Η σκέψη ήταν αυθόρμητη στην διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής: Αν η κυβέρνηση κάνει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο για τα υπερχρεωμένα κανάλια και συγκροτήματα του Τύπου κι αν οι τράπεζες κουρέψουν τα δάνεια του ΔΟΛ κατά 99,99%, τότε γιατί όχι κι εμείς; Εμάς, δηλαδή, δεν μας γέννησε μάνα; Εντάξει, δεν διοικήσαμε ένα μεγαθήριο όπως η Αυγή. Αυτό είναι ένα μειονέκτημα..
Κι έτσι μας προέκυψε η πρόταση της διεκδίκησης του συγκροτήματος. Η πρόταση διατυπώθηκε δημόσια και εν θερμώ στην διάρκεια της εκπομπής του ΣΚΑΙ «οι αταίριαστοι».
Οι φίλοι της Αριστεράς που έχουν αναλάβει σήμερα τα ηνία της εξουσίας έχουν μεγαλώσει κι αυτοί, όπως όλοι μας, σε έναν δικό τους κόσμο, με τις δικές τους εμπειρίες και τους δικούς τους μύθους. Στον δικό τους κόσμο, λοιπόν, ο ΔΟΛ είναι ένα κάστρο που πρέπει να καταλάβουν την ώρα της επανάστασης, την ώρα της επικράτησής τους έναντι των ταξικών τους εχθρών. Να υψώσουν την δική τους σημαία στον ιστό για να δείξουν σε όλους ότι ο κόσμος των «άλλων» είχε «τελειώσει». Ένα τρόπαιο, ένα πειστήριο της νίκης τους.
Η έφοδος κατάληψης του ΔΟΛ είναι στα μάτια τους μία πράξη ανάλογη με εκείνη της κατάληψης των χειμερινών ανακτόρων. Δεν τους ενδιαφέρει ποιο μέσο θα χρησιμοποιήσουν, ποιους ανθρώπους, Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η τελική έκβαση της … μάχης.
Ο ΔΟΛ είναι γι αυτούς ό,τι ήταν για τους σταυροφόρους το ιερό δισκοπότηρο. Για μας τους αγνούς νεοφιλελεύθερους ο ΔΟΛ είναι ένα μαγαζί που αν είναι σε θέση να επιβιώσει με όρους αγοράς, πιστεύουμε ότι θα βρει τον τρόπο και θα επιβιώσει. Εκείνο που δεν μπορεί να συμβεί είναι να χαριστούν τα δάνεια της εταιρείας σε παλαιούς ή νέους ιδιοκτήτες. Να κληθούν, δηλαδή, να πληρώσουν τα βάρη οι φορολογούμενοι.
Αν το αφεντικό τρελάθηκε και χαρίζει τίτλους εφημερίδων και περιοδικών, υπάρχουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι, πέραν των γνωστών πολέμιων της διαφθοράς που εμφανίζονται σήμερα ως υποψήφιοι ιδιοκτήτες.
Σε αυτή την περίπτωση όλος ο ντουνιάς θα ενδιαφερθεί για να εκμεταλλευτεί την «ευκαιρία». Το τζάμπα όλοι το θέλουν. Το ερώτημα είναι ποιος θα βάλει την υπογραφή του για να εξελιχτεί ένα τέτοιο σενάριο. Καλές οι επαναστατικές ονειρώξεις, αλλά στον πραγματικό κόσμο οι δόλιες πράξεις έχουν επιπτώσεις και μάλιστα σοβαρές.
Και μία τελευταία παρατήρηση: Ο κόσμος δεν είναι ένα κοπάδι από πρόβατα. Ο ΔΟΛ έχει την δική του ιστορία και τους δικούς του αναγνώστες. Αν οι αναγνώστες του ήθελαν Μουλόπουλο θα αγόραζαν Αυγή και όχι Βήμα ή Νέα. Κι αν η επιχείρηση ΔΟΛ καταρρεύσει για οικονομικούς λόγους και οι αναγνώστες τους θελήσουν να συνεχίσουν να διαβάζουν τις δύο αυτές εφημερίδες, θα βρεθεί ο τρόπος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Ο ΔΟΛ ως επιχείρηση που διαχειρίζεται τις εφημερίδες ανήκει στους μετόχους του. Αλλά το προϊόν του ανήκει στους πελάτες του, σε αυτούς που το αγοράζουν καθημερινά. Κανείς άλλος δεν θα αποφασίσει, λοιπόν, για τον επόμενο ιδιοκτήτη του «προϊόντος» πέραν από τους ίδιους του πελάτες του. Κι αν δεν λέγεται Βήμα ή Νέα, κάποιος άλλος τίτλος θα βρεθεί. Στο κάτω – κάτω της γραφής οι εφημερίδες αυτές δεν έβγαιναν μόνες τους τόσα χρόνια. Υπάρχουν άξιοι επαγγελματίες που ξέρουν καλά την δουλειά τους και δεν έχουν ανάγκη κανέναν μας!
Θανάσης Μαυρίδης
