Ένα κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας διαμαρτύρεται επειδή δεν βρίσκει πρόθυμους νέους και νέες να εργάζονται 16 ώρες την ημέρα, να πληρώνονται «υποφερτά» και να κοιμούνται σε χώρους που θυμίζουν κοτέτσι. Αλήθεια, αναρωτιόμαστε ακόμη γιατί η αριστερά βρίσκει πρόθυμο ακροατήριο σε αυτό ειδικά το κοινό; Το κέρδος είναι θεμιτό, αλλά είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η ηθική του καπιταλισμού. Η ηθική ξεχωρίζει τον καπιταλισμό από τα σκλαβοπάζαρα…
Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ένας εργαζόμενος θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε χαρούμενος, επειδή θα δουλέψει σερβιτόρος το καλοκαίρι σε ένα νησί, μακριά από το σπίτι του. Μπορεί τα 1.000 ευρώ τον μήνα ή τα 1.200 ναι είναι ένα ικανοποιητικό πόσο σε απόλυτο νούμερο, συνδυαζόμενο με το επίδομα ανεργίας του χειμώνα. Δεν ξέρουμε, πάντως, αν ανταποκρίνεται στις συνθήκες εργασίας αυτών των ανθρώπων. Για να μην πηγαίνουν να εργαστούν, προφανώς και δεν ανταποκρίνονται. Δεν είναι τρελοί όσοι δεν δέχονται την «γενναιοδωρία» που επιδεικνύει αυτή η μερίδα των εργοδοτών. Να το θέσουμε και διαφορετικά! Δεν έχει όλη η τουριστική βιομηχανία το πρόβλημα που επικαλούνται ορισμένοι εργοδότες. Άλλες επιχειρήσεις δεν βρίσκουν εργαζόμενους και άλλες δεν προλαβαίνουν να απορρίπτουν βιογραφικά. !
Η αγορά αυτορυθμίζεται. Αυτό δεν λέμε; Αν λοιπόν οι εργαζόμενοι δεν «αγοράζουν» την προσφορά των εργοδοτών, οι εργοδότες θα πρέπει να ψάξουν τον λόγο γιατί συμβαίνει αυτό. Για αρχή, θα μπορούσαν να ζήσουν όπως οι εργαζόμενοί τους για μία εβδομάδα! Αν και νομίζουμε ότι μία ημέρα σε ένα κοντέινερ για «ξεκούραση» θα ήταν ίσως αρκετή. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν πρόκειται να δαπανήσουν κάποια περιουσία ή να απειληθεί το κόστος του τουριστικού προϊόντος αν οι εργοδότες βελτίωναν τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων.
Πιστεύουμε, όμως, ότι αλλού στόχευε αυτή η τοποθέτηση. Ίσως στο να «ανοίξει» η τουριστική αγορά και στο όνομα της έλλειψης εργατικών χεριών να γίνει αθρόα είσοδος μεταναστών ή να γίνουν προσκλήσεις για να έρθουν εργαζόμενοι από το εξωτερικό. Σε μία αγορά που ήδη έχει πρόβλημα «ποιότητας υπηρεσιών», επειδή οι εργαζόμενοι δεν έχουν ως απαραίτητο προσόν την πιστοποίηση για τις υπηρεσίες που καλούνται να προσφέρουν, θα ήταν επικίνδυνο για την ίδια την τουριστική βιομηχανία και την φήμη της να εισαχθούν και άλλοι ανειδίκευτοι. Μήπως τελικά είναι πιο σωστή λύση να κοιτάξουν τα του οίκου τους, πριν αρχίσουν να ζητούν «χάρες» από την πολιτική ηγεσία;
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχουν επιχειρηματίες στον τουρισμό που έχουν «πιστούς εργαζόμενους» και άριστη φήμη ως εργοδότες. Και δεν είναι λίγοι στον αριθμό! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τουρισμός είναι ένα από τα ισχυρά χαρτιά της ελληνικής οικονομίας. Επίσης, μπορεί να αποδώσει πολλά περισσότερα απ’ όσα έχει ήδη αποδώσει. Αλλά χρειάζεται το προϊόν να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο και αυτό περνάει και μέσα από τις πολιτικές της πολιτείας και μέσα από τις πολιτικές των ίδιων των επιχειρήσεων. Κι επειδή πρόκειται για υπηρεσίες και οι υπηρεσίες προσφέρονται από ανθρώπους, πρωτεύει να είναι ικανοποιημένοι οι άνθρωποι που εργάζονται.
Θανάσης Μαυρίδης
