Του Σάκη Μουμτζή
Πολλή φασαρία έγινε από την δήλωση του Ν. Ξυδάκη πως θα πρέπει να συζητήσουμε το ενδεχόμενο επιστροφής στην δραχμή. Δεν μπορώ να γνωρίζω τα κίνητρα αυτής της δήλωσης -και για να είμαι ειλικρινής, δεν μ΄ενδιαφέρουν. Όμως το κυβερνητικό στέλεχος νομίζω πως λέει το αυτονόητο για μια ανοικτή κοινωνία. Σε αυτήν δεν υπάρχουν θέματα ταμπού, δεν υπάρχουν απαγορευμένες περιοχές. Στις δημοκρατικές κοινωνίες η σιωπή δεν είναι η λύση σε προβλήματα που, καλώς ή κακώς, τις απασχολούν. Απεναντίας, ο ενδελεχής διάλογος, το επιχείρημα και η πειθώ, αναδεικνύουν την ορθότητα ή όχι, των συγκεκριμένων θέσεων κομμάτων, φορέων και προσώπων.
Τι ποιο λογικό, να ανοίξει και η συζήτηση για το ευρώ και την δραχμή. Μάλιστα από την στιγμή που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πως το 38-45% του δείγματος επιθυμεί την έξοδο από την ευρωζώνη, ο διάλογος επιβάλλεται να γίνει. Δεν μπορεί να κάνουμε πως δεν υπάρχει το πρόβλημα. Ένας παραπληροφορημένος λαός είναι και ανυποψίαστος γι΄αυτό που θα έρθει.
Γιατί πώς θα πεισθεί αυτό το ευμέγεθες ποσοστό πως πλανάται; Πώς θα αντιληφθούν ότι η επιθυμία τους για επιστροφή στην δραχμή είναι ουσιαστικά η νοσταλγία τους για μιαν άλλη εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί; Και πώς θα δώσουμε , όλοι εμείς που υποστηρίζουμε την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, στα νέα παιδιά να καταλάβουν πώς ήταν η κατάσταση πριν το 2002; Πόσο μας κόστιζαν, στις δεκαετίες του 70, του 80 και του 90, όλα τα αντικείμενα που ομόρφαιναν τότε την ζωή μας στην ηλικία των είκοσι και των τριάντα χρόνων μας; Αν βέβαια υπήρχαν στην αγορά. Και πώς θα τους πληροφορήσουμε ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα συνοδευτεί από άλλο, πολύ πιο σκληρό, μνημόνιο και πως η έκδοση του νέου νομίσματος θα είναι υπό τον έλεγχο των δανειστών; Πώς θα διαλύσουμε τις αυταπάτες τους;
Όλα αυτά και πολλά άλλα, μόνον με τον διάλογο μπορούν να αναπτυχθούν και να πείσουν. Και ας μας πουν και οι δραχμολάγνοι τα δικά τους επιχειρήματα. Γιατί μέχρι τώρα ακούμε κραυγές και συναισθηματικές κορώνες για την δραχμή.
Εμείς που πιστεύουμε στο ευρώ, είμαστε πεισμένοι και για την ορθότητα των επιχειρημάτων μας. Δεν πρέπει να φοβούμαστε τον διάλογο. Ο φόβος για συζήτηση χαρακτηρίζει τις κλειστές κοινωνίες. Μπροστά στο κοινό, ας αναπτύξουμε τις απόψεις μας και οι δύο πλευρές. Και ο κόσμος θα καταλάβει.
Αν προσπαθούμε να αποφύγουμε αυτήν την συζήτηση, το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να αυξήσουμε κι άλλο τα ποσοστά των δραχμολάγνων. Πάντα η άγνοια είναι κακός σύμβουλος. Άλλωστε, μέσα από αυτόν τον διάλογο, θα αναδειχθούν και οι εγκληματικές ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες να αντιληφθούν, πως δεν ευθύνεται το νόμισμα για την κατάσταση της οικονομίας μας, αλλά η ανικανότητα των κυβερνώντων.
Επί πλέον, μόνον με μια δημόσια συζήτηση θα κατανοήσει ο μέσος Έλληνας, πως αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διέθετε την ικανότητα να μας οδηγήσει ομαλά στην δραχμή, θα διέθετε και την ικανότητα να μην είχε οδηγήσει το σκάφος της οικονομίας στα βράχια.
Ας αδράξουμε, λοιπόν, την ευκαιρία και ας αρχίσουμε να συζητούμε οργανωμένα το συγκεκριμένο θέμα. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, γιατί πιστεύουμε στην ορθότητα της θέσης μας για το εθνικό νόμισμα, που είναι, βεβαίως, το ευρώ.
