του Γιάννη Λοβέρδου
Τον τελευταίο καιρό διαβάζω κι ακούω πολλούς, κυρίως από τον χώρο της ΝΔ, να μιλάνε για την ανάγκη της εθνικής συνεννόησης και συμφιλίωσης. Μάλιστα, ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Κουμουτσάκος, μίλησε για την καθιέρωση μέρας Εθνικής Συμφιλίωσης. Σωστά. Η Ελλάδα, που έχει ζήσει περισσότερους εθνικούς διχασμούς κι εμφυλίους πολέμους από οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό έθνος, πρέπει να βρει τρόπους να ξεπεράσει αυτές τις παρωχημένες και διχαστικές νοοτροπίες, που μόνο δεινά κι οδύνη, μαρτύρια και βάσανα επέφεραν στην χώρα και στον λαό της.
Όμως αυτό το τέλος του διχασμού της δεκαετίας του 1940, υποτίθεται ότι έχει γίνει εδώ και χρόνια. Από τότε, που ο Κ. Καραμανλής το 1974 νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά το 1981 αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση. Κι ο Κων. Μητσοτάκης ανέλαβε την πρωτοβουλία να σχηματίσει κυβέρνηση σε συνεργασία με την ηγεσία της Αριστεράς, τον Χαρ. Φλωράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο το 1989. Έκτοτε είχαμε την βεβαιότητα ότι οι οδυνηρές μνήμες του Εθνικού Διχασμού και του Εμφυλίου Πολέμου είχαν οριστικά ξεπεραστεί.
Κι ότι σήμερα, που ο κόσμος προχωρεί δυναμικά μπροστά σε μια χωρίς προηγούμενο τεχνολογική επανάσταση, η Ελλάδα θα ακολουθούσε στον θαυμαστό, καινούργιο κόσμο της τεχνολογικής προόδου, της καινοτομίας, των επιστημονικών ανακαλύψεων και της ευρηματικότητας, χωρίς τα βαρίδια ενός άνευ νοήματος παρελθόντος, που παντού αλλού στην Ευρώπη έχει ξεπεραστεί οριστικά. Δυστυχώς όμως, από ότι φαίνεται, η σύγχρονη ηγεσία της Αριστεράς δεν επιθυμεί να δούμε το μέλλον. Αλλά μένει σταθερά εγκλωβισμένη στο οδυνηρό παρελθόν, επενδύοντας στην πόλωση και στον διχασμό εκ νέου.
Από την στιγμή, που το ΚΚΕ στήνει γιορτές μίσους στον Γράμμο και γιορτάζει τα 100 χρόνια από την «επανάσταση» των μπολσεβίκων κι ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει ψευτοδιλήμματα εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα, είναι προφανές ότι η Αριστερά είναι η πλέον αντιδραστική δύναμη που υπάρχει σήμερα στην χώρα. Κι επειδή δεν έχει όραμα για το Μέλλον. Επειδή δεν διαθέτει ρεαλιστικές και ρηξικέλευθες πολιτικές, που θα έφερναν την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία, αγωνίζεται, με δόλιο συχνά τρόπο, να κρατηθεί από ένα παρελθόν, που πλέον μόνον τους ιστορικούς θα έπρεπε να ενδιαφέρει.
Δείτε τα προχτεσινά «τιτιβίσματα» του στενότερου συνεργάτη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του Νίκου Παππά στο twitter. Ο κ. Παππάς ανασύρει αδιανόητες, και για μένα προσωπικά κωμικοτραγικές συγκρίσεις με το παρελθόν. Δηλώνει ότι δήθεν σήμερα πρέπει να είσαι είτε με τους δωσίλογους και τους μαυρααγορίτες είτε με αυτούς που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή το 1944 από τους Ναζί. Εντελώς γελοία κι άκρως εμφυλιοπολεμικά ψευτοδιλήμματα. Κι αυτό γιατί είναι προφανές ότι η ιδεολογικοπολιτική φτώχεια του ΣΥΡΙΖΑ κι η κυβερνητική του αποτυχία, φέρνουν κατάρρευση των εκλογικών του ποσοστών. Και προετοιμάζεται ήδη για μια πολωτική και διχαστική εκλογική αναμέτρηση τους προσεχείς μήνες, το αργότερο τον Οκτώβριο 2018.
Κάνετε όμως μεγάλο λάθος κ. Παππά. Ο διχασμός είναι παρελθόν. Τα διλήμματα του τύπου «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», δεν έχουν κανένα νόημα στην σημερινή εποχή. Το πραγματικό δίλημμα των επόμενων εκλογών είναι μόνον το Μέλλον, και ποιος μπορεί να το εγγυηθεί καλύτερα. Οι φιλελεύθερες πολιτικές του Κυριάκου και της ΝΔ. Η η κρατικίστικη, φορομπηχτική και λαϊκίστικη αντίληψη της παρωχημένης αριστεράς του Τσίπρα, του Παππά και των συντρόφων τους. Αυτό το δίλημμα, που είναι πραγματικό κι ουσιαστικό, έχει την υποχρέωση να αναδείξουν η ΝΔ και τα στελέχη της, με όραμα, περιεχόμενο και ρηξικέλευθες πολιτικές και μεταρρυθμίσεις. Και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πέσουν στην εμφυλιοπολεμική παγίδα, που επιχειρούν να στήσουν ο Παππάς κι η παρέα του
