγκυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου, όπως και ο Α.Σαμαράς υπερασπίστηκε το έργο της διακυβέρνησης Καραμανλή. Ενας πολιτικός οργανισμός που σέβεται τον εαυτό του, αυτοπροστατεύεται.
Είναι λογικό, οι αντίπαλοι πολιτικοί χώροι να επιζητούν, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να προχωρήσει σε πράξεις αυτοκριτικής για την διακυβέρνηση 2007-2009, στοχοποιώντας έτσι τον πρώην πρωθυπουργού. Αλλά είναι ακόμα λογικότερο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην το κάνει.
Το προέχον για τον νέο αρχηγό είναι η ενότητα του κόμματος, ένα βήμα πριν την εξουσία. Η εσωστρέφεια θα είναι καταστροφική και για την Νέα Δημοκρατία και για τον τόπο.
Αλλωστε, αν προχωρήσουμε και σε μια λογική ανάλυση της καταστάσεως, θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι συμφέρον θα είχε ο Κώστας Καραμανλής να υπονομεύσει την παράταξη που ίδρυσε ο θείος του, τώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας. Λογική απάντηση δεν υπάρχει.
Όλοι αυτοί οι ελάσσονες πολιτικοί και δημοσιογράφοι που αντιπολιτεύονται εκ των έσω την Νέα Δημοκρατία, υποστηρίζοντας εξ αντικειμένου τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετούν ένα άλλο σύστημα εξουσίας , με ρίζες στον κεντροδεξιό χώρο, που επέλεξε να συνυπάρξει με την ριζοσπαστική Αριστερά. Ενα σύστημα που έχει αυτονομηθεί απο τον Κώστα Καραμανλή. Η εξουσία είναι γλυκύτατη και προκλητική.
Ο Κώστας Καραμανλής, όπως και ο Αντώνης Σαμαράς έφτασαν στο ύψιστο σημείο της πολιτικής διαδρομής ενός πολιτικού. Εγιναν πρωθυπουργοί. Η ανθρώπινη φιλοδοξία τους ικανοποιήθηκε.
Τι πιο φυσιολογικό να στέκονται δίπλα στον νέο αρχηγό και να τον βοηθούν—όταν τους ζητηθεί—στο έργο του. Ολα τα υπόλοιπα είναι υποβολιμαία και αποσκοπούν να ανακόψουν την πορεία της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτήν την στιγμή είναι παντοδύναμος. Μπορεί να «κάνει παιχνίδι» και να μοιράσει ρόλους στην κατεύθυνση που αυτός επιθυμεί.
Εχει την στήριξη της ιστορικής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας.
