Στην Χίο οι «αγανακτισμένοι» πολίτες ήσαν «ήρωες» για την Αριστερά επειδή στόχευαν με τις καραμπίνες τους αστυνομικούς που μόλις είχαν φτάσει από την Αθήνα για να επιβάλλουν την τάξη. Οι «ήρωες» έγιναν στην συνέχεια «φασίστες», όταν στόχος τους δεν ήταν πλέον οι ένστολοι. Στην ΑΣΟΕΕ αστυνομικός κινδύνευσε να λιντσαριστεί με την παρουσία του. Στον Έβρο οι στολές προκάλεσαν παροξυσμό αντίδρασης στους ανθρωπιστές των Αθηνών.
Η Αριστερά δείχνει να αντιδρά κάθε φορά στην δράση των ένστολων. Αντιδρά έντονα στις περιπολίες των αστυνομικών στις πόλεις, στην είσοδο της αστυνομίας στα Εξάρχεια, στην περιφρούρηση των συνόρων στον Έβρο. Η αντίδραση αυτή μοιάζει να προέρχεται από το παρελθόν, όταν το κράτος είχε ποινικοποιήσει την πολιτική της δράση και να έρχεται στις μέρες μας εξ αντανακλάσεως. Κάτι σαν την παράδοση ένα πράγμα.
Το ερώτημα είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, οι ένστολοι, θα κάνουν καλά την δουλειά τους, όταν βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο μιας μεγάλης πολιτικής δύναμης. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον το κόμμα του 3%, αλλά το κόμμα του 32%, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ένστολοι δεν είναι εχθροί της κοινωνίας, αλλά παιδιά του λαού που καλούνται να υπερασπιστούν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Πώς είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίζουν με τόσο μίσος;
Η «πολιτική» αυτή της Αριστεράς δεν είναι σύμφωνη με την άποψη που έχει ο ελληνικός λαός για τα σώματα ασφαλείας και τις ένοπλες δυνάμεις. Αυτό φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, αλλά και από τις πρόσφατες εκδηλώσεις απέναντι στους άνδρες που κλήθηκαν να αναλάβουν το δύσκολο έργο στον Έβρο. Και το αξιοπερίεργο είναι ότι η Αριστερά έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει ακόμη και τους απλούς ανθρώπους που εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στα παλικάρια που φύλαξαν τα σύνορά μας. Αυτό είναι τελείως παράλογο.
Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες δεν είναι … στρατός κατοχής. Είναι εντεταλμένοι από το ελληνικό κράτος για να κάνουν μία δουλειά. Χωρίς το έργο τους δεν μπορεί να υπάρξει ευνομία και Δικαιοσύνη στην χώρα. Αυτό θέλει η Αριστερά;
Ειδικά στην αστυνομία έχουν παρατηρηθεί κατά καιρούς περιπτώσεις υπέρβασης καθήκοντος. Αλλά αυτό δεν λύνεται με την συνεχή και συχνά αναίτια επιθετικότητα σε βάρος των ένστολων. Δεν είναι δυνατόν η Αριστερά να εγείρει θέμα ακόμη και με την παρουσία ενός ένστολου στον δρόμο. Αντίθετα, η παρουσία εμπόρων προϊόντων μαϊμού στην ΑΣΟΕΕ δεν ενοχλούσε. Κι ας βρισκόντουσαν ανάμεσά τους ακόμη και έμποροι ναρκωτικών που έβρισκαν καταφύγιο στον προαύλιο χώρο μιας πανεπιστημιακή σχολής και στο ακαδημαϊκό άσυλο.
Η αστυνομία του 2020 δεν έχει σχέση με την χωροφυλακή του 1950. Έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια από τότε και πρέπει κάποτε αυτοί οι λογαριασμοί να κλείσουν. Η αστυνομία έχει καλά στελέχη, ανθρώπους μορφωμένους που τιμούν με την παρουσία τους την στολή τους και την αποστολή τους. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εξαιρέσεις.
Αν η Αριστερά έχει ιδεολογικό πρόβλημα με την στολή και με την σημαία, αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης. Αν δηλαδή δεν πρόκειται για μια «βεντέτα» που έρχεται από τα χρόνια του εμφυλίου, αλλά για έναν ιδεολογικό στόχο, τότε δεν συζητούμε στην ίδια βάση. Δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση κάτι να συζητήσουμε. Αν ονειρεύονται ένα κράτος χωρίς σύνορα και χωρίς στρατό και αστυνομία, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αλλά ας έχουν το θάρρος να το πουν ευθέως στον ελληνικό λαό. Ανοικτά και ας κριθούν γι αυτό.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
