Το «αστείο» στην ελληνική υπόθεση, αν μπορούμε να βρούμε ένα αστείο σε μία τόσο τραγική ιστορία, είναι ότι το «γύρισμα» της αγοράς δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μοιάζει. Από την μία ημέρα στην άλλη το κλίμα μπορεί να αλλάξει, αρκεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: Η «εμπιστοσύνη» είναι άγνωστη λέξη γι'' αυτή την κυβέρνηση.
Θα μάθουν κάποια στιγμή, λένε οι υποστηρικτές της. Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, ότι κάποια στιγμή θα μάθουν, όπως ακριβώς έμαθαν και τα στελέχη των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά είναι ότι δεν έχουμε περιθώριο να χάσουμε ούτε μία ημέρα και ότι η χώρα δεν διαθέτει πλεόνασμα πόρων για να πληρώσει τα δίδακτρα που απαιτούνται.
Αν ο πυρήνας της κυβέρνησης είχε πιστέψει ότι η διαφορά μεταξύ της καταστροφής και της ευημερίας είναι μία λεπτή κόκκινη γραμμή και ότι θα ήταν αρκετό να κάνουν ένα και μόνο βήμα, τότε η κατάσταση στην Οικονομία δεν θα είχε φτάσει στα σημερινά αδιέξοδα. Κι ενώ στα λόγια μοιάζει να είναι πάρα πολύ εύκολο, στην πράξη είναι τελικά εξαιρετικά δύσκολο. Για να κάνουν αυτό το βήμα θα πρέπει να αλλάξουν στάση ζωής, να απορρίψουν τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και να αποκτήσουν έναν σοβαρό πολιτικό λόγο. Αν μπορούσαν θα το είχαν ήδη κάνει. Δεν κάνουν το απαραίτητο βήμα προς τον κόσμο της αγοράς επειδή δεν μπορούν. Αλλά και δεν θέλουν να το κάνουν.
Ο χειρισμός της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού ήταν ένα και μόνο δείγμα γραφής. Υπάρχουν δεκάδες ακόμη, αλλά λιγότερο και άλλα περισσότερο σοβαρά. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα έχουν αποκτήσει γνώσεις και εμπειρία από τα πρώτα τους μακροβούτια ως κυβερνήτες της Ελλάδας στον αχανή κόσμο της παγκοσμιοποίησης, η καθημερινότητα δείχνει ότι κινούνται προς στην ίδια κατεύθυνση με εκείνη που ξεκίνησαν όταν συγκροτούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουν αλλάξει σε κάτι. Ακόμη και οι δήθεν μεγάλοι συμβιβασμοί, όπως το μνημόνιο, στο μυαλό τους είναι μια άσκηση τακτικής. Υπέγραψαν συμφωνίες που δεν πιστεύουν και γι αυτό οι συμφωνίες αυτές είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.
Κι όμως! Θα μπορούσαν καλύτερα! Η πρώτη κυβέρνηση που θα κατορθώσει να δημιουργήσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης στον επενδυτικό κόσμο θα καταφέρει την πολυπόθητη ανάκαμψη της Οικονομίας και θα κυβερνά για πολλά – πολλά χρόνια. Όταν θα αρχίσουν να εισρέουν τα πρώτα επενδυτικά κεφάλαια στην χώρα, τότε η εικόνα της αγοράς θα αλλάξει σε απίστευτα μικρό χρόνο.
Τα καλά νέα είναι ότι η ελληνική οικονομία διαθέτει μία εσωτερική δύναμη που μπορεί στο μέλλον να εκδηλωθεί, αρκεί να βρει το κατάλληλο γι αυτό περιβάλλον. Τα κακά νέα είναι ότι αυτή την κυβέρνηση δεν μπορεί να αποτελέσει παράγοντα σταθερότητας και να εγγυηθεί μία συμφωνία κυρίων με τον επενδυτικό κόσμο. Τα ακόμη χειρότερα νέα είναι ότι όσο παραμένει αυτή η αβεβαιότητα και καταρρέουν η μία μετά από την άλλη οι μεγάλες εταιρείες της χώρας, βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά σε ένα ατύχημα.
Όταν αφήνει κανείς ανοικτά τόσα πολλά μέτωπα, όπως κάνει αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι «σοφία» να φτάσουμε στην πρόβλεψη ότι αυξάνονται αυτόματα οι πιθανότητες ατυχήματος.
Μετρήστε μέτωπα: Ξένα κερδοσκοπικά funds επιδιώκουν να πάρουν τον έλεγχο ελληνικής τράπεζας και να διαχειριστούν έτσι περισσότερο από το 40% των δανείων των ελληνικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Το τελευταίο που θα χρειαζότανε αυτή την στιγμή η ελληνική οικονομία θα ήταν οι αψιμαχίες αυτής της μορφής και μάλιστα στον ευαίσθητο τραπεζικό τομέα. Η επόμενη ανακεφαλαιοποίηση, εφόσον χρειαστεί, δεν θα είναι σαν τις προηγούμενες.
Μεγάλες επιχειρήσεις ρίχνουν κανόνι και συμπαρασύρουν στην καταστροφή χιλιάδες ακόμη μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τον οπισθοφυλακή εκείνων των εταιρειών που αντιστεκόντουσαν ακόμη στην κρίση. Που εξακολουθούσαν να πληρώνουν φόρους και να συντηρούν θέσεις εργασίας.
Οι αυξημένοι φόροι και το γενικότερο κλίμα στην αγορά οδηγούν πολλές ελληνικές επιχειρήσεις στην απόφασή να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Επίσης, η φοροκαταιγίδα σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών οδηγεί τους τελευταίους σε κινήσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα λιγότερα έσοδα για το δημόσιο. Είναι σαν να βλέπουμε τον κόφτη να πέφτει και να αφήνει βαριά νέα τραύματα στην ήδη κτυπημένη από τις κακουχίες της κρίσης κοινωνική συνοχή.
Οι ξένοι επενδυτές δεν εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επενδύσεις στην χώρα. Με εξαίρεση ίσως τον χώρο του real estate , όπου οι τιμές έχουν φτάσει σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα. Δεν πλησιάζουν! Μάτια έχουν και βλέπουν και αφτιά και ακούν. Όταν η κυβέρνηση έχει συμπεριφερθεί με ανάρμοστο τρόπο σε όσους έχουν βάλει τα χρήματά τους στην χώρα, ποιος τρελός θα θελήσει να μπει σε μία ανάλογη περιπέτεια; Αν θέλει να ανεβάσει την αδρεναλίνη του θα βρει σίγουρα πιο φθηνούς τρόπους για να το καταφέρει!
Οι μετοχές της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε εξαντλήσει μεγάλα αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα μεγάλης εφημερίδας του εξωτερικού, η οποία αναφερότανε στα γέλια των ξένων ηγετών , όταν ο κ. Τσίπρας τους εξηγούσε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ ότι ένα δημοψήφισμα έχει δύο πιθανά αποτελέσματα…
Μία απρόοπτη εξέλιξη μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιο απ' όλα τα τοιχώματα θα σπάσει, από την στιγμή που ασκούνται τρομακτικές και διαρκείς πιέσεις σε όλο το οχυρωματικό έργο. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι έχουμε μάθει σε όλες τις λεπτομέρειές της την συνταγή της καταστροφής. Ας αποφύγουμε το ατύχημα, ίσως μας δοθεί ο χρόνος για να μάθουμε και τίποτα άλλο. Οι πιθανότητες, όμως, να συμβεί κάτι τέτοιο με αυτή την κυβέρνηση είναι πραγματικά λίγες…
Θανάσης Μαυρίδης
