Αναρωτιούνται πολλοί πώς είναι δυνατόν σε μια σοβαρότατη υπόθεση σαν τη Novartis να έχουν γίνει τόσο χονδροειδείς χειρισμοί από την κυβέρνηση και να έχουν εμφανιστεί σαν άξιες δικαστικής εκμετάλλευσης τόσο αόριστες ή χοντροκομμένες και εξόφθαλμα μεροληπτικές καταθέσεις αόρατων μαρτύρων. Η απάντηση είναι απλή: Η κυβέρνηση παίζει με την υπόθεση το χαρτί της παραμονής της στην εξουσία και της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα.
Οι χειρισμοί της στα οικονομικά εδώ και τρία χρόνια έχουν διαψεύσει τις ελπίδες του 35% των πασόκων και νεοδημοκρατών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, που ήλπισαν σε μια πολιτική εύνοιας σαν αυτή που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Για το 4% των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ δεν συζητάμε. Αυτοί έφυγαν τρέχοντας, όπως αποδεικνύουν και τα εκλογικά αποτελέσματα του Σεπτεμβρίου 2015: 310.000 ψήφοι λιγότεροι από τον Ιανουάριο του 2015. Όσοι οι πάγιοι ψήφοι του ΣΥΝ.
Η πολιτική λιτότητας, που πλήττει τους πάντες εκτός από τους πλούσιους, και που γίνεται πρόθυμα, καθ'' υπαγόρευση ξένων, έχουν φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά σε θέση αντιπολίτευσης.
Η πολιτική ανομίας και ανοχής στο κοινό έγκλημα, που προκαλεί ανασφάλεια στον μέσο πολίτη τον έχει οδηγήσει να σκέφτεται περισσότερο την αυστηρή φιγούρα του αστυνόμου της ΝΔ από την ανύπαρκτη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αποκομμένος από πάντα από την κοινωνία και περιορισμένος σε έναν φαντασιακό κόσμο της θεωρίας και της στείρας ανάλυσης δεν έχει σχέση και ιδέα από τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου. Επιπλέον και γιατί δεν είχε ποτέ και δεν έχει τοπικές οργανώσεις με απλό λαό και νεολαία όπως το ΚΚΕ.
Οι οργανώσεις του αποτελούνταν κυρίως από διανοούμενους και αστούς στη νοοτροπία, καλοστεκούμενους φιλελεύθερους (με την ελευθεριακή έννοια) ανθρώπους με παιδεία, που αντιτίθονταν στην αδικία και τον αυταρχισμό της κάθε εξουσίας. Και από αντίστοιχης νοοτροπίας φιλελεύθερους αριστερούς και κομμουνιστές του ΚΚΕες, που δεν ανέχονταν την πατρωνία του κόμματος επί του ατόμου. Και που είχαν ανοιχτό μυαλό σε κάθε νεωτεριστικό ρεύμα ανθρώπινων δικαιωμάτων, τέχνης, έκφρασης, πολιτικής. Τέλος, από νέους εξεγερμένους κατά της νεοκαπιταλιστικής οικονομίας και οικολόγους. Αυτή ήταν η κύρια βάση του.
Αυτή η βάση, που λεγόταν αριστερά της ανανέωσης έχει στη συντριπτική της πλειονότητα χαθεί. Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην πιο δουλόφρονα κυβέρνηση από εποχής Πλαστήρα και Παπάγου, η ενασχόλησή του με τη διαχείριση της εξουσίας «όπως κι οι άλλοι» και η προδοσία του «Όχι» ήταν και είναι οι βασικές αιτίες.
Το λάθος με το Μακεδονικό ζήτημα
Πάνω σε όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει το κολοσσιαίο λάθος να συμπεριφερθεί στο Μακεδονικό με τρόπο εντελώς αντίθετο με την πίστη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, χωρίς να κρίνω αν οι πολίτες έχουν ορθή αντίληψη στο θέμα ή όχι.
Όχι μόνο έχει μια τέτοια αντιλαϊκή στάση, αλλά αντιμετωπίζει αυτή την πλειονότητα του λαού με περισσή περιφρόνηση, επιμένοντας ετσιθελικά, δια στόματος υπουργού Εξωτερικών, ότι η πολιτική της είναι να λύσει το θέμα εδώ και τώρα, όπως εκείνη νομίζει, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης! Λες και η Ελλάδα της ανήκει αποκλειστικά και την κάνει ό,τι θέλει!
Με τα παραπάνω ζητήματα ανοιχτά και άλυτα και με την οικονομία να μην μπορεί να βαδίσει χωρίς διαρκή φορολόγηση των πολιτών, αφού δεν παράγει τίποτε και για να αρχίσει να παράγει θα περάσουν χρόνια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Οι δημοσκοπήσεις είναι κακές και τα επιδόματα που μοιράζει της δίνουν ελάχιστους πόντους.
Επιπλέον όλων αυτών, από την 1η Ιανουαρίου του 2019 θα εφαρμοστούν όλες οι τεράστιες περικοπές στις συντάξεις και το τέλος των φοροαπαλλαγών, που θα γκρεμίσουν τα οικονομικά σχεδόν όλων των οικογενειών στα Τάρταρα. Γιατί, εκτός από τους γλίσχρους μισθούς, οι μισές οικογένειες ζουν από τις συντάξεις παππούδων και γονιών.
Ο ρόλος ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΝΑΤΟ
Τέλος, οι ξένοι δανειστές και «σύμμαχοι», που στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την κυβέρνηση για να αποκτήσουν τον πλούτο της χώρας μπιρ παρα και για να παίξουν επιτυχώς τα γεωπολιτικά τους παιχνίδια στην περιοχή, έχουν ήδη πετύχει το μεγαλύτερο κομμάτι από στόχο τους.
Απόχτησαν τον ελληνικό πλούτο για 99 χρόνια, αγοράζουν τις ελληνικές επιχειρήσεις κοψοχρονιά, άλλαξαν τα κρατικά δάνεια σε αγγλικό δίκαιο και κλείνουν τις Βαλκανικές τους τρύπες βασισμένοι στους φαντασιακούς απόγονους του ΕΛΑΣ που ήθελαν μια πολυεθνική Μακεδονία σοσιαλιστική και ανεξάρτητη. Και που δεν τολμάνε να πουν ούτε ένα «όχι». Κατώτεροι του Μεταξά!
Όλοι αυτοί οι ξένοι καλοθελητές βρίσκουν στα κράτη προτεκτοράτα τους χρήσιμους ηλίθιους να κάνουν τη δουλειά και μόλις γίνει η δουλειά τους πετάνε με τις κλωτσιές για να φέρουν τους άλλους χρήσιμους ηλίθιους να ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ τη δουλειά. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαντασιώνεται ότι μετά τον Αύγουστο θα ανοίξει τα ταμεία και θα μοιράζει λεφτά και θέσεις στο δημόσιο!
Όλα τα παραπάνω δεν προϊδεάζουν για ευοίωνο μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Και δεν προϊδεάζουν και για ευοίωνο το μέλλον του κόμματος. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα δεν υπάρχει! Έχει ελάχιστες τοπικές οργανώσεις βάσης (σχεδόν όλες οι παλιές έχουν πάει στη ΛΑΕ και στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή σε αναρχικούς ελευθεριακούς χώρους), ελάχιστη διείσδυση σε κλάδους εργασιακούς, μηδαμινή διείσδυση σε κλάδους επαγγελματικούς, όπως και σε εργατικές ομοσπονδίες και συνδικάτα. Κοινώς, δεν έχει λαό.
Μ'' αυτές τις πραγματικότητες έχει περιοριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα ελάχιστα στελέχη και μέλη που του μένουν πιστά και στην εκλογική του πελατεία. Από την οποία εξαρτά πλέον απολύτως την ύπαρξή του. Και η οποία είναι ανιδεολογική. Ευκαιριακή. Απ'' αυτήν εξαρτά πια την ύπαρξή του σαν εξουσία. Αλλά, αυτός είναι και ο μόνος συνδετικός κρίκος που τον κρατάει συμπυκνωμένο ως κόμμα.
Ο κίνδυνος διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα. Είναι συνιστώσες, με διαφορετική πολιτική αντίληψη η κάθε μία, με έντονες διαφωνίες μεταξύ τους, που εξακολουθούν και υπάρχουν σαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχουν σκοτωθεί μεταξύ τους μόνο και μόνο γιατί τους ενώνει η κυβέρνηση. Οι καρέκλες. Αν χαθεί η κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί σε περισσότερα κομμάτια από αυτά που αποτελείται. Θα εξαφανιστεί σαν πολιτική δύναμη της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Αυτά όλα τα ξέρουν τα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος. Και δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτε από όλα αυτά. Γιατί είναι αιχμάλωτοι υποχρεώσεων και αιχμάλωτοι της αδυναμίας τους να πουν «όχι» και να φύγουν ή να πουν «όχι» και να υποστούν τις επιπτώσεις σαν κυβέρνηση και σαν χώρα.
Τέλος, εφαρμόζοντας τις πιο ξενόδουλες πολιτικές του κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την ψαλίδα της ιδεολογικής του διαφοράς με τη δεξιά. Στην πρακτική και στη συνείδηση του κόσμου δεν υπάρχει αριστερός ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει ένα τυχοδιωκτικό, ευκαιριακό τσούρμο, χωρίς ιδεολογία, που νοιάζεται να κυβερνάει. Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για αριστερά γελάνε τα πεζοδρόμια.
Η μόνη ελπίδα που έχει αυτή η κυβέρνηση και το κόμμα, λοιπόν, να συνεχίσουν να υπάρχουν είναι να συνεχίσουν να κυβερνούν. Και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να «σκοτώσουν» τους εκλογικούς τους αντιπάλους. Με κάθε τρόπο. Η εξόντωση των πολιτικών της ΝΔ, κυρίως, και δευτερευόντως του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα πολιτικό παιχνίδι στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η μόνη ελπίδα ζωής τους.
Αχίλλειος πτέρνα η κάλυψη του Καραμανλή
Αλλά, εδώ υπάρχει ένα εμπόδιο. Η διακυβέρνηση Καραμανλή. Από την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ανασαίνει! Δια του προέδρου της Δημοκρατίας, του εταίρου Καμμένου, του υπουργού Δικαιοσύνης Κυπατζή της δεξιάς Παπαγγελόπουλου και του ίδιου του Κ. Καραμανλή. Του οποίου η επίμονη σιωπή χρειάζεται όσο τίποτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να θεωρεί ο λαός ότι δεν τον πολεμάει άρα στηρίζει σιωπηρά την κυβέρνηση και για να διχάζει ως εκ τούτου τη ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο που ένας μάρτυρας βγάζει λάδι ονομαστικά τον πρώην πρωθυπουργό, χωρίς μάλιστα να μπορεί να ξέρει εκ των πραγμάτων τη γνώση ή άγνοια του κ. Καραμανλή για το θέμα! Προδίνοντας έτσι το κάλπικο της κατάθεσής του.
Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες λάδωναν επί χρόνια γιατρούς, φαρμακοποιούς και κρατικούς υπαλλήλους. Δεν είναι καινούργια υπόθεση. Είναι τεράστιο διαχρονικό σκάνδαλο. Που διαπερνά όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Με ευθύνη των πρωθυπουργών και υπουργών που το ανέχονταν αν δεν το υποστήριζαν κι όλας.
Η «αρπαγή» της δικογραφίας
Το καινούργιο είναι ότι η συγκεκριμένη υπόθεση φεύγει ύποπτα από τα χέρια της αρμόδιας εισαγγελέα κας Ράικου, που έχει βρει πλήθος κρατικών και ιδιωτών υπόπτων και λογαριασμούς, αλλά όχι αποδείξεις δωροδοκίας πολιτικών. Και παραδίνεται, συνοδευόμενη από εξίσου ύποπτα δημοσιεύματα, σε χέρια που αίφνης ανακαλύπτουν κουκουλοφόρους μάρτυρες και δωροδοκίες πολιτικών.
Για όσους ξέρουν πώς λειτουργεί το κύκλωμα φάρμακο και πώς λειτουργούν οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί, οι καταθέσεις των μαρτύρων είναι στημένες και στηριγμένες στο πόδι. Ούτε το ένα κύκλωμα λειτουργεί όπως καταθέτουν ούτε το άλλο. Μόνο άσχετοι με διαδικασίες μακροχρόνιες και χωρίς πείρα διακυβέρνησης θα μπορούσαν να πουν ή να υπαγορεύσουν τέτοιες «μαρτυρίες».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει στη μικρή κυβερνητική πορεία του ότι είναι αδίστακτος. Με όλους. Χτες απέλυσε τα 4 μέλη της απεργιακής επιτροπής του ραδιοσταθμού του «στο Κόκκινο», επειδή ζητούσαν να πληρώνονται! Δεν θα κολλήσει σε αντιπάλους. Για όλους τους λόγους που προανάφερα η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται την υπόθεση Novartis όπως χρειάζεται ένας πνιγμένος τα μαλλιά του διπλανού του. Και θα φτάσει και σε ακρότητες για να επιζήσει.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
