Ψάχνω έναν λόγο για τον οποίον ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήθελε να πάει άμεσα σε εκλογές και ειλικρινά δεν βρίσκω. Είτε οι εκλογές γίνουν τον Ιανουάριο, είτε τον Μάιο, είτε τον Σεπτέμβριο, οι διαφορές για τον Κυριάκο θα είναι «μικρές». Το αντίθετο, όσο πιο αργά πάμε στην κάλπη, τόσο πιο δύσκολο θα είναι στον Αλέξη να «παίξει» και πάλι με τις προεδρικές.
Οι εκλογές θα έπρεπε να έχουν γίνει πριν από δύο ή έστω έναν χρόνο. Για να αποφύγουμε τις ολέθριες επιλογές στα εθνικά θέματα και το τέλμα στην Οικονομία. Δεν έγιναν κι έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Δεν υπάρχει πλέον λόγος να τρέξει ο Κυριάκος να πληρώσει πολιτικά τον λογαριασμό για την διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Κι ο λογαριασμός θα είναι αυξημένος, να μην έχουμε αμφιβολίες. Τράπεζες, ΔΕΗ, αδυναμία εξόδου στις αγορές, καχυποψία εκ μέρους των ξένων επενδυτών, υψηλοί φόροι, απίστευτες δεσμεύσεις έναντι των δανειστών.
Ένας λόγος για τον οποίον θα μπορούσαν να γίνουν άμεσα εκλογές θα ήταν για να αποτραπεί η συμφωνία των Πρεσπών. Όσο αυτό εξακολουθεί να είναι εφικτό μετά από τις εξελίξεις στα Σκόπια. Όσο δηλαδή έχει ακόμη νόημα (αν έχει) για το πνεύμα της συμφωνίας η πιθανή απόρριψη της από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Βλέπετε, ο Νίκος Κοτζιάς δέσμευσε την χώρα, ανεξάρτητα από την βούληση του λαού και των εκπροσώπων της. Οι κ.κ. Κοτζιάς και Καμμένος έχουν βάλει επί της ουσίας την FYROM στο ΝΑΤΟ. Κι αυτό δεν ανατρέπεται!
Αλλά ακόμη κι έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στην υπεράσπιση της συμφωνίας. Πιστεύει ότι αν εξυπηρετήσει μέχρι το τέλος τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς θα το βρει μπροστά του. Οπότε δεν φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει το περιθώριο σε μία κυβέρνηση Κυριάκου να χαλάσει την «καλή δουλειά» που έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Αν θέλουν, λοιπόν, να κάνουν εκλογές τον Ιανουάριο, ας κάνουν τον Ιανουάριο. Αν θέλουν να πάνε σε τετραπλές εκλογές, ας πάνε σε τετραπλές. Αν θέλουν να εξαντλήσουν την τετραετία, ας την εξαντλήσουν. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο γίνεται αντιληπτό το τι ακριβώς συνέβη με το πέρασμα του φονικού τυφώνα ΣΥΡΙΖΑ από την χώρα. Κι αυτό είναι σημαντικό για να διαλυθούν οι φαντασιώσεις σε ένα μέρος του λαού για το πώς μπορεί αυτή η χώρα να βγει από την κρίση.
Όσο για το εύρος της ήττας. Θα είναι μεγάλο και αρχίζουν να το συνειδητοποιούν. Το μήνυμα αυτό κρύβεται πίσω από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων. Δεν είναι μόνο η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων. Είναι οι παγιωμένες θέσεις του κόσμου και σε άλλα θέματα, οι οποίες και δείχνουν ένα τεράστιο πλειοψηφικό Αντί - ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Αυτό δεν αλλάζει.
Εκείνο που αλλάζει είναι οι πιθανότητες να ξαναπαίξουν τα «παιδιά» με τους Θεσμούς και την προεδρική εκλογή. Αυτοί που δήθεν είναι κάθε άρθρο του Συντάγματος και οι οποίοι προκάλεσαν τις περιπέτειες του 2015, δεν θα μπορούν να επαναλάβουν εύκολα τα παλιά τους κατορθώματα, εφόσον θα έχουν υποστεί μία μεγάλη πολιτική ήττα και θα υπάρχει σχετικά μικρή απόσταση μεταξύ των εθνικών εκλογών και της διαδικασίας για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πότε θα πάμε σε εκλογές; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα που αφορά περισσότερο τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη τους που απολαμβάνουν τις χαρές της εξουσίας. Ποσό ακόμη αντέχει η χώρα; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
